1 . გაზაფხულზე, როცა საბრძოლველად გამოდიოდნენ მეფენი, გაგზავნა დავითმა იოაბი თავისი ხალხით და მთელი ისრაელი; და მოსრეს ყამონიანები და ალყა შემოარტყეს რაბას. დავითი კი იერუსალიმში დარჩა.
2 . ერთ საღამოს, ადგა დავითი თავისი საწოლიდან და სამეფო სახლის ბანზე იწყო სიარული. ბანიდან მობანავე ქალი დაინახა; ძალზე ლამაზი იყო ქალი.
3 . და გაგზავნა დავითმა ქალის ამბის გამოსაკითხად; უთხრეს: "ბათ-შებაყია, ელიყამის ასული, ურია ხეთელის ცოლი”.
4 . მოციქულები გაგზავნა დავითმა და წამოაყვანინა ქალი, და როცა მოვიდა ქალი, დაწვა მასთან დავითი. განიწმიდა თავისი უწმიდურებისგან და დაბრუნდა ქალი თავის სახლში.
5 . დაორსულდა ქალი და შეუთვალა დავითს: "ორსულად ვარ”.
6 . შეუთვალა იოაბს დავითმა: "გამომიგზავნე ურია ხეთელი”. იოაბმაც გამოუგზავნა.
7 . მივიდა ურია მასთან და გამოჰკითხა დავითმა იოაბის, ჯარისა და ომის ამბავი.
8 . უთხრა დავითმა ურიას: "წადი სახლში და ფეხები დაიბანე”. გავიდა ურია დავითის სახლიდან და მეფის ძღვენი გააყოლეს უკან.
9 . მაგრამ ურიამ ის ღამე მეფის სახლის კართან გაათია, თავისი ბატონის მსახურებთან ერთად, სახლში არ წასულა ურია.
10 . უთხრეს დავითს, "სახლში არ წავიდა ურია”. ჰკითხა დავითმა: "ხომ ნამგზავრი იყავი? სახლში რატომ არ წახვედი?”
11 . უთხრა ურიამ დავითს: "როცა უფლის კიდობანი, ისრაელი და იუდა კარვებში არიან, ჩემი ბატონი იოაბი და ჩემი ბატონის მსახურნი ველზე ბანაკობენ, როგორ წავიდე სახლში, როგორ ვჭამო და ვსვა, როგორ დავწვე ცოლთან? შენ თავს ვფიცავ, ვერ მოვიქცევი ასე!”
12 . უთხრა დავითმა ურიას: "დღესაც დარჩი და ხვალ გაგაგზავნი”. და დარჩა ურია იერუსალიმში იმ დღეს და მეორე დილას.
13 . მოიპატიჟა ურია დავითმა, ჭამა და სვა მის წინაშე. დაათრო დავითმა ურია. და გამოვიდა საღამოს თავისი ბატონის მსახურებთან დასაწოლად, სახლში არ წავიდა.
14 . დილით წერილი მისწერა დავითმა იოაბს და ურიას ხელით გაუგზავნა.
15 . დაწერა: "დააყენეთ ურია იქ, სადაც სასტიკი ბრძოლა გელით და მერე მიატოვეთ, რომ მოკვდეს”.
16 . როცა იოაბმა ქალაქი დაზვერა, ურია იქ დააყენა, სადაც იცოდა, რომ მამაცი მებრძოლები იდგნენ.
17 . გამოვიდნენ ქალაქის კაცები და შეებრძოლნენ იოაბს. დაეცნენ მეომრები, დავითის კაცთაგან, მოკვდა ურია ხეთელიც.
18 . და გააგზავნა კაცი იოაბმა მეფესთან ბრძოლის ამბის შესატყობინებლად.
19 . უბრძანა მაცნეს: "ბოლომდე უამბე მეფეს ბრძოლის ამბავი,
20 . თუ გაბრაზდა მეფე და გითხრა: რატომ მიუახლოვდით ქალაქს ასე ახლოს საბრძოლველად? განა არ იცოდით, რომ გალავნიდან დაგიწყებდნენო სროლას?
21 . ვინ მოკლა აბიმელექი, იერუბეშეთის ძე? განა გალავნიდან დედაკაცის ნასროლმა წისქვილის ქვის ნატეხმა არ მოკლა თებეცში? რატომ მიუახლოვდითო გალავანს? მაშინ ეტყვი: შენი მსახური ურია ხეთელიც მოკვდა-თქო”.
22 . წავიდა მაცნე, მივიდა და ყველაფერი უამბო დავითს, რისთვისაც გააგზავნა იოაბმა.
23 . უთხრა მაცნემ დავითს: "როცა მოგვეძალა მტერი და ველზე გამოვიდა ჩვენს წინააღმდეგ, შევუტიეთ და ქალაქის კარიბჭემდე ვდიეთ.
24 . მოისარებმა გალავნიდან ისრები დაუშინეს შენს მსახურებს, ბევრი გაწყდა მეფის მსახურთაგან, შენი მსახური ურია ხეთელიც მოკვდა”.
25 . უთხრა დავითმა მაცნეს: "იოაბს გადაეცი, ნუ დაგანაღვლიანებს-თქო ეს ამბავი, რადგან მახვილი ხან ერთს ჭამს, ხან მეორეს. მაგრად შეუტიე ქალაქს და დაამხე-თქო. ასე გაამხნევე იოაბი”.
26 . გაიგო ურიას ცოლმა, რომ მოკვდა ურია, მისი ქმარი და გლოვობდა იგი თავისი ქმრის გამო.
27 . გლოვის დღეები რომ გავიდა, მოაყვანინა დავითმა ქალი თავის სახლში, ცოლად დაისვა და უშვა ვაჟი. და ეს საქმე, