1 . თავდაპირველად შექმნა ღმერთმა ცანი და მიწა.
2 . მიწა იყო უსახო და უდაბური, და ბნელი იწვა უფსკრულებზე, და სული ღვთისა მიმოქროდა წყლებზე.
3 . და თქვა ღმერთმა: „იყოს ნათელი!“ და იქმნა ნათელი.
4 . და დაინახა ღმერთმა, რომ კარგია ნათელი და გაჰყარა ღმერთმა ნათელი ბნელისაგან.
5 . უწოდა ღმერთმა ნათელს დღე, ხოლო ბნელს - ღამე. იყო საღამო და იყო დილა - დღე ერთი.
6 . თქვა ღმერთმა: "იყოს მყარი წყალთა შორის, რათა გაყოს წყალი წყლისგან”.
7 . შექმნა ღმერთმა მყარი და გაყო მყარს ქვემო წყალი მყარს ზემო წყლისგან. და იქმნა ასე.
8 . უწოდა ღმერთმა მყარს ცა. იყო საღამო და იყო დილა - მეორე დღე.
9 . თქვა ღმერთმა: "ერთად შეგროვდეს წყლები ცის ქვეშ და გამოჩნდეს ხმელეთი”. და იქმნა ასე.
10 . უწოდა ღმერთმა ხმელეთს მიწა, ხოლო შეგროვილ წყალს - ზღვა. და იხილა ღმერთმა, რომ კარგი იყო.
11 . შემდეგ თქვა ღმერთმა: "აღმოაცენოს მიწამ მცენარეული - ბალახი, თესლის მთესველი, ხე ნაყოფიერი - მიწაზე თავისი ჯიშებისამებრ, თესლოვანი ნაყოფის მომტანი”. და იქმნა ასე.
12 . აღმოაცენა მიწამ მცენარეული - ბალახი, თესლის მთესველი და ხე ნაყოფიერი, მიწაზე თავისი ჯიშებისამებრ თესლოვანი ნაყოფის მომტანი. და იხილა ღმერთმა, რომ კარგი იყო.
13 . იყო საღამო და იყო დილა - მესამე დღე.
14 . თქვა ღმერთმა: "იყვნენ მნათობნი ცის მყარზე დღისა და ღამის გასაყრელად და იყვნენ ისინი ნიშნებად, წელიწადის დროთა, დღეთა და წელთა აღსანიშნად.
15 . იყვნენ მანათობლებად ცის მყარზე, რათა მისცენ სინათლე მიწას”. და იქმნა ასე.
16 . შექმნა ღმერთმა ორი მთავარი მნათობი: დიდი - დღის მმართველად, ხოლო მცირე - მმართველად ღამისა; და ვარსკვლავები.
17 . დაადგინა ისინი ღმერთმა ცის მყარზე მიწის გასანათებლად,
18 . რათა განეგოთ დღე და ღამე და ერთმანეთისგან გაეყოთ ნათელი და ბნელი. და იხილა ღმერთმა, რომ კარგი იყო.
19 . იყო საღამო და იყო დილა - მეოთხე დღე.
20 . თქვა ღმერთმა: "წარმოშვას წყლებმა ცოცხალი არსებანი და იფრინონ ფრინველებმა მიწის ზემოთ ცის მყარზე”. და იქმნა ასე.
21 . შექმნა ღმერთმა ზღვის ურჩხულნი და ყოველი სულდგმული, წყალში მცურავი თავისი ჯიშებისამებრ და ყოველი ფრთოსანი თავისი ჯიშებისამებრ. და იხილა ღმერთმა, რომ კარგი იყო.
22 . აკურთხა ღმერთმა ისინი და თქვა: "ინაყოფიერეთ და იმრავლეთ, აავსეთ ზღვის წყლები და გამრავლდეს ფრთოსანი მიწაზე”.
23 . იყო საღამო და იყო დილა - მეხუთე დღე.
24 . თქვა ღმერთმა: "წარმოშვას მიწამ ცოცხალი არსებანი თავისი ჯიშებისამებრ - პირუტყვი, ქვეწარმავალი და მიწის მხეცები”. და იქმნა ასე.
25 . შექმნა ღმერთმა მიწის მხეცები თავისი ჯიშებისამებრ, პირუტყვი თავისი ჯიშებისამებრ და ყოველი ქვეწარმავალი თავისი ჯიშებისამებრ. და იხილა ღმერთმა, რომ კარგი იყო.
26 . თქვა ღმერთმა: "შევქმნათ კაცი ჩვენს ხატად და ჩვენს მსგავსად; დაე იბატონოს ზღვაში თევზზე, ცაში ფრინველზე, პირუტყვზე, მთელ დედამიწაზე და ყოველ ქვეწარმავალზე, რომელიც დაძვრება მიწაზე”.
27 . შექმნა ღმერთმა კაცი თავის ხატად, ღვთის ხატად შექმნა იგი. მამაკაცად და დედაკაცად შექმნა ისინი.
28 . აკურთხა ღმერთმა ისინი და უთხრა: "ინაყოფიერეთ და იმრავლეთ, აავსეთ ქვეყანა და იუფლეთ მასზე; იბატონეთ ზღვაში თევზებზე, ცაში ფრინველებზე, და ყოველ ცოცხალ არსებაზე, რაც კი მიწაზე იძვრის.
29 . თქვა ღმერთმა: "აჰა, მოგეცით საჭმელად ყოველი ბალახი თესლის მთესველი და ნაყოფიერი ხე, რაც დედამიწის ზურგზეა”.
30 . მიწის ყველა ცხოველს, ცის ყველა ფრინველს და ყველა ქვეწარმავალს დედამიწაზე, რასაც სიცოცხლის სუნთქვა აქვს, მცენარეები მივეცი საჭმელად”. და იქმნა ასე.
31 . იხილა ღმერთმა ყოველივე, რაც შექმნა, და აჰა, კარგი იყო ფრიად. იყო საღამო და იყო დილა - მეექვსე დღე.
1 . უთხრა უფალმა ნოეს: "შედი კიდობანში მთელი შენი სახლეულით, რადგან მართალ კაცად გიხილე ჩემს წინაშე მთელ ამ თაობაში.
2 . ყოველი წმინდა პირუტყვისგან შვიდ-შვიდი წაიყვანე, დედალ-მამალი; უწმინდური პირუტყვისგან კი ორ-ორი, ისიც დედალ-მამალი.
3 . ცის ფრინველთაგანაც შვიდ-შვიდი წაიყვანე, დედალ-მამალი, რათა გადარჩეს მათი თესლი დედამიწაზე.
4 . რადგან შვიდი დღის შემდეგ, ორმოც დღესა და ორმოც ღამეს ვაწვიმებ ქვეყანაზე და წარვხოც მიწის პირისაგან ყოველ არსებას, რაც კი შემიქმნია”.
5 . და ისე გააკეთა ნოემ ყველაფერი, როგორც უფალმა უბრძანა.
6 . ექვსასი წლის იყო ნოე, როცა წარღვნის წყალი მოვიდა დედამიწაზე.
7 . და შევიდნენ კიდობანში წარღვნისაგან თავის გადასარჩენად ნოე და თავისი ცოლი, მისი ძეები და მათი ცოლები.
8 . ასევე წმიდა და უწმიდური პირუტყვი, ყოველი ფრინველი და ქვეწარმავალი,
9 . დაწყვილებულნი შევიდნენ ნოესთან კიდობანში, დედალ-მამალი, როგორც ღმერთმა უბრძანა ნოეს.
10 . და შვიდი დღის შემდეგ წალეკა წარღვნამ დედამიწა.
11 . ნოეს ცხოვრების მეექვსასე წლის მეორე თვის მეჩვიდმეტე დღეს ამოსკდნენ დიდი უფსკრულის წყაროები და გაიხსნენ ცის სარკმელნი.
12 . ორმოცი დღე და ორმოცი ღამე აწვიმდა დედამიწას.
13 . იმ დღეს შევიდნენ კიდობანში ნოე, მისი ძენი: სემი, ქამი და იაფეთი და მათთან ერთად ნოეს ცოლი და მისი ძეების ცოლები.
14 . ისინი და ყოველი ცხოველი, ყოველი ქვეწარმავალი, ყოველი ფრინველი, ყოველი ფრთოსანი, თავისი ჯიშებისამებრ.
15 . შევიდნენ ნოესთან კიდობანში წყვილ-წყვილად ყოველ ხორციელთაგან, რომელშიც სიცოცხლის სუნთქვა იყო.
16 . მოვიდა ყოველი ხორციელი დაწყვილებული და შევიდა, როგორც ღმერთმა ბრძანა; და დაგმანა უფალმა კარი.
17 . ორმოც დღეს იყო წარღვნა დედამიწაზე. ადიდდა წყალი, აიღო და მიწიდან აწია კიდობანი.
18 . გაძლიერდა წყალი, ძალიან ადიდდა დედამიწაზე და გაცურდა კიდობანი წყლის ზედაპირზე.
19 . მეტისმეტად გაძლიერდა წყალი დედამიწაზე, და დაიფარა ყოველი მაღალი მთა, რაც კი იყო ცისქვეშეთში.
20 . აიწია წყალი და დაფარა მთები თხუთმეტი წყრთით.
21 . და განადგურდა დედამიწაზე ყოველი ხორციელი: ფრინველი, პირუტყვი, მხეცი და ყოველი ქვეწარმავალი, რაც კი იძვრის მიწაზე, აგრეთვე ყოველი ადამიანი.
