უმეფობა - თვითნებობა ქვეყანაში
საკვანძო მუხლები:
მსაჯულნი 17 : 6 ;1 . იყო კაცი ეფრემის მთიდან, სახელად მიქა ერქვა.
2 . უთხრა დედამისს: "ათას ასი შეკელი ვერცხლი, შენგან რომ წაიღეს და რომლის გამოც ჩემს გასაგონად იწყევლებოდი, ჩემთანაა ეს ვერცხლი, მე ავიღე”. უპასუხა დედამისმა: "კურთხეულ იყავ შვილო, უფლის მიერ!”
3 . და როცა დედამისს ათას ასი შეკელი ვერცხლი დაუბრუნა, უთხრა დედამისმა: "მთლიანად ვწირავ ამ ვერცხლს უფალს ჩემი ძისთვის, რათა კერპი ჩამოასხას და გამოკვეთოს, ამიტომ, კვლავ შენ გიბრუნებ ახლა”.
4 . როცა დაუბრუნა ფული დედამისს, აიღო დედამ ორასი შეკელი ვერცხლი და მისცა გადამდნობელს, რომელმაც ქანდაკება ჩამოასხა და გამოკვეთა; და იდგა იგი მიქას სახლში.
5 . ამ კაცს, მიქას, ღმერთების სახლი ჰქონდა. გაიკეთა ეფოდი და საოჯახო კერპები, აკურთხა თავისი ერთ-ერთი ძე და მღვდლად დაიყენა.
6 . იმ დღეებში მეფე არ იყო ისრაელში და თითოეული იმას აკეთებდა, რაც თვითონ მიაჩნდა სამართლიანად.
7 . ცხოვრობდა იქ ერთი იუდეველი ჭაბუკი, ლევიანი იყო, ბეთლემიდან.
8 . წამოვიდა ეს კაცი იუდას ბეთლემიდან, რათა იქ ეცხოვრა, სადაც მოუხერხდებოდა. გზად მიმავალი, ეფრემის მთებში, მიქას სახლს მიადგა.
9 . ჰკითხა მას მიქამ: "საიდან მოდიხარ?” უპასუხა: "ლევიანი ვარ, იუდას ბეთლემიდან, საცხოვრებელ ადგილს ვეძებ”.
10 . უთხრა მიქამ: "დარჩი ჩემთან და გამიხდი მამად და მღვდლად; ვერცხლის ათ შეკელს მოგცემ წელიწადში, საზრდოსა და სამოსელთან ერთად”.
11 . დათანხმდა ლევიანი იმ კაცთან ცხოვრებას და გახდა ჭაბუკი, როგორც ერთი მისი ძეთაგანი.
12 . განაწესა მიქამ ლევიანი; და გახდა ჭაბუკი მისი მღვდელი და ცხოვრობდა მიქას სახლში.
13 . ამბობდა მიქა: "ახლა კი ვიცი, რომ სიკეთეს მომაგებს უფალი, რადგან ლევიანი მყავს მღვდლად”.
1 . იმ დღეებში მეფე არ ჰყავდა ისრაელს; იმ დროს დანის ტომი თავის წილხვედრ მიწას დაეძებდა დასამკვიდრებლად, რომ იქ დასახლებულიყო, რადგან ჯერაც არ ჰქონდათ მიღებული დანის ძეებს თავისი წილი ისრაელის ტომთა შორის.
2 . ხუთი კაცი გაგზავნეს დანის ძეებმა თავიანთი ტომიდან ქვეყნის დასაზვერად და გამოსაკვლევად. მამაცი კაცები იყვნენ ცორყადან და ეშთაოლიდან. უთხრეს: "წადით და გამოიკვლიეთ ქვეყანა”. და მივიდნენ კაცები ეფრემის მთაზე მიქას სახლთან და იქ გაათიეს ღამე.
3 . ეცნოთ ყმაწვილი ლევიანის ხმა მიქას სახლთან ყოფნისას, შევიდნენ და უთხრეს: "აქ ვინ მოგიყვანა, ამ ადგილას რას აკეთებ, ან აქ რა გინდა?”
4 . მიუგო: "ასე და ასე მომირიგდა მიქა, დამიქირავა და მღვდლად გავუხდი”.
