1 . მიუგო იობმა და თქვა:
2 . "როდემდე უნდა მიტანჯავდეთ სულს და მგვემდეთ სიტყვებით?
3 . უკვე ათჯერ შეურაცხმყავით, არ თაკილობთ ჩემს შევიწროებას;
4 . თუ მართლა შევცდი, ჩემთანვე დარჩება ჩემი შეცდომა.
5 . თუ მე მამეტებთ თავებს და ჩემივე სირცხვილს მაყვედრით,
6 . იცოდეთ, რომ ღმერთმა დამცა და გამხვია თავის ბადეში.
7 . აჰა, ვღაღადებ: ძალადობაა! და არავინ მპასუხობს, შველას ვითხოვ და არაა სამართალი.
8 . კედელი აღმართა ჩემს გზაზე და აღარ ძალმიძს გავლა, წყვდიადში ჩაძირა ჩემი ბილიკები;
9 . დიდება შემომაძარცვა და თავიდან გვირგვინი მომხადა;
10 . ყოველი მხრიდან მამსხვრევს და უკვე მივდივარ; ხესავით ძირკვავს ჩემს იმედს.
11 . თავისი რისხვა აღანთო ჩემზე და საკუთარ მტრად შემრაცხა;
12 . ერთად მოდიან მისი ურდონი, გზა გამოიკაფეს ჩემკენ და ჩემი კარვის ირგვლივ დაბანაკდნენ.
13 . განმაშორა ჩემი ძმები და გამიუცხოვდნენ ახლობლები.
14 . უგულებელმყვეს ჩემმა ნათესავებმა და დამივიწყეს შინაურებმა;
15 . უცხოდ შემრაცხეს ჩემს სახლში შემოკედლებულებმა და მხევლებმა, უცხოტომელივით ვარ მათ თვალში.
16 . მსახურს ვუხმობ და არ მპასუხობს, ვევედრები მას ჩემი პირით.
17 . ჩემი სუნთქვაც შესძაგდა ჩემს ცოლს და სიმყრალე ჩემი - ჩემს ძმებს.
18 . ბავშვებმაც მომიძულეს, წამოვდგები და დამცინიან
19 . გულითადმა მეგობრებმაც შემიზიზღეს, ვინც მიყვარდა, მტრად მომეკიდა;
22 . ღმერთივით რად მდევნით და არ ძღებით ჩემი ხორცით?
23 . ნეტავ იწერებოდეს ჩემი სიტყვები და წიგნში იბეჭდებოდეს;
24 . რკინის საჭრისით და ტყვიით ამოიკვეთოს კლდეში სამარადისოდ!
25 . მე კი ვიცი, რომ ცოცხალია ჩემი გამომსყიდველი და საბოლოოდ აღდგება დედამიწაზე;
26 . კანიც რომ შემომეცლება, მაინც ჩემივე ხორცში ვიხილავ ღმერთს!
27 . რადგან თვითონ ვიხილავ მას, ჩემი თვალები იხილავენ და არა სხვისანი. გული ჩემი გაილია ჩემში!
28 . და თუ იტყვით, როგორ ვდევნოთ იგი, რადგან საქმის ფესვი ნაპოვნიაო მასში,
29 . გეშინოდეთ მახვილისა, რადგან რისხვას მოაქვს მახვილის სასჯელი და იცოდეთ, რომ არის განკითხვა!”