22 . და ყოველივე, რასაც კი სიცოცხლის სულის სუნთქვა ჰქონდა ნესტოებში, ყოველივე რაც ხმელეთზე იყო - მოისპო.
23 . აღიგავა ყოველივე არსებული მიწის პირისგან. ადამიანიდან დაწყებული ყოველი პირუტყვი, ქვეწარმავალი და ცის ფრინველი, გადარჩნენ მხოლოდ ნოე და მის კიდობანში მყოფნი.
24 . ას ორმოცდაათი დღე მძლავრობდა წყალი დედამიწაზე.
1 . იყო იქ ერთი უღირსი კაცი, სახელად შება, ბიქრის ძე, ბენიამინის ტომიდან; ჩაჰბერა საყვირს და გამოაცხადა: "არა გვაქვს წილი დავითში, არა გვაქვს სამკვიდრებელი იესეს ძეში! ყველა თავის კარავს დაუბრუნდეს, ისრაელიანნო!”
2 . ზურგი აქციეს ისრაელიანებმა დავითს და გაჰყვნენ შებას, ბიქრის ძეს. იუდა კი იორდანედან იერუსალიმამდე თავის მეფესთან დარჩა.
3 . როცა დაუბრუნდა დავითი თავის სახლს იერუსალიმში, გამოიყვანა მეფემ ათი ხარჭა, რომლებიც სასახლის მისახედად ჰყავდა დატოვებული, სახლში ჩაკეტა და მცველები დაუყენა. არჩენდა, მაგრამ აღარ შესულა მათთან. სიკვდილამდე გამოკეტილნი იყვნენ ისინი და ქვრივებივით ცხოვრობდნენ.
4 . უთხრა მეფემ ყამასას: "სამ დღეში შემიყარე იუდა და მაშინვე აქ დაბრუნდი”.
5 . წავიდა ყამასა იუდას მოსახმობად, მაგრამ მეფის მიერ დადებულ ვადაზე მეტად დაყოვნდა.
6 . უთხრა დავითმა აბიშაის: "აბესალომზე მეტად გვიბოროტებს შება, ბიქრის ძე; წაიყვანე შენი ბატონის მსახურნი და მისდიე, სანამ არ იპოვნი, რომ გამაგრებული ქალაქები არ შეიგულოს და არ მიეფაროს ჩვენს თვალთაგან”.
7 . და მიჰყვნენ იოაბის ხალხს ქერეთელნი და ფერეთელნი, ყველა ძლევამოსილი ვაჟკაცი; წავიდნენ იერუსალიმიდან შებას, ბიქრის ძის სადევნად.
8 . გაბაონის დიდ ქვასთან იყვნენ მისული და ყამასაც მივიდა მათთან შესახვედრად. თავისი მხედრული სამოსით იყო იოაბი შემოსილი, ზედ მახვილი ეკიდა თავისი ქარქაშით; წინ რომ გამოვიდა, ქარქაშიდან ამოუვარდა მახვილი.
9 . მოიკითხა იოაბმა ყამასა: "ხომ მშვიდობით ხარ, ძმაო?” და მარჯვენა ხელი წვერზე მოკიდა ყამასას, საამბორებლად.
10 . ვერ დაიცვა თავი ყამასამ მახვილისგან, იოაბს რომ ეჭირა, ჩასცა იოაბმა მუცელში და ნაწლავები მიწაზე გადმოაყრევინა. მეორედ აღარ დაურტყამს იოაბს. მოკვდა ყამასა, იოაბი და მისი ძმა აბიშაი კი შება ბიქრის ძის კვალს მიჰყვნენ.
11 . იოაბის მსახურთაგან ერთ-ერთმა შესძახა: "ვისაც უყვარს იოაბი და ვინც დავითთანაა, მიჰყვეს იოაბის კვალს”.
12 . ყამასა კი შუა გზაზე ეგდო და სისხლში ცურავდა; დაინახა იმ კაცმა, რომ ყოვნდებოდა ხალხი, გზიდან მინდორზე გადაათრია ყამასა და სამოსელი გადააფარა, რადგან ხედავდა, რომ ყოველი გამვლელი ჩერდებოდა და უყურებდა.
13 . როგორც კი გზიდან გადაათრია, ყველანი იოაბის კვალს მიჰყვნენ, რათა შება ბიქრის ძეს დადევნებოდნენ.
14 . ისრაელის ყოველი ტომი მოიარა შებამ აბელ-ბეთ-მაყაქამდე და მთელი ბერიმი. იკრიბებოდნენ და მიჰყვებოდნენ.
15 . მოვიდა იოაბის ხალხი და ალყა შემოარტყეს აბელ-ბეთ-მაყაქაში; მიწაყრილი აღმართეს ქალაქთან და გალავანს გაუტოლეს. იოაბის მთელმა ხალხმა კი კედლის ნგრევა იწყო.
16 . დაიძახა ერთმა ბრძენმა დედაკაცმა ქალაქიდან: "მომისმინეთ, მომისმინეთ, უთხარით იოაბს, ახლოს მოდგეს, უნდა ველაპარაკო”.
17 . მიუახლოვდა. ჰკითხა დედაკაცმა: "შენ ხარ იოაბი?” უპასუხა: "მე ვარ”. უთხრა დედაკაცმა: "ყური უგდე შენი მხევლის სიტყვას”. მიუგო: "გისმენ”.
18 . თქვა დედაკაცმა: "ძველად ამბობდნენ, ვისაც კითხვა სურს, აბელში მოიკითხოსო. ასე წყვეტდნენ საქმეს.
19 . მე ერთი მშვიდობიანი და ერთგული ქალაქი ვარ ისრაელის ქალაქებს შორის; შენ კი ქალაქი გინდა დააქციო, დედა ისრაელში; რად უნდა ჩაყლაპო უფლის სამკვიდრებელი?”
20 . მიუგო იოაბმა: "შორს ჩემგან, შორს ჩემგან, დაქცევა და განადგურება!
21 . სხვაგვარადაა საქმე. კაცმა ეფრემის მთიდან, ბიქრის ძემ, შებამ, ხელი აღმართა მეფე დავითის წინააღმდეგ; მომეცით ის კაცი და წავალ აქედან”. უთხრა იოაბს დედაკაცმა: "აჰა, გალავნიდან გადმოგიგდებენ მის თავს”.
22 . ბრძნულად მიუდგა დედაკაცი ხალხს. თავი მოკვეთეს შებას, ბიქრის ძეს და იოაბს გადაუგდეს. ჩაჰბერა იოაბმა საყვირს და ყველა თავ-თავის კარავს დაუბრუნდა ქალაქიდან. იოაბი კი მეფესთან დაბრუნდა იერუსალიმში.
23 . ისრაელის მთელ ლაშქარს სარდლობდა იოაბი; ბენაია იეჰოიადაყის ძე კი - ქერეთელებსა და ფელეთელებს.
24 . ყადორამი - ხარკის აკრეფას უძღვებოდა, იოშაფატ ახილუდის ძე მემატიანე იყო.
25 . შევა - მწერლობდა და ცადოკი და აბიათარი - მღვდლები იყვნენ.
26 . ყირა იაირელიც მღვდლობდა დავითთან.
1 . შეიტყო შებას დედოფალმა სოლომონის ამბავი და მივიდა იერუსალიმში, რათა ძნელი კითხვებით გამოეცადა იგი. მივიდა დიდძალი დოვლათით, აქლემებს მოჰქონდათ ნელსაცხებლები, უამრავი ოქრო და ძვირფასი ქვები; ეახლა სოლომონს და ელაპარაკა ყველაფერზე, რაც გულში ჰქონდა.
2 . ყველა კითხვაზე საკადრისი პასუხი გასცა სოლომონმა; არაფერი ყოფილა მეფისგან დაფარული, რომ უპასუხოდ დაეტოვებინა.
3 . იხილა შებას დედოფალმა სოლომონის სიბრძნე და სახლი, რომელიც მან ააშენა,
4 . მისი სუფრის სანოვაგე, მის მსახურთა საცხოვრებელი, სუფრის მომსახურეთა საქმიანობა და მათი შესამოსელი, მისი ღვინისმწდენი და მათი შესამოსელი, კიბეები, რითაც უფლის სახლში ადიოდა და გაოცდა დედოფალი;
5 . უთხრა მეფეს: "ჭეშმარიტება ყოფილა ყველაფერი, რაც ჩემს ქვეყანაში მსმენია შენს საქმეებსა და სიბრძნეზე.
6 . სიტყვებს არ ვუჯერებდი, ვიდრე თავად არ მოვედი და ჩემი თვალით არ ვიხილე; და, აჰა, თურმე ნახევარიც კი არ მსმენია შენს აღმატებულ სიბრძნეზე, ყველაფერს გადააჭარბე, რაც გაგონილი მქონდა.
7 . ნეტარია შენი ხალხი და ნეტარ არიან შენი მსახურნი, რომლებიც მუდმივად შენ წინაშე დგანან და შენს სიბრძნეს ისმენენ.
8 . კურთხეულ იყოს უფალი, შენი ღმერთი, რომელმაც მოგიწონა, რათა მის ტახტზე დაესვი უფლის, შენი ღმერთის, მეფედ. ისრაელისადმი შენი ღმერთის სიყვარულის გამო დაგაყენა მეფედ, რათა საუკუნოდ დააფუძნოს იგი და სამართალი და სიმართლე გაუჩინოს”.
9 . მისცა მან მეფეს ასოცი ტალანტი ოქრო, დიდძალი სურნელებანი და ძვირფასი ქვები; არასოდეს შემოზიდულა ქვეყანაში იმგვარი სურნელოვნება, როგორიც შებას დედოფალმა მიუძღვნა მეფე სოლომონს.
10 . ხურამისა და სოლომონის მსახურებმა, ოფირიდან ჩამოტანილ ოქროსთან ერთად სანდალოზის ხეები და ძვირფასი ქვებიც ჩამოიტანეს.
11 . სანდალოზის ხის საფეხურები გაუკეთა მეფემ უფლის ტაძარსა და მეფის სასახლეს, მგალობლებს კი - ქნარები და ჩანგები; არასდროს უნახავს ვინმეს ამის მსგავსი რამ იუდას ქვეყანაში.
12 . ყველაფერი უბოძა მეფე სოლომონმა შებას დედოფალს, რაც კი ინება და ითხოვა, იმაზე მეტი, რაც თვითონ მოართვა მეფეს; და დაბრუნდა იგი თავის ქვეყანაში თავის მსახურებთან ერთად.
13 . ოქროს წონა, რომელიც ერთ წელიწადში შემოსდიოდა სოლომონს, ექვსას სამოცდაექვსი ტალანტი იყო.
14 . ამის გარდა, მოგზაურებს, ვაჭრებს, არაბთა მეფეებსა და მხარეთა გამგებლებს შემოჰქონდათ ოქრო-ვერცხლი.
15 . გააკეთა მეფე სოლომონმა ორასი ფარი ნაჭედი ოქროსგან; ექვსასი შეკელი ნაჭედი ოქრო დაიხარჯა თითოეულ ფარზე.
16 . ასევე გააკეთა სამასი მცირე ზომის ფარი, ნაჭედი ოქროსგან; სამასი შეკელი ოქრო დაიხარჯა თითოეულ ფარზე და ლიბანის ტყის სახლში დააწყო მეფემ ისინი.
17 . გააკეთა მეფემ სპილოს ძვლისგან დიდი ტახტი და სუფთა ოქროთი მოაპირკეთა.
18 . ექვსი საფეხური ადიოდა ტახტამდე და ოქროს ფეხსადგამი ჰქონდა მიდგმული ტახტს, დასაჯდომ ადგილს ორივე მხრიდან სანიდაყვეები ჰქონდა, ხოლო სანიდაყვეებს თითო ლომი ედგა გვერდით.
19 . თორმეტი ლომი ედგა ექვსივე საფეხურს აქეთ-იქიდან.
20 . მეფე სოლომონის ყველა სასმისი ოქროსი იყო და ლიბანის ტყის სახლის ყველა ჭურჭელიც ასევე ხალასი ოქროსი იყო; ვერცხლისა არაფერი იყო, რადგან არაფრად ფასობდა ვერცხლი სოლომონის დღეებში.
21 . რადგან მეფის გემები ხურამის მსახურებთან ერთად თარშიშში დაცურავდნენ; სამ წელიწადში ერთხელ ბრუნდებოდნენ გემები და მოჰქონდათ ოქრო-ვერცხლი, სპილოს ძვალი, მოჰყავდათ მაიმუნები და ფარშევანგები.
22 . დედამიწის ყველა მეფეს გადააჭარბა მეფე სოლომონმა სიმდიდრითა და სიბრძნით.
23 . დედამიწის ყოველ მეფეს სურდა სოლომონთან მისვლა და იმ სიბრძნის მოსმენა, რომელიც ღმერთმა ჩაუდო გულში.
24 . თითოეულ მათგანს თავისი საჩუქარი მოჰქონდა: ოქრო-ვერცხლის ჭურჭელი, სამოსელი, საჭურველი, კეთილსურნელებანი, ცხენები და ჯორები ყოველწლიურად.
25 . სოლომონს ოთხი ათასი თავლა ჰქონდა, ცხენებისთვის და ეტლებისთვის და თორმეტი ათასი ცხენოსანი ჰყავდა; და განალაგა ისინი ეტლების სადგომ ქალაქებში და თავისთან იერუსალიმში.
26 . გახდა იგი ყველა მეფის მბრძანებელი, მდინარე ევფრატიდან ფილისტიმელთა ქვეყნამდე და ეგვიპტის საზღვრებამდე.
27 . მეფემ ვერცხლი ქვის ფასს გაუთანაბრა იერუსალიმში და კედარის ხე სიკომორის ხეს, რომელიც მრავლად ხარობს დაბლობში.
28 . ეგვიპტიდან და ყველა სხვა ქვეყნიდან მოჰყავდათ ცხენები სოლომონისთვის.
29 . სოლომონის დანარჩენი საქმენი, პირველი და უკანასკნელი, განა არ სწერია ნათან წინასწარმეტყველის წიგნში, ახია შილონელის წინასწარმეტყველებასა და ყიდო მხილველის ხილვაში, იერობყამ ნებატის ძეს რომ შეეხება?
30 . ორმოცი წელი იმეფა სოლომონმა მთელს ისრაელზე იერუსალიმში.
31 . და განისვენა სოლომონმა თავის მამებთან და დამარხეს იგი თავისი მამის, დავითის ქალაქში. მის ნაცვლად რეხაბყამი, მისი ძე გამეფდა.
1 . ვაი ფრთიანი გემების ქვეყანას, ქუშის მდინარეთა გაღმა.
2 . ზღვით რომ აგზავნის ელჩებს, წყალზე მოცურავე ლერწმის ნავებით; წადით, მკვირცხლო მოციქულნო, მაღალ და პირტიტველ ერთან, ძველთაგან დღემდე საშიშარ ხალხთან, ძლევამოსილ და დამთრგუნველ ერთან, რომლის ქვეყანასაც მდინარეები სერავენ.
3 . ქვეყნიერების ყველა მცხოვრებნო და მიწის ბინადარნო, როცა ნიშანი აღიმართება მთებზე - დაინახეთ; როცა საყვირი ახმიანდება - ყურად იღეთ.
4 . რადგან ასე მითხრა უფალმა: "მშვიდად გადმოვიხედავ ჩემი სამკვიდროდან, როგორც შუადღის ხვატის სინათლე და როგორც ნამის ღრუბელი მკის პაპანაქებაში”.
5 . რადგან რთველის წინ, როცა ყველაფერი აყვავდება და ყვავილი მომწიფებულ ნაყოფად იქცევა, დანით აკაფავს იგი ყლორტებს და გაშვერილ ლერწებს მოაშორებს.
6 . ყველაფერი მთის მტაცებელ ფრინველებსა და მიწის ველურ მხეცებს დარჩებათ; დაიზაფხულებენ მასზე მტაცებელი ფრინველები და მიწის ყველა მხეცი იქ გამოიზამთრებს.
7 . იმ დღეს ძღვენს მიუტანენ ცაბაოთ უფალს მაღალი და პირტიტველი ხალხისგან, ძველთაგან დღემდე საშიშარი ხალხისგან, ძლევამოსილი და დამთრგუნველი ერისგან, რომლის ქვეყანასაც მდინარენი სერავენ - ცაბაოთ უფლის ადგილზე, სიონის მთაზე.
1 . უფალო, ღმერთო ჩემო! აგამაღლებ და მადლობას ვუძღვნი შენს სახელს, რადგან საოცრებანი მოიმოქმედე სრული ერთგულებით. ეს იყო შენი ჩანაფიქრი ადრინდელი დროიდან!
2 . შენ აქციე ქალაქი ქვის გროვად, გამაგრებული დედაქალაქი - ნანგრევებად; უცხოთა სასახლედ, აღარაა ქალაქი, აღარ აშენდება უკუნისამდე.
3 . ამის გამო გადიდებს ძლევამოსილი ხალხი, ულმობელი ერების ქალაქებს შეეშინდებათ შენი.
4 . რადგან შენ იყავი უმწეოს სიმაგრე, გაჭირვებულის სიმაგრე მის სივიწროვეში, თავშესაფარი ნიაღვრებისას, ჩრდილი პაპანაქებაში; ვინაიდან ულმობელთა სუნთქვა ღვარცოფივით ეხლებოდა კედელს.
5 . შენ ჩაახშე უცხოთა ბრდღვინვა, როგორც ხვატი უწყლო ადგილზე; როგორც ხვატი ღრუბლის ჩრდილით, ისე დაითრგუნა სასტიკთა სიმღერა.
6 . მსუყე ნადიმს მოუმზადებს ცაბაოთ უფალი ყველა ხალხს ამ მთაზე, ძველი ღვინოებით, ძვლის ტვინიანი საჭმელებით, თხლისგან დაწმენდილი ღვინით.
7 . ამ მთაზე შთანთქავს ყველა ხალხზე აფარებულ პირბადეს და ყველა ერზე აფარებულ რკინის ნიღაბს.
8 . სამუდამოდ შთანთქავს სიკვდილს უფალი ღმერთი და მოსწმენდს ცრემლს ყველა სახიდან, მოაშორებს სირცხვილს თავის ხალხს მთელ ქვეყნიერებაზე, რადგან თქვა უფალმა.
9 . იტყვიან იმ დღეს: "აჰა, ესაა ჩვენი ღმერთი, მას ველოდით და გვიხსნა, უფალს ველოდით და ვხარობთ და ვზეიმობთ მისმიერი ხსნით”.
10 . რადგან ამ მთაზე დაივანებს უფლის ხელი და გაითელება მოაბი თავის ადგილზე, როგორც ჩალას თელავენ სანაგვეზე.
11 . თუმცა გაშლის ხელებს თავის წიაღში, როგორც მოცურავე გასაცურად, მაგრამ უფალი დაამცირებს მის სიამაყეს მისი ხელის ცბიერებასთან ერთად.