5 . უთხრეს: "გთხოვთ, ჰკითხე ღმერთს, გვინდა ვიცოდეთ წარმატებული იქნება თუ არა ჩვენი გზა, რომელსაც ვადგავართ?”
6 . უთხრა მათ მღვდელმა: "მშვიდობით წადით; უფლის წინაშეა თქვენი გზა, რომელსაც ადგახართ”.
7 . და წავიდა ეს ხუთი კაცი, მივიდა ლაიშში და ნახა უზრუნველად მცხოვრები ხალხი, ციდონელთა მსგავსი, მშვიდი და უსაფრთხო, ქვეყანაზე არავინ აწუხებს და არავინ ებატონება, ციდონელებისგან შორს მკვიდრობს და კაციშვილთან საქმე არა აქვს.
8 . და დაბრუნდნენ თავის ძმებთან ცორყაში და ეშთაოლში. ჰკითხეს ძმებმა: "რას იტყვით?”
9 . უპასუხეს: "ადექით და გავილაშქროთ მათზე, რადგან ვნახეთ მათი ქვეყანა და, აჰა, ძალიან კარგია. რაღას ელით? ნუღარ დააყოვნებთ, წადით იმ ქვეყნის დასამკვიდრებლად.
10 . როდესაც წახვალთ, უზრუნველ ხალხთან მიხვალთ; მიწაც ფართოა და ღმერთმა ხელში ჩაგიგდოთ ის. ისეთი ნაყოფიერი ადგილია, რომ არაფერი აკლია ქვეყანაზე”.
11 . და გამოვიდა დანის ტომის საგვარეულოთაგან, ცორყადან და ეშთალონიდან, ექვსასი კაცი, საბრძოლო იარაღით აღჭურვილი.
12 . ავიდნენ და კირიათ-იერაყიმში, იუდაში დაბანაკდნენ, ამიტომ უწოდებენ დღემდე ამ ადგილს დანის ბანაკს. ეს ადგილი კირიათ-იეყარიმის უკანაა.
13 . იქიდან ეფრემის მთაზე ავიდნენ და მიქას სახლამდე მივიდნენ.
14 . ხუთმა კაცმა, ლაიშის ქვეყნის დასაზვერად რომ იყო წასული, უთხრა მოძმეებს: "თუ იცით, რომ ამ სახლებიდან ერთ-ერთში ეფოდი ინახება, ასევე საოჯახო კერპები, თერაფიმი და ჩამოსხმული კერპი. ახლა მოიფიქრეთ, როგორ მოვიქცეთ?”
15 . გადაუხვიეს გზიდან, მივიდნენ ყმაწვილი ლევიანის სახლში, მიქას სახლში და მოიკითხეს მშვიდობით.
16 . ხოლო საბრძოლო იარაღით აღჭურვილი ექვსასი დანისტომელი კაცი, ჭიშკართან დადგა.
17 . ავიდა ის ხუთი კაცი, ქვეყნის დასაზვერად რომ იყო წასული, შევიდა შიგნით, აიღო ეფოდი, საოჯახო კერპები, თერაფიმი და ჩამოსხმული კერპი; მღვდელი კი ჭიშკართან იდგა და მასთან ერთად ექვსასი საბრძოლო იარაღით აღჭურვილი კაცი.
18 . მიქას სახლში შევიდნენ ისინი და აიღეს ეფოდი, საოჯახო კერპები, თერაფიმი და ჩამოსხმული კერპი; და ჰკითხა მღვდელმა: "რას აკეთებთ?”
19 . უთხრეს: "გაჩუმდი, პირზე ხელი აიფარე და გამოგვყევი, გაგვიხდი მამად და მღვდლად. რა გირჩევნია, ერთი კაცის და ერთი ოჯახის მღვდლობა, თუ ისრაელის ტომისა და საგვარეულოს მღვდლობა?”
20 . და გაიხარა მღვდლის გულმა, აიღო ეფოდი, საოჯახო კერპები, თერაფიმი, ჩამოსხმული კერპი და ხალხს შეუერთდა.
21 . გაბრუნდნენ და წავიდნენ, ბავშვები, პირუტყვი და ქონება წინ გაუშვეს.