12 . ის დაამდაბლებს შენი მაღალი კედლების სიმაგრეს, მიწამდე დაამდაბლებს, მტვრად აქცევს.
1 . ტაძრის შესასვლელთან დამაბრუნა და, აჰა, წყალი გამოედინება ტაძრის ზღურბლის ქვემოდან აღმოსავლეთისკენ, რადგან აღმოსავლეთისკენ იყო მიმართული ტაძარი. წყალი გამოედინება ქვემოდან, ტაძრის მარჯვენა მხრიდან, სამსხვერპლოს სამხრეთით.
2 . ჩრდილოეთის კარიბჭის გზით გამიყვანა, გარე გზით გამატარა, გარე კარიბჭისკენ, კარიბჭის გზით, აღმოსავლეთისკენ რომ არის მიმართული; და, აჰა, გამოედინება წყალი მარჯვენა მხრიდან.
3 . აღმოსავლეთისკენ წავიდა ეს კაცი ზონარით ხელში, გაზომა ათასი წყრთა და წყალში გამიყვანა: კოჭებამდე იყო წყალი.
4 . კიდევ გაზომა ათასი და გამატარა წყალში: მუხლებამდე იყო წყალი; კიდევ გაზომა ათასი, გამატარა და წელამდე იყო.
5 . კიდევ გაზომა ათასი და უკვე მდინარე იყო, რომელშიც ვეღარ გავიარე, რადგან ამაღლდა წყალი და გადასაცურავი გახდა; ფეხით ვერ გაივლიდი მდინარეში.
6 . მითხრა: "ძეო კაცისავ, დაინახე?” წამიყვანა და მდინარის ნაპირას დამაბრუნა.
7 . დავბრუნდი. აჰა, ბევრი ხე დამხვდა მდინარის ნაპირზე, ორივე მხარეს.
8 . მითხრა: "ეს წყლები აღმოსავლეთის მხარეს მიედინება, ყარაბაში ჩადის, ზღვისკენ მიემართება და ზღვას უერთდება; და განიკურნება წყლები.
9 . ყოველი ცოცხალი არსება, რომელიც ყველგან ფუთფუთებს, სადაც მდინარე ჩაივლის, იცოცხლებს; მრავლად იქნება თევზი, რადგან, სადაც ეს წყლები ჩაივლის, ყველაფერს განკურნავს და ყველაფერი იცოცხლებს იქ, სადაც ეს მდინარე ჩაივლის.
10 . დადგებიან მასთან მეთევზეები, ყენ-გადიდან ყენ-ეგლაიმამდე იქნება ბადეთა გასაშლელი ადგილი, იმდენივე გვარის თევზი ექნებათ მათ, როგორც დიდ ზღვაშია, ფრიად მრავალი.
11 . მაგრამ მისი ჭაობები და ჭანჭყობები არ განიკურნება, მარილს მიეცემა.
12 . მდინარესთან, ორივე ნაპირზე, გაიზრდება ყოველგვარი ხე, საკვების მომცემი; მისი ფოთოლი არ დაჭკნება და მისი ნაყოფი არ მოილევა; ყოველ თვეს ნაყოფს გამოიღებს, რადგან საწმიდარიდან იდინებს მისი წყლები; მისი ნაყოფი საჭმელად იქნება და მისი ფოთოლი - განსაკურნებლად”.
13 . ასე ამბობს უფალი ღმერთი: "ეს იქნება საზღვარი, რომელთა მიხედვითაც დაუნაწილებ ქვეყანას ისრაელის თორმეტ ტომს: იოსებს ექნება ორი წილი.
14 . ყველას თანაბრად დაუნაწილებ სამკვიდროს, რადგან ხელის აწევით შევფიცე თქვენს მამებს, რომ მათ მივცემდი ამ ქვეყანას და ეს ქვეყანა თქვენ გხვდათ წილად სამკვიდროდ.
15 . ეს იქნება ამ ქვეყნის საზღვარი: ჩრდილოეთის მხარეს, დიდი ზღვიდან ხეთლონის გზით ცედადის შესართავამდე,
16 . ხამათამდე, ბეროთამდე, სიბრაიმამდე, რომლებიც დამასკოსა და ხამათის საზღვრებს შორისაა, ხაცერ-ჰათიქონამდე, ხავრანის საზღვართან რომ არის.
17 . იქნება საზღვარი ზღვიდან ხაცარ-ყენონამდე, დამასკოს ჩრდილოეთით ხამათის საზღვრამდე; ეს არის ჩრდილოეთის საზღვარი.
18 . აღმოსავლეთის მხარეს: ხავრანს შორის და დამასკოს შორის, გილყადს შორის და ისრაელის ქვეყანას შორის, იორდანეზე, აღმოსავლეთის ზღვის საზღვრიდან გადაზომეთ. ეს არის აღმოსავლეთის მხარე.
19 . სამხრეთის მხარეს: სამხრეთისკენ თამარიდან მერიბოთ-კადეშის წყლებამდე, ხევის გაყოლებაზე დიდი ზღვისკენ; ეს არის სამხრეთის მხარე, სამხრეთის მიმართულებით.
20 . დასავლეთის მხარეს: დიდი ზღვა, სამხრეთის საზღვრიდან ხამათში მიმავალ გზამდე. ეს არის დასავლეთის მხარე.
21 . ასე დაინაწილეთ ეს ქვეყანა თქვენ შორის, ისრაელის ტომების მიხედვით.
22 . წილისყრით დაინაწილებთ მას სამკვიდრებლად თქვენთვის და თქვენ შორის მცხოვრებ მდგმურთათვის, თქვენ შორის რომ შობენ შვილებს; და იქნებიან ისინი თქვენთვის, როგორც მშობლიურ ქვეყანაში დაბადებულნი ისრაელის ძეთა შორის და თქვენთან უნდა იყარონ წილი ისრაელის ტომთა შორის სამკვიდროსთვის.
23 . რომელ ტომშიც დარჩება მდგმურად, იქ მიეცით სამკვიდრო!” - ამბობს უფალი ღმერთი.
1 . კვლავ დაიწყო სწავლება ზღვასთან. ბევრმა ხალხმა მოიყარა თავი, იმდენმა, რომ ნავზე ავიდა და ზღვაში შევიდა, ხალხი კი ზღვის პირას იყო, ხმელეთზე.
2 . ბევრს ასწავლიდა მათ იგავებით და ამბობდა თავის მოძღვრებაში:
3 . "ისმინეთ! აჰა, გამოვიდა მთესველი დასათესად.
4 . თესვისას ზოგი გზის პირას დავარდა; მოფრინდნენ ფრინველები და აკენკეს.
5 . ზოგი კლდოვან ადგილას დავარდა, სადაც ბევრი მიწა არ იყო, მალე აღმოცენდა, რადგან მიწას სიღრმე არ ჰქონდა.
6 . ხოლო მზე რომ ამოვიდა, დაჭკნა; და რაკი ფესვი არ ჰქონდა, გახმა.
7 . ზოგი ეკლებში ჩავარდა; გაიზარდა ეკალი და მოაშთო იგი; ნაყოფი ვეღარ გამოიღო.
8 . ზოგი კარგ ნიადაგზე დავარდა და ნაყოფი გამოიღო. აღმოცენდა, იმატა და ნაყოფი გამოიღო - ერთი ოცდაათად, ერთი სამოცად და ერთი ასად”.
9 . თქვა: "ვისაც ყური აქვს სასმენად, ისმინოს!”
10 . მარტო რომ დარჩა, ჰკითხეს იგავზე, მასთან მყოფებმა თორმეტთან ერთად.
11 . მან უთხრა: "თქვენ მოგეცათ ღმერთის სამეფოს საიდუმლოთა ცოდნა, ხოლო გარეშეთათვის ყველაფერი იგავებით ითქმის.
12 . რადგან ხედვით ხედავენ და ვერ შეიცნობენ, სმენით ისმენენ და ვერ იგებენ, რათა არ მოიქცნენ და არ მიეტევოთ”.
13 . უთხრა მათ: "არ გესმით ეს იგავი? მაშ როგორ გაიგებთ ყველა სხვა იგავს?
14 . მთესველი თესავს სიტყვას.
15 . გზის პირას ისინი არიან, ვისშიც ითესება სიტყვა; მაგრამ როგორც კი მოისმენენ მაშინვე მოდის სატანა და იტაცებს მათში დათესილ სიტყვას.
16 . ასევე, კლდოვანზე დათესილი ისინი არიან, რომლებიც როგორც კი მოისმენენ სიტყვას, მაშინვე სიხარულით იღებენ მას;
17 . მაგრამ ფესვი არ გააჩნიათ მათში და ხანმოკლენი არიან; როგორც კი გასაჭირი დადგება ანდა სიტყვის გამო დევნა დაიწყება, მაშინვე ცდუნდებიან.
18 . ეკალთა შორის დათესილი ისინი არიან, რომლებიც მოისმენენ სიტყვას,
19 . მაგრამ ქვეყნიერების საზრუნავი, სიმდიდრის საცდური და სხვა გულისთქმანი შედიან მათში, აშთობენ სიტყვას და უნაყოფო ხდება იგი.
20 . კარგ ნიადაგზე დათესილი კი ისინი არიან, რომლებიც მოისმენენ სიტყვას, მიიღებენ და ნაყოფიც მოაქვთ: ერთი ოცდაათად, სამოცად და ასად”.
21 . უთხრა მათ: "განა იმისთვის მოაქვთ ლამპარი, რომ ჭურჭლის ან საწოლის ქვეშ დადგან? განა იმისთვის არა, რომ სალამპრეზე დადგან?