22 . გამოცილებულები იყვნენ მიქას სახლს, რომ შეიკრიბნენ მიქას კარის მეზობლები და დაედევნენ დანის ძეებს,
23 . მიჰყვიროდნენ დანის ძეებს. მობრუნდნენ დანის ძეები და უთხრეს მიქას: "რა დაგემართა, რას შეკრებილხართ?”
24 . უთხრა მიქამ: "ჩემი გაკეთებული კერპები გაიტაცეთ, ჩემი მღვდელი წაიყვანეთ და წახვედით, მეტი რაღა დამრჩენია? როგორღა მეკითხებით, რა დაგემართაო?!”
25 . უთხრეს დანის ძეებმა: "ნუღარ გაგვაგონებ შენს ხმას, თორემ დაგეცემიან ჩვენ შორის მყოფი განრისხებული კაცები და სიცოცხლეს დაკარგავ შენც და შენი სახლეულიც”.
26 . წავიდნენ დანის ძენი თავისი გზით; და დაინახა მიქამ, რომ მასზე ძლიერები არიან ისინი, გატრიალდა და დაბრუნდა სახლში.
27 . წაიღეს მიქას ნაკეთობანი და მისი მღვდელიც თან წაიყვანეს, მივიდნენ ლაიშში მშვიდ და უზრუნველ ხალხთან, მახვილის პირით მოსრეს ისინი და ცეცხლს მისცეს ქალაქი.
28 . არ ჰყავდათ მხსნელი, რადგან შორს იყო ციდონისგან და კაციშვილთან არ ჰქონდათ საქმე. ველზე მდებარეობდა ბეთ-რეხობის მახლობლად. და ააშენეს ქალაქი და ცხოვრობდნენ მასში.
29 . უწოდეს ქალაქს სახელად დანი, მათი მამის, ისრაელის ძის, დანის გამო, თავდაპირველად კი ქალაქს ლაიში ერქვა.
30 . და აღმართეს ქანდაკება თავისთვის დანის ძეებმა; და იონათანი, გერშომის ძე, მენაშეს ძისა, ის და მისი ძენი იყვნენ დანის ძეთა ტომის მღვდლები, სანამ ტყვეობაში აღმოჩნდა ქვეყანა.
31 . და ედგათ მიქას გაკეთებული ქანდაკება მთელი ის ხანი, სანამ შილოში იყო ღმერთის სახლი.
1 . იმ დღეებში, როცა მეფე არ ჰყავდა ისრაელს, ერთი ლევიანი ხიზნობდა ეფრემის მთის ფერდობზე; და ხარჭა მოიყვანა თავისთვის, იუდას ბეთლემიდან.
2 . მაგრამ იმრუშა მისმა ხარჭამ, განშორდა და წავიდა მამის სახლში - იუდას ბეთლემში და იყო იქ ოთხი თვე.
3 . ადგა მისი ქმარი და გაჰყვა მის კვალს, რათა გულითადად დალაპარაკებოდა და დაებრუნებინა თავისთან. თან მსახური და წყვილი სახედარი ახლდა. ქალმა მამის სახლში შეიყვანა. დაინახა იგი ყმაწვილქალის მამამ და სიხარულით შეეგება.
4 . და აღარ გაუშვა იგი სიმამრმა, იმ ყმაწვილქალის მამამ. სამი დღე იმყოფებოდა მასთან, ჭამდნენ, სვამდნენ და იქვე ათევდნენ ღამეს.
5 . ადგნენ მეოთხე დღეს დილაადრიანად და წასასვლელად მოემზადა კაცი. უთხრა ყმაწვილქალის მამამ თავის სიძეს: "ჯერ გული გაიმაგრე ლუკმა პურით და მერე წადი”.
6 . დასხდნენ ერთად, ჭამეს და სვეს; და უთხრა ყმაწვილქალის მამამ იმ კაცს: "გთხოვ, დარჩი ეს ღამეც და გაიმხიარულე გული”.
7 . წამოიმართა კაცი წასასვლელად, მაგრამ შეეხვეწა სიმამრი და ის ღამეც იქ გაათია.