22 . რადგან არ არსებობს დაფარული, რომ არ გაცხადდეს, და არც რამ საიდუმლო, რომ არ გამომჟღავნდეს.
23 . თუ ვინმეს ყური აქვს სასმენად, ისმინოს!”
24 . უთხრა მათ: "დაუკვირდით, რას ისმენთ: რომელი საწყაოთიც მიუწყავთ, იმავეთი მოგეწყვებათ და მოგემატებათ.
25 . რადგან ვისაც აქვს, კიდევ მიეცემა, და ვისაც არა აქვს, ისიც წაერთმევა, რაც აქვს”.
26 . და თქვა: "ღმერთის სამეფო ჰგავს კაცს, რომელიც თესლს აგდებს მიწაში.
27 . ღამით სძინავს, დღისით დგება, მაგრამ არ იცის, როგორ აღმოცენდება და იზრდება თესლი.
28 . რადგან მიწას თვითონ გამოაქვს ნაყოფი: ჯერ ჯეჯილი, შემდეგ თავთავი, მერე კი სავსე მარცვალი თავთავში.
29 . რაჟამს მომწიფდება ნაყოფი, მაშინვე წარგზავნის ნამგალს, რადგან მოაწია მკამ”.
30 . თქვა: "რას მივამსგავსო ღმერთის სამეფო? რომელი იგავით წარმოგისახოთ იგი?
31 . იგი ჰგავს მდოგვის მარცვალს, რომელიც მიწაში ჩათესვისას ყველაზე მცირეა არსებულ თესლთა შორის.
32 . დათესვის შემდეგ კი ამოდის და ყველაზე დიდ მცენარედ გადაიქცევა ბოსტნეულს შორის. დიდ ტოტებს გამოისხამს, ისე რომ მის ჩრდილში ცის ფრინველნი იბუდებენ”.
33 . მრავალი ასეთი იგავით ეუბნებოდა იგი სიტყვას, რამდენის მოსმენაც შეეძლოთ.
34 . იგავების გარეშე არ ესაუბრებოდა მათ, თავის მოწაფეებს კი ცალკე განუმარტავდა ყველაფერს.
35 . იმავე დღეს, მოსაღამოვებულზე უთხრა მათ: "გაღმა გადავცუროთ”.
36 . გაუშვეს ხალხი და წაიყვანეს იგი იმ ნავით, რომელშიც იჯდა. მასთან ერთად სხვა ნავებიც იყო.
37 . ამოვარდა დიდი გრიგალი, ტალღები ნავს ეხეთქებოდნენ, ისე რომ ნავი უკვე წყლით ივსებოდა.
38 . ის კი კიჩოზე იყო და სასთუმალზე ეძინა. გააღვიძეს და უთხრეს: "მოძღვარო, ნუთუ არ განაღვლებს, რომ ვიღუპებით?”
39 . მაშინ წამოდგა, შერისხა ქარი და უბრძანა ზღვას: "დადუმდი, ჩადექ!” ქარი დაცხრა და დიდი მყუდროება ჩამოდგა.
40 . უთხრა მათ: "რატომ გეშინიათ? რატომ არა გაქვთ რწმენა?”
41 . ისინი ძალიან შეშინდნენ და ერთმანეთს გადაულაპარაკეს: "ვინ არის იგი, ქარიც და ზღვაც რომ ემორჩილება?”
1 . ერთხელ, როცა გენესარეთის ტბასთან იდგა და ხალხი აწყდებოდა მას, რათა ღმერთის სიტყვა მოესმინა,
2 . დაინახა ტბასთან მდგომი ორი ნავი და მათგან გადმოსული მებადურები, ბადეებს რომ რეცხავდნენ.
3 . ავიდა ერთ ნავზე, რომელიც სიმონისა იყო. სთხოვა, ნაპირს ცოტა გაშორებოდა, ჩაჯდა და ნავიდან ასწავლიდა ხალხს.
4 . ლაპარაკი რომ დაამთავრა, უთხრა სიმონს: "შეცურდით ღრმად და ბადეები ჩაუშვით თევზის დასაჭერად”.
5 . მიუგო სიმონმა პასუხად: "მოძღვარო, მთელი ღამე ვიშრომეთ და ვერაფერი დავიჭირეთ. მაგრამ შენ სიტყვისამებრ ჩავუშვებთ ბადეს”.
6 . ასეც მოიქცნენ და იმდენი თევზი მოიმწყვდიეს, რომ ბადეები ეხეოდათ.
7 . ნიშანი მისცეს მეწილეებს მეორე ნავში, რომ მოსაშველებლად მოსულიყვნენ. მოვიდნენ და ორივე ნავი ისე აავსეს, რომ იძირებოდნენ.
8 . ამის მნახველი სიმონ-პეტრე იესოს წინაშე მუხლებზე დაეცა და უთხრა: "გამშორდი, უფალო, რადგან ცოდვილი კაცი ვარ”.
9 . რადგან გაოგნებამ შეიპყრო ისიც და ყველა მასთან მყოფიც იმ თევზის სიმრავლის გამო, მათ რომ დაიჭირეს;
10 . ასევე დაემართათ იაკობსა და იოანეს, ზებედეს ძეებს, სიმონის მეწილეებს. უთხრა იესომ სიმონს: "ნუ გეშინია, ამიერიდან ადამიანებს დაიჭერ”.
11 . მიაყენეს ნავები ნაპირს, ყველაფერი მიატოვეს და მას გაჰყვნენ.
12 . ერთხელ, ერთ-ერთ ქალაქში მისი ყოფნისას, აჰა, მოვიდა კეთრით დაფარული კაცი. იესოს დანახვისთანავე მიწაზე დაემხო, ევედრებოდა და ეუბნებოდა: "უფალო, თუ ინებებ, შეგიძლია ჩემი განწმედა”.
13 . გაიწოდა ხელი, შეახო მას და თქვა: "მნებავს, განიწმიდე!” და მყისვე მოშორდა კეთრი.
14 . უბრძანა: "არავის უთხრა, არამედ წადი, ეჩვენე მღვდელს და შესწირე შენი განწმედის გამო, როგორც მოსემ დაადგინა მოწმობად მათთვის”.
15 . უფრო და უფრო ვრცელდებოდა სიტყვა მის შესახებ, დიდძალი ხალხი დაჰყვებოდა თან, რათა მოესმინათ და განკურნებულიყვნენ სნეულებათაგან.
16 . ის კი უდაბურ ადგილებში გადიოდა სალოცად.
17 . ერთ დღეს, როცა ასწავლიდა, ისხდნენ იქ ფარისეველნი და რჯულის მოძღვარნი, რომლებიც გალილეისა და იუდეის ყოველი კუთხიდან, ასევე იერუსალიმიდან მისულიყვნენ; და უფლის ძალა იყო მასთან, მათ განსაკურნად,
18 . აჰა, კაცებმა სარეცლით მოიყვანეს ადამიანი, რომელიც დავრდომილი იყო; უნდოდათ შიგნით შეეყვანათ და იესოს წინაშე დაეწვინათ,
19 . მაგრამ ხალხმრავლობის გამო ვერ მოახერხეს მისი შეყვანა. ერდოზე ავიდნენ და სარეცლიანად ჩაუშვეს სახურავიდან შუაგულ ოთახში იესოს წინაშე.
20 . იხილა რა მათი რწმენა, უთხრა: "ადამიანო, მოგეტევა შენი ცოდვები”.
21 . მწიგნობრებმა და ფარისევლებმა მსჯელობა გამართეს ერთმანეთში; ამბობდნენ: "ვინ არის ეს, ღმერთს რომ გმობს?! ვის ძალუძს ცოდვების მიტევება, ერთი ღმერთის გარდა?”
22 . იცოდა რა იესომ მათი ზრახვები, ჰკითხა: "რაზე მსჯელობთ თქვენს გულებში?
23 . რისი თქმა უფრო ადვილია: მოგეტევა შენი ცოდვები თუ ადექ და გაიარე?
24 . მაგრამ, რათა იცოდეთ, რომ ძე კაცისას აქვს ცოდვების მიტევების ხელმწიფება დედამიწაზე - უთხრა დავრდომილს: შენ გეუბნები, ადექი, აიღე შენი სარეცელი და შინ წადი”.
25 . მყისვე წამოდგა მათ წინაშე, აიღო, რაზეც იწვა, თავის სახლში წავიდა და ადიდებდა ღმერთს.
26 . ყველა განცვიფრდა, ღმერთს ადიდებდნენ და შეშინებულები ამბობდნენ: "საოცრება ვიხილეთო დღეს”.
27 . ამის შემდეგ იყო, რომ გამოვიდა და დაინახა მებაჟე, სახელად ლევი, რომელიც საბაჟოში იჯდა. უთხრა: "გამომყევი”.
28 . მანაც ყოველივე მიატოვა, წამოდგა და გაჰყვა.
29 . დიდი ნადიმი გაუმართა მას ლევიმ თავის სახლში; ბევრი მებაჟე და სხვა ხალხი იყო იქ, რომლებიც მასთან ერთად უსხდნენ სუფრას.
30 . მწიგნობრები და ფარისევლები დრტვინავდნენ და ეუბნებოდნენ მის მოწაფეებს: "რატომ ჭამთ და სვამთ მებაჟეებთან და ცოდვილებთან ერთად?”
31 . მიუგო მათ იესომ პასუხად: "მკურნალი ჯანმრთელებს კი არა, სნეულებს სჭირდებათ.
32 . მართალთა მოსახმობად კი არ მოვედი, არამედ ცოდვილთა - რათა მოინანიონ”.