8 . მეხუთე დღეს დილაადრიანად ადგა კაცი და წასასვლელად მოემზადა. უთხრა ყმაწვილქალის მამამ: "ჯერ გული გაიმაგრე და შეიცადე, ვიდრე დღე გადაიხრება”. და ჭამა ორივემ.
9 . ადგა კაცი თავის ხარჭასთან და მსახურთან ერთად წასასვლელად და უთხრა სიმამრმა, ყმაწვილქალის მამამ: "უკვე მწუხრისკენ იხრება დღე, აქ გაათიეთ ღამე, გაიმხიარულე გული, ხვალ კი ადექით დილაადრიანად და გაუდექით თქვენს გზას შენი კარვისკენ”.
10 . მაგრამ აღარ ინება კაცმა ღამის იქ გათევა, ადგა, წავიდა და მივიდა იებუსამდე (იერუსალიმამდე); თან ხარჭა და ორი დატვირთული სახედარი ახლდა.
11 . იებუსს რომ მიუახლოვდნენ, უკვე გადახრილი იყო დღე. უთხრა მსახურმა თავის ბატონს: "შევუხვიოთ იებუსელთა ამ ქალაქისკენ და იქ გავათიოთ ღამე”.
12 . უპასუხა ბატონმა: "არა, უცხოტომელთა ქალაქში არ შევუხვევთ, სადაც არ ცხოვრობენ ისრაელის ძენი, ბარემ გიბყამდე მივიდეთ”.
13 . უთხრა თავის მსახურს: "მოდი, სადმე სხვაგან მივიდეთ, გიბყაში ან რამაში გავათენოთ”.
14 . და განაგრძეს გზა, იარეს და ჩავიდა მზე გიბყასთან, რომელიც ბენიამინის ტომს ეკუთვნოდა.
15 . შეუხვიეს გიბყაში, რომ ღამის გასათევად შესულიყვნენ. მივიდნენ და დასხდნენ ქალაქის მოედანზე, მაგრამ სახლში არავინ შეიპატიჟა ღამის გასათევად.
16 . აჰა, მოხუცი მოდიოდა საღამოჟამს თავისი მინდვრიდან; ეფრემის მთიდან იყო და გიბყაში ცხოვრობდა. ადგილობრივები კი ბენიამინის ძენი იყვნენ.
17 . აღაპყრო თვალნი და მგზავრი დაინახა ქალაქის მოედანზე. ჰკითხა მოხუცმა: "საიდან მოსულხარ და სად მიდიხარ?”
18 . უპასუხა: "იუდას ბეთლემიდან ეფრემის მთაში მივდივართ, იქაური ვარ. იუდას ბეთლემში ვიყავი და უფლის სახლისკენ ვადგავარ გზას, მაგრამ შინ არავინ შემიპატიჟა.
19 . ჩალაც გვაქვს და საკვებიც ჩვენი სახედრებისთვის, პურიც მომეძევება და ღვინოც ჩემთვის, ჩემი მხევლისა და მსახურისთვის - არაფერი მაკლია”.
20 . მიუგო მოხუცმა: "მშვიდობა შენდა, რაც დაგაკლდება ჩემზე იყოს, ოღონდ მოედანზე ნუ გაათევ ღამეს”.
21 . შეიყვანა თავის სახლში, საკვები მისცა სახედრებს; ფეხები დაიბანეს, ჭამეს და სვეს.
22 . როცა გუნებაზე მოვიდნენ, აჰა, გარს შემოერტყნენ ქალაქის გარყვნილი კაცები იმ სახლს, აბრახუნებდნენ და ეუბნებოდნენ მოხუცს, სახლის პატრონს: გამოგვიყვანე შენს სახლში რომ კაცი შემოვიდა, უნდა შევიცნოთო.
23 . გამოვიდა მათთან სახლის პატრონი და უთხრა: "არა, ძმებო, ბოროტს ნუ დამართებთ, რადგან ჩემი სახლის სტუმარია ეს კაცი, ნუ ჩაიდენთ ამ სისაძაგლეს.
24 . აჰა, ქალწული ასული მყავს, სტუმარს კი ხარჭა ახლავს, გამოგიყვანთ და ახადეთ ნამუსი ან, რაც გენებოთ, ის უყავით, ოღონდ ამ კაცთან ნუ ჩაიდენთ უზნეობას”.
25 . მაგრამ არ ინებეს მომხდურებმა მისი მოსმენა. მაშინ მოჰკიდა იმ კაცმა ხელი თავის ხარჭას და გარეთ გამოუყვანა. ყველამ შეიცნო იგი, მთელი ღამე ძალადობდნენ მასზე განთიადამდე; მხოლოდ ცისკარზე გაუშვეს.
26 . მოვიდა ქალი განთიადისას და დაეცა იმ კაცის სახლის შესასვლელთან, ვისთანაც მისი ბატონი იყო გაჩერებული. გათენებამდე ეგდო.
27 . ადგა დილას მისი ბატონი, გააღო სახლის კარი და გამოვიდა, რომ თავისი გზით წასულიყო. ხედავს, ხარჭა სახლის კართანაა დავარდნილი, ხელები კი ზღურბლისთვის ჩაუვლია.
28 . უთხრა: "ადექი, წავიდეთ”, მაგრამ პასუხი არ გასცა ქალმა. ადგა კაცი, სახედარს გადაკიდა ხარჭა და გაუდგა გზას თავისი სახლისკენ.
29 . როცა მივიდა, აიღო დანა, მოკიდა ხელი თავის ხარჭას, დაანაკუწა თორმეტ ნაწილად და დააგზავნა ისრაელის ყოველ კუთხეში.
30 . და ყოველი ამის მნახველი ამბობდა: "არ ყოფილა და არც ნახულა ასეთი რამ ეგვიპტის ქვეყნიდან ისრაელიანთა გამოსვლის შემდეგ დღემდე. იფიქრეთ ამაზე, მოითათბირეთ და თქვით, რა ვქნათ”.
1 . ასე შეჰფიცა უფალს მიცფაში ისრაელმა: "არც ერთი ჩვენგანი არ მისცემს თავის ასულს ცოლად ბენიამინს”.
2 . მოვიდა ხალხი ბეთელში და დასხდნენ იქ საღამომდე უფლის წინაშე; აღიმაღლეს ხმა და მოთქვამდნენ დიდი ტირილით.
3 . ამბობდნენ: "უფალო, ისრაელის ღმერთო, რისთვის მოხდა ეს ისრაელში? ერთი ტომი მოაკლდა დღეს ისრაელს!”
4 . დილაადრიანად ადგა ხალხი მეორე დღეს, ააგეს იქ სამსხვერპლო და აღუვლინეს სრულადდასაწველნი და სამშვიდობო შესაწირები.
5 . ყველა ტომთაგან?” რადგან დიდი წყევლა ჰქონდათ წარმოთქმული, სიკვდილით უნდა დასჯილიყო, ვინც არ ავიდოდა მიცფაში, უფლის წინაშე.
6 . ნაღვლობდნენ ისრაელის ძეები ბენიამინის, თავისი ძმის გამო და ამბობდნენ: "მოიკვეთა დღეს ერთი ტომი ისრაელიდან.
7 . გადარჩენილებს როგორღა მოვექცეთ, ხომ დავიფიცეთ უფლის წინაშე, რომ არ მივათხოვებთ ჩვენს ასულთაგან?”
8 . იკითხეს: "თუ არის ვინმე ისრაელის ტომთაგან, რომელიც არ ამოსულა მიცფაში, უფლის წინაშე?” და აჰა, არავინ მისულა საკრებულოდ გილყადის იაბეშიდან.
9 . და როცა აღირიცხა ხალხი, აღმოჩნდა, რომ არავინ იყო გილყადის იაბეშიდან.
10 . თორმეტი ათასი მამაცი მებრძოლი მიავლინა იქ თემმა და უბრძანა: "წადით და მახვილის პირით შემუსრეთ გილყადის იაბეშის მკვიდრნი, ქალებიცა და ბავშვებიც.
11 . აი, რა უნდა გააკეთოთ: ყოველი მამაკაცი და მამაკაცთან ნაწოლი დედაკაცი, მოსპეთ”.
12 . გამოარჩიეს გილყადის იაბეშის მაცხოვრებლებში ოთხასი ქალწული, რომლებმაც მამაკაცის სარეცელი არ იცოდნენ და მიიყვანეს შილოს ბანაკში, რომელიც ქანაანის ქვეყანაშია.