33 . მათ უთხრეს: "იოანეს მოწაფეები ხშირად მარხულობენ და ლოცვებს აღავლენენ, ასევე ფარისეველთაგანნიც. შენები კი ჭამენ და სვამენ”.
34 . იესომ მიუგო: "განა შეიძლება აიძულო მექორწილენი იმარხულონ, ვიდრე ნეფე მათთან არის?
35 . მაგრამ დადგება დღეები, როცა ნეფე წაერთმევათ და მაშინ იმარხულებენ, იმ დღეებში”.
36 . იგავიც უთხრა მათ: "არავინ მოახევს საკერებელს ახალ სამოსელს ძველ სამოსელზე დასადებლად, რადგან ახალიც ხომ დაიხევა და არც ძველს გამოადგება ახალი სამოსლის საკერებელი.
37 . არავინ ჩაასხამს ახალ ღვინოს ძველ ტიკებში, თორემ ახალი ღვინო ტიკებს დახეთქავს, ღვინოც დაიკარგება და ტიკებიც.
38 . ახალი ღვინო ახალ ტიკებში უნდა ჩაისხას;
39 . და ძველის არცერთი მსმელი არ მოისურვებს ახალს, რადგან იტყვის: ძველი სჯობიაო.
1 . ამის შემდეგ, იესო გალილეის ანუ ტიბერიის ზღვის გაღმა გავიდა.
2 . უამრავი ხალხი მიჰყვებოდა, რადგან იხილეს სასწაულები, ავადმყოფებზე რომ ახდენდა.
3 . იესო ავიდა მთაზე და დაჯდა იქ თავის მოწაფეებთან ერთად.
4 . ახლოვდებოდა პასექი, იუდეველთა დღესასწაული.
5 . გაიხედა იესომ და დაინახა, რომ უამრავი ხალხი მოდიოდა მასთან. ჰკითხა ფილიპეს: "სად ვიყიდოთ პური, რომ მათ ვაჭამოთ?”
6 . ამას გამოსაცდელად ეუბნებოდა, თვითონ კი იცოდა, რასაც მოიმოქმედებდა.
7 . მიუგო ფილიპემ: "თითოეულ მათგანს ცოტაოდენი მაინც რომ ერგოს, ორასი დინარის პურიც არ ეყოფათ”.
8 . ერთ-ერთმა მის მოწაფეთაგან, ანდრიამ, სიმონ-პეტრეს ძმამ უთხრა:
9 . "აქ არის ერთი ბიჭი, რომელსაც ხუთი ქერის პური და ორი თევზი აქვს, მაგრამ რა არის ეს ამოდენა ხალხისთვის?”
10 . თქვა იესომ: "დასხით ხალხი”. იმ ადგილზე ხშირი ბალახი იყო. რიცხვით ხუთი ათასამდე კაცი დაჯდა.
11 . იესომ პურები აიღო, მადლი შესწირა და მოწაფეებს ჩამოურიგა, მოწაფეებმა კი - იქ მსხდომთ; ასევე თევზიც, ვისაც რამდენი უნდოდა.
12 . რომ დანაყრდნენ, თავის მოწაფეებს უთხრა: "მოაგროვეთ ნარჩენები, რომ არაფერი დაიკარგოს”.
13 . მოაგროვეს და თორმეტი გოდორი აავსეს, ქერის იმ ხუთი პურის ნარჩენით, ჭამის შემდეგ რომ დარჩა.
14 . მაშინ იესოს მიერ მოხდენილი სასწაულის მხილველმა ხალხმა თქვა: "ეს არის ჭეშმარიტად ის წინასწარმეტყველი, რომელიც უნდა მოსულიყო წუთისოფელში”.
15 . იესომ იცოდა, რომ მოსვლას, მის შეპყრობას და გამეფებას აპირებდნენ, ამიტომ, კვლავ განმარტოვდა მთაზე.
16 . მოსაღამოვებულზე მისი მოწაფეები ზღვაზე ჩავიდნენ,
17 . ავიდნენ ნავზე და გაღმა, კაპერნაუმისკენ გაემართნენ. ჩამობნელდა, იესო კი ჯერაც არ მისულიყო მათთან.
18 . ძლიერი ქარი ამოვარდა და ზღვა აღელდა.
19 . ოცდახუთი თუ ოცდაათი სტადიონი რომ გაცურეს, ზღვაზე მომავალი იესო დაინახეს, რომელიც ნავს უახლოვდებოდა, და შეშინდნენ;
20 . მან კი უთხრა მათ: "მე ვარ, ნუ გეშინიათ”.
21 . უნდოდათ, ნავზე აეყვანათ იგი, მაგრამ ნავი მაშინვე იმ ნაპირთან აღმოჩნდა, საითაც მიცურავდნენ.
22 . მეორე დღეს ზღვის გაღმა მდგარმა ხალხმა დაინახა, რომ იქ სხვა ნავი არ იყო, გარდა ერთისა, რომელშიც მისი მოწაფეები ჩასხდნენ; იესო კი არ მჯდარა ნავში თავის მოწაფეებთან ერთად, არამედ მხოლოდ მოწაფეებმა გაცურეს.
23 . ტიბერიიდან სხვა ნავებიც მოცურდნენ იმ ადგილის მახლობლად, სადაც პური ჭამეს, მას შემდეგ, რაც უფალმა მადლობა შესწირა.
24 . დაინახა ხალხმა, რომ იქ აღარც იესო იყო და აღარც მისი მოწაფეები, ამიტომ თავადაც ჩასხდნენ ნავებში და კაპერნაუმში მივიდნენ იესოს საძებნელად.
25 . ზღვის გაღმა რომ მიაგნეს, ჰკითხეს: "რაბი, აქ როდის მოხვედი?”
26 . უთხრა იესომ: "ჭეშმარიტად, ჭეშმარიტად გეუბნებით თქვენ, სასწაულის გამო კი არ მეძებთ, რომელიც იხილეთ, არამედ იმის გამო, რომ პური ჭამეთ და გაძეხით.
27 . ხრწნადი საზრდოსთვის ნუ გაირჯებით, არამედ იმ საზრდოსთვის გაისარჯეთ, რომელიც საუკუნო სიცოცხლეს იძლევა, და რომელსაც ძე კაცისა მოგცემთ, რადგან მას დაასვა ბეჭედი მამა ღმერთმა”.
28 . ჰკითხეს: "როგორ მოვიქცეთ, რომ ღმერთის საქმენი ვაკეთოთ?”
29 . იესომ მიუგო: "ეს არის ღმერთის საქმე, რომ ირწმუნოთ ის, ვინც მან მოავლინა”.
30 . ამაზე უთხრეს: "რა ნიშანს გვაჩვენებ, რომ დავინახოთ და გერწმუნოთ? რას მოიმოქმედებ?
31 . ჩვენი მამები მანნას ჭამდნენ უდაბნოში, როგორც წერია: ზეციდან მისცა მათ პური საზრდოდ”.
32 . იესომ უთხრა მათ: "ჭეშმარიტად, ჭეშმარიტად გეუბნებით თქვენ, მოსემ კი არ მოგცათ პური ზეციდან, არამედ მამაჩემი გაძლევთ ჭეშმარიტ პურს ზეციდან.
33 . რადგან ღმერთის პური ის არის, რომელიც ზეციდან ჩამოდის და სიცოცხლეს აძლევს წუთისოფელს”.
34 . მაშინ უთხრეს: "უფალო, მუდამ გვაძლიე ეს პური”.
35 . უთხრა მათ იესომ: "მე ვარ სიცოცხლის პური. ჩემთან მომსვლელს არ მოშივდება და ჩემს მორწმუნეს არასდროს მოსწყურდება.
36 . მაგრამ ხომ გითხარით, კიდეც მიხილავთ, მაგრამ არ მირწმუნებთ.
37 . ყველაფერი, რასაც მამა მაძლევს, ჩემთან მოვა; ხოლო ჩემთან მოსულს გარეთ არ გავაძევებ.
38 . რადგან ზეციდან ჩემი ნების აღსასრულებლად კი არ ჩამოვედი, არამედ მისი ნებისა, ვინც მე მომავლინა.
39 . ხოლო ჩემი მომავლინებლის ნება ის არის, რომ რაც მომცა, არაფერი დამეკარგოს, არამედ აღვადგინო უკანასკნელ დღეს.
40 . ჩემი მამის ნება ის არის, რომ ყველას, ვინც ძეს იხილავს და ირწმუნებს, საუკუნო სიცოცხლე ჰქონდეს, და მე აღვადგენ მას უკანასკნელ დღეს”.
41 . დრტვინავდნენ იუდევლები მის გამო, რადგან თქვა: "მე ვარ პური, ზეციდან ჩამოსული”.
42 . ამბობდნენ: "ეს ხომ იესოა, იოსების ძე, ხომ ვიცნობთ მის მამას და მის დედას? როგორღა ამბობს, ზეციდან ჩამოვედიო?”
43 . უთხრა მათ იესომ: "ნუ დრტვინავთ ერთმანეთში.
44 . არავის შეუძლია ჩემთან მოსვლა, თუ მამამ, ჩემმა მომავლინებელმა არ მოიყვანა; და მე აღვადგენ მას უკანასკნელ დღეს.
45 . წინასწარმეტყველებში წერია: და ყველა განისწავლება ღმერთის მიერ. ყველა, ვინც მამას უსმენს და სწავლობს, ჩემთან მოდის.
46 . იმიტომ კი არა, რომ ვინმეს უხილავს მამა, იმის გარდა, ვინც ღმერთისგან არის, მან იხილა მამა.
47 . ჭეშმარიტად, ჭეშმარიტად გეუბნებით თქვენ, ვისაც ჩემი სწამს, მას საუკუნო სიცოცხლე აქვს.
48 . მე ვარ პური სიცოცხლისა.
49 . თქვენმა მამებმა მანნა ჭამეს უდაბნოში და დაიხოცნენ.
50 . ეს არის პური, ზეციდან ჩამომავალი, რათა კაცმა შეჭამოს და არ მოკვდეს.
51 . მე ვარ ცოცხალი პური, ზეციდან ჩამოსული. ვინც შეჭამს ამ პურს, საუკუნოდ იცოცხლებს. პური, მე რომ გაძლევთ, ჩემი ხორცია, და წუთისოფლის სიცოცხლისთვის გავცემ მას”.
52 . კამათობდნენ იუდევლები ერთმანეთში და ამბობდნენ: "როგორ შეუძლია თავისი ხორცი მოგვცეს საჭმელად?”
53 . იესომ უთხრა: "ჭეშმარიტად, ჭეშმარიტად გეუბნებით თქვენ, თუ არ ჭამთ ძე კაცისას ხორცს და არ სვამთ მის სისხლს, არ გაქვთ სიცოცხლე თქვენში.
54 . ჩემი ხორცის მჭამელს და ჩემი სისხლის მსმელს კი საუკუნო სიცოცხლე აქვს; და მე აღვადგენ მას უკანასკნელ დღეს.
55 . რადგან ჩემი ხორცი ნამდვილი საჭმელია და ჩემი სისხლი ნამდვილი სასმელია.
56 . ჩემი ხორცის მჭამელი და ჩემი სისხლის მსმელი ჩემში რჩება, მე კი - მასში.
57 . როგორც მე წარმომგზავნა ცოცხალმა მამამ და მე მამაში ვცოცხლობ, ასევე ჩემი მჭამელი ჩემით იცოცხლებს.
58 . ეს არის ზეციდან ჩამოსული პური; ისეთი კი არა, თქვენმა მამებმა რომ ჭამეს მანნა და დაიხოცნენ. ამ პურის მჭამელი საუკუნოდ იცოცხლებს”.
59 . ამას ამბობდა სინაგოგაში, როცა კაპერნაუმში ასწავლიდა.
60 . ამის მოსმენისას, მის მოწაფეთაგან ბევრი ამბობდა: "მძიმე სიტყვაა, ვის შეუძლია მისი მოსმენა?”
61 . იესომ იცოდა, რომ მისი მოწაფეები დრტვინავდნენ ამის გამო, და უთხრა მათ: "ეს გაცდუნებთ თქვენ?
62 . მაშინ რაღა იქნება, თუ ძე კაცისას იქ აღმავალს იხილავთ, სადაც წინათ იყო?
63 . სული სიცოცხლეს იძლევა, ხორცი კი უსარგებლოა; სიტყვები, რომლებიც გითხარით, სულია და სიცოცხლე.
64 . მაგრამ თქვენ შორის არიან ისეთებიც, რომელთაც არ სწამთ”. რადგან იესომ თავიდანვე იცოდა, ვინ არიან ურწმუნონი და ვინ არის მისი გამცემი.
65 . უთხრა: "ამიტომ გეუბნებოდით, რომ არავის შეუძლია ჩემთან მოსვლა, თუ მამისგან არ ექნება მიცემული”.
66 . ამის შემდეგ ბევრი მის მოწაფეთაგან უკან გაბრუნდა და აღარ მისდევდა მას.
67 . უთხრა თორმეტს იესომ: "თქვენც ხომ არ გინდათ წასვლა?”
68 . მიუგო სიმონ-პეტრემ: "უფალო, ვიღასთან წავიდეთ? საუკუნო სიცოცხლის სიტყვები შენა გაქვს.
69 . ჩვენ ვიწამეთ და შევიცანით, რომ შენა ხარ ქრისტე, ძე ცოცხალი ღმერთისა”.
70 . უთხრა მათ იესომ: "განა თორმეტი არ აგირჩიეთ? ერთი თქვენგანი ეშმაკია”.
71 . ეს თქვა იუდა სიმონის ძეზე, ისკარიოტელზე, რადგან მას, თორმეტთაგან ერთ-ერთს, უნდა გაეცა იგი.
1 . იტალიაში ჩვენი გადაცურვა რომ გადაწყდა, პავლე და ზოგიერთი სხვა პატიმარი ავგუსტუსის კოჰორტის ასისთავს, სახელად იულიუსს გადასცეს.
2 . ავედით ადრამიტიუმის ხომალდზე, რომელსაც აზიის სანაპიროებზე უნდა გაევლო, და გავემგზავრეთ. თესალონიკელი არისტარქოს მაკედონელიც ჩვენთან იყო.
3 . მეორე დღეს სიდონს მივადექით. იულიუსმა პავლეს მიმართ კაცთმოყვარეობა გამოიჩინა და ნება დართო მეგობრებთან წასულიყო, რათა შემწეობა მიეღო მათგან.
4 . იქიდან გამგზავრებულებმა კვიპროსისკენ გავცურეთ პირქარის გამო.
5 . განვვლეთ ზღვა კილიკიისა და პამფილიის გასწვრივ და ლიკიას მირაში მივედით.
6 . იქ ასისთავმა ალექსანდრიული ხომალდი მონახა, რომელიც იტალიისკენ მიცურავდა და იმ ხომალდზე გადაგვსხა.
7 . მრავალი დღე ნელა მივცურავდით და როგორც იქნა გავუსწორდით კნიდონს; ჩვენთვის არახელსაყრელი ქარის გამო წინ ვეღარ წავიწიეთ და სალმონის მხრიდან, კრეტასთან მივცურეთ.
8 . მას რომ გავცდით, მივადექით "კეთილ ნავსაყუდლად” წოდებულ ადგილს, რომლსაც ქალაქი ლასეა ემიჯნება.
9 . რაკი საკმაოდ დიდი დრო გავიდა და ნაოსნობაც გაძნელდა, ვინაიდან მარხვა უკვე გასული იყო, პავლემ ურჩია მათ:
10 . "კაცნო, ვხედავ, რომ ეს ნაოსნობა საზიანო და დანაკარგიანი იქნება არა მარტო ტვირთისა და ხომალდისთვის, არამედ ჩვენი სიცოცხლისთვისაც”.
11 . მაგრამ ასისთავი მესაჭესა და ხომალდის მეპატრონეს უფრო ენდობოდა, ვიდრე პავლეს სიტყვებს.
12 . ნავსადგური მოუხერხებელი იყო გამოსაზამთრებლად, ამიტომ უმრავლესობამ იქიდან გამგზავრება ისურვა, რომ როგორმე ფინიკიამდე მიეღწიათ და იქ გამოეზამთრათ, კრეტას ნავსადგურში, რომელიც სამხრეთ-დასავლეთისა და ჩრდილო-დასავლეთისკენაა მიქცეული.
13 . სამხრეთის ქარმა რომ დაუბერა, იფიქრეს, საწადელს ვეწიეთო, ღუზა ასწიეს და გაცურეს კრეტას გასწვრივ.
14 . მაგრამ სულ მალე ევროკლიდონად წოდებული ქარბორბალა ამოვარდა,
15 . წარიტაცა ხომალდი და რაკი აღარ შეგვეძლო ქარის გამკლავება, დავნებდით და დაგვაქროლებდა.
16 . ჩავუქროლეთ პატარა კუნძულს, რომელსაც კაუდა ერქვა, როგორღაც მოვახერხეთ ნავის შენარჩუნება.
17 . მაღლა რომ ამოათრიეს, მერე ხომალდს ბაგირები შემოარტყეს ირგვლივ. შეშინებულებმა, სირტისზე არ გავირიყოთო, აფრა დაუშვეს და ასე გაქროლდნენ.
18 . რაკი კვლავ ძლიერად დაგვაქროლებდა ქარიშხალი, მეორე დღეს ტვირთის გადაყრა დავიწყეთ.
19 . მესამე დღეს კი საკუთარი ხელით გადაყარეს ხომალდიდან აღჭურვილობა.
20 . რადგან მრავალი დღის განმავლობაში არც მზე ჩანდა, არც ვარსკვლავები, და არც ქარიშხალი ცხრებოდა, გადარჩენის ყოველგვარი იმედი გადაგვეწურა.
21 . დიდი ხნის უჭმელობის შემდეგ პავლე დადგა მათ შორის და თქვა: "კაცნო, ჩემთვის რომ დაგეჯერებინათ და არ წამოსულიყავით კრეტადან, ამ ზიანსა და დანაკარგს აღარ ნახავდით.
22 . ახლა კი გირჩევთ გამხნევდეთ. ყველანი გადარჩებით ხომალდის გარდა,
23 . რადგან წუხელ იმ ღმერთის ანგელოზი გამომეცხადა, რომელსაც მე ვეკუთვნი და ვემსახურები,
24 . და მითხრა: ნუ გეშინია, პავლე! შენ კეისრის წინაშე უნდა წარსდგე და აჰა, ღმერთმა გაჩუქა ყველა, ვინც შენთან ერთად მოცურავს ხომალდით.
25 . ამიტომ გამხნევდით, კაცნო, ვინაიდან მწამს ღვთისა, რომ ისე მოხდება, როგორც მეუწყა:
26 . რომელიმე კუნძულზე უნდა გავირიყოთ”.
27 . ადრიატიკის ზღვაში ქროლვის მეთოთხმეტე ღამეს, შუაღამისას, მიხვდნენ მეზღვაურები, რომ რომელიღაც სანაპიროს უახლოვდებოდნენ.