13 . წარგზავნა ისრაელის მთელმა კრებულმა შუამავალი და გამოუცხადეს მშვიდობა რიმონის კლდეში მყოფ ბენიამინის ძეებს.
14 . დაბრუნდნენ ბენიამინის ძენი და მიათხოვეს გილყადის იაბეშში ცოცხლად დატოვებული ქალები; მაგრამ საკმარისი არ აღმოჩნდა.
15 . და ნაღვლობდა ხალხი ბენიამინის გამო, რადგან ბზარი გააჩინა უფალმა ისრაელის ტომებში.
16 . თქვეს კრებულის უხუცესებმა: "როგორ მოვიქცეთ გადარჩენილებთან ცოლების თაობაზე? რადგან განადგურდნენ ბენიამინელთა ქალები”.
17 . და თქვეს: "მემკვიდრეობა უნდა მიეცეს გადარჩენილ ბენიამინელებს, რათა არ ამოიძირკვოს ტომი ისრაელისგან,
18 . მაგრამ არ შეგვიძლია მათთვის ჩვენი ასულების მითხოვება, რადგან ფიცი გვაქვს წარმოთქმული ისრაელის ძეებს, რომ წყეულ იყოს ბენიამინისთვის ცოლის მიმცემი”.
19 . თქვეს: "აჰა, უფლის დღესასწაულია ყოველ წელს შილოში, ბეთელის ჩრდილოეთით, ბეთელიდან შექემისკენ მიმავალი გზის აღმოსავლეთით და ლებონას სამხრეთით”.
20 . და უბრძანეს ბენიამინის ძეებს: "წადით და ჩასაფრდით ვენახებში.
21 . უყურეთ და, აჰა, როცა დაინახავთ, რომ გამოვიდნენ შილოელი ასულები საფერხულოდ, მაშინ გამოდით ვენახებიდან, გაიტაცეთ თითოეულმა საცოლე მათგან და წადით ბენიამინის ქვეყანაში.
22 . და როცა მოვლენ მათი მამები ან ძმები ჩვენთან საჩივლელად, ვეტყვით: ჩვენ გვიწყალობეთ ისინი მათთვის, რადგან ვერ შევძინეთ თოთოეულ კაცს თავის ცოლი გილყადის იაბეშის ბრძოლაში; არც თქვენ მიგიციათ ნებით ისინი, თორემ დამნაშავენი იქნებოდით”.
23 . ასეც მოიქცნენ ბენიამინის ძენი და მოიყვანეს ცოლები, მოფერხულეთაგან რომ გაიტაცეს; წავიდნენ და დაბრუნდნენ თავის სამკვიდრებელში, ააშენეს ქალაქები და ცხოვრობდნენ იქ.
24 . და წავიდ-წამოვიდნენ იქიდან ისრაელის ძენი თავ-თავის ტომსა და საგვარეულოში; იქიდან კი თითოეული თავის სამკვიდრებელში გადავიდა.
25 . მეფე არ ჰყავდა იმ დღეებში ისრაელს და თითოეული იმას აკეთებდა, რასაც თვითონ თვლიდა სამართლიანად.
მსაჯ. 17[6]; 18,1; 19,1; 21,25
ბიბლიის მუხლები
მსაჯულთა 17
6. იმ დროს ისრაელს მეფე არ ჰყავდა და ვისაც რა უნდოდა, იმას სჩადიოდა.
მსაჯულთა 18
1. იმ ხანებში ისრაელს მეფე არ ჰყავდა. იმ ხანებში დანის ტომი თავის წილხვდომილს დაეძებდა, რომ იქ დასახლებულიყო, რადგან ჯერაც არ ხვდომოდა წილი ისრაელის ტომთა შორის.
მსაჯულთა 19
1. იმ ხანებში, როცა ისრაელს მეფე არ ჰყავდა, ერთი ლევიანი მდგმურობდა ეფრემის მთის კალთაზე. ხარჭა მოიყვანა ცოლად იუდას ბეთლემიდან.
მსაჯულთა 21
25. იმ დროში მეფე არა ჰყავდა ისრაელს, ვის როგორ უნდოდა, ისე იქცეოდა.