28 . გაზომეს სიღრმე და ოცი მხარი აღმოჩნდა. შემდეგ კვლავ გაზომეს და თხუთმეტი მხარი აღმოჩნდა.
29 . შეეშინდათ, კლდოვან ადგილებზე არ მოვხვედრილიყავით და კიჩოდან ოთხი ღუზა ჩააგდეს გათენების მოლოდინში.
30 . მეზღვაურებმა ხომალდიდან გაქცევა დააპირეს, და ზღვაში ნავის ჩაშვება დაიწყეს იმ საბაბით, თითქოს ხომალდის წინიდანაც უნდა ჩაეშვათ ღუზა.
31 . მაშინ, პავლემ ასისთავსა და ჯარისკაცებს უთხრა: "თუ ისინი ხომალდზე არ დარჩნენ, ვეღარ გადარჩებით”.
32 . მაშინ ჯარისკაცებმა საბელები გადაჭრეს და ნავი ზღვაში ჩავარდა.
33 . სანამ გათენდებოდა, ყველას შეაგონებდა პავლე, საჭმელი ეჭამათ. ეუბნებოდა: "დღეს მეთოთხმეტე დღეა, რაც უჭმელნი ხართ და არაფერი გიგემიათ.
34 . ამიტომ გთხოვთ ჭამოთ, ვინაიდან ეს თქვენივე გადასარჩენადაა საჭირო, რადგან არც ერთი თქვენგანის თავიდან ბეწვიც კი არ დაიკარგება”.
35 . ეს რომ თქვა, აიღო პური, ყველას წინაშე მადლობა შესწირა ღმერთს, გატეხა და ჭამა დაიწყო.
36 . მაშინ ყველანი გამხნევდნენ და მათაც მიიღეს საკვები.
37 . ხომალდზე სულ ორას სამოცდათექვსმეტი სული ვიყავით.
38 . დანაყრებულებმა, ზღვაში ხორბლის გადაყრით დაიწყეს ხომალდის შემსუბუქება.
39 . რომ გათენდა, სანაპირო ვერ იცნეს, მხოლოდ ერთი ყურე შენიშნეს. სწორედ იქ არჩიეს ხომალდის შეყენება, თუკი მოახერხებდნენ.
40 . გადაჭრეს ღუზები და მიატოვეს ზღვაში, ერთდროულად ახსნეს საჭის თოკები. ქარის საწინააღმდეგოდ მცირე აფრა აუშვეს და ნაპირისკენ აიღეს გეზი.
41 . მეჩეჩს ვეღარ მოერიდნენ და მასზე დაჯდა ხომალდი; ცხვირი უძრავად ჩაერჭო წყალში, კიჩო კი აბობოქრებული ტალღებისგან ილეწებოდა.
42 . ჯარისკაცები მზად იყვნენ პატიმრები დაეხოცათ, რომ რომელიმეს არ გაეცურა და არ გაქცეულიყო.
43 . მაგრამ ასისთავს პავლეს გადარჩენა უნდოდა და ამიტომ არ დართო ამის ნება; ბრძანა, ვისაც ცურვა შეეძლო, პირველი გადაშვებულიყო და ხმელეთზე გასულიყო,
44 . დანარჩენები კი - ზოგი ფიცარს მოსჭიდებოდა, ზოგიც - ხომალდის ნამსხვრევებს, რომ როგორმე თავი გადაერჩინათ. ამგვარად, ყველამ მიაღწია ხმელეთს.
1 . ამის შემდეგ ვიხილე სხვა ანგელოზი, ციდან რომ ჩამოდიოდა და დიდი ხელმწიფება ჰქონდა; დედამიწა განათდა მისი დიდებით.
2 . დაიძახა ძლიერი ხმით და თქვა: "დაემხო, დაემხო დიდი ბაბილონი, გახდა ეშმაკთა სამკვიდროდ და ყოველი არაწმიდა სულის საპყრობილედ; და ყოველი ბილწი მხეცისა და არაწმიდა ფრინველის საპყრობილედ;
3 . ვინაიდან მისი გარყვნილების მძვინვარე ღვინისგან სვა ყველა ერმა; დედამიწის მეფეები მეძავობდნენ მასთან და დედამიწის ვაჭრები მისი ფუფუნების ძალით გამდიდრდნენ”.
4 . გავიგონე სხვა ხმა ციდან, რომელიც ამბობდა: "გამოერიდე მას, ჩემო ხალხო, რათა არ ეზიარო მის ცოდვებს და არ გეწიოთ მისი წყლულებისგან.
5 . ვინაიდან ზეცამდე მიაღწია მისმა ცოდვებმა და გაიხსენა ღმერთმა მისი უსამართლობანი.
6 . მიუზღეთ მას, როგორც მან მოგიზღოთ და ორმაგად მიაგეთ მისი საქმეების მიხედვით; სასმისი, რომელსაც ღვინით გივსებდათ, ორმაგად შეუვსეთ მას.
7 . რამდენადაც განდიდდებოდა და ნებივრობდა, იმდენად მიაგეთ ტანჯვა და გლოვა. ვინაიდან გულში ამბობდა: დედოფლად ვზივარ, ქვრივი არა ვარ და გლოვას არ ვიხილავო.
8 . ამიტომ ერთ დღეს მოვა მისი წყლულები, სიკვდილი, გლოვა და შიმშილი, და დაიწვება ცეცხლში, ვინაიდან ძლიერია უფალი ღმერთი, რომელიც განიკითხავს მას.
9 . და დაიტირებენ და იგლოვებენ მას დედამიწის მეფეები, მასთან რომ მეძავობდნენ და ნებივრობდნენ, როცა მისი ხანძრის კვამლს დაინახავენ.
10 . მისი ტანჯვის შიშის გამო შორს მდგომარენი იტყვიან: ვაი, ვაი, დიდო ქალაქო ბაბილონო, ძლიერო ქალაქო, რადგან ერთ საათში დადგა შენი განკითხვა.
11 . დედამიწის ვაჭრები დაიტირებენ და იგლოვებენ მას, ვინაიდან აღარავინ იყიდის მათ საქონელს,
12 . ოქროსა და ვერცხლის საქონელს, პატიოსან თვლებსა და მარგალიტებს, ბისონსა და პორფირს, აბრეშუმსა და ძოწეულს, ყოველგვარ სურნელოვან ხესა და სპილოს ძვლის ყოველგვარ ჭურჭელს, ასევე ძვირფასი ხის, სპილენძის, რკინისა და მარმარილოს ყოველგვარ ჭურჭელს,
13 . დარიჩინსა და სურნელს, საკმეველსა და ნელსაცხებელს, გუნდრუკს, ღვინოსა და ზეთს, ფქვილსა და ხორბალს, საქონელსა და ცხვრებს, ცხენებსა და ეტლებს, ადამიანთა სხეულებსა და სიცოცხლეს.
14 . შენი გულის სასურველი ხილის ნაყოფი წავიდა შენგან, ყველაფერი პოხიერი და ბრწყინვალე გაგიქრა და ვეღარავინ იპოვის მათ.
15 . ყოველივე ამით მოვაჭრენი, მისგან რომ გამდიდრდნენ, შორს გადგებიან მისი ტანჯვის შიშით, იტირებენ და იგლოვებენ.
16 . იტყვიან: ვაი, ვაი, დიდო ქალაქო, ბისონით, პორფირითა და ძოწეულით შემოსილო, ოქროთი, პატიოსანი თვლებითა და მარგალიტებით შემკულო,
17 . რადგან ერთ საათში დაიღუპა ესოდენ დიდი სიმდიდრე. ყოველი მესაჭე, და ყველანი, ვინც ცურავს, და მეზღვაურები, ყოველი ზღვაზე მოსაქმე, შორს გადგა.
18 . მოსთქვამდნენ მისი ხანძრის კვამლს რომ უყურებდნენ, და ამბობდნენ: რომელი ქალაქი ჰგავდა ამ დიდ ქალაქს?
19 . თავზე მტვერი დაიყარეს და მოსთქვამდნენ ტირილითა და გლოვით: ვაი, ვაი, დიდო ქალაქო, რომლის ძვირფასეულობებითაც გამდიდრდა ყველა, ვინც ხომალდით დაცურავდა ზღვაზე! რადგან ერთ საათში გაუდაბურდა.
20 . გაიხარეთ მასზე, ცაო და წმიდანო, მოციქულნო და წინასწარმეტყველნო, რადგან მოჰკითხა მათ ღმერთმა თქვენი სამართალი.
21 . ასწია ერთმა ძლიერმა ანგელოზმა დიდი დოლაბის მსგავსი ქვა, გადააგდო ზღვაში და თქვა: "ასეთი დაცემით დაემხობა დიდი ქალაქი ბაბილონი და აღარ იქნება.
22 . ქნარზე დამკვრელთა და მომღერალთა, მესალამურეთა და მესაყვირეთა ხმა აღარ გაისმება შენში; აღარ დარჩება შენში არავითარი ხელოსანი და ხელოსნობა, აღარც დოლაბის ხმა გაისმება შენში.
23 . ლამპრის სინათლე აღარ გაგინათებს; აღარ გაისმება შენში ნეფე-დედოფლის ხმა, რადგან შენი ვაჭრები იყვნენ დედამიწის დიდებულები და შენი გრძნეულება აცდუნებდა ხალხს.
24 . მასში იქნა ნაპოვნი წინასწარმეტყველთა, წმიდანთა და დედამიწაზე ყველა მოკლულის სისხლი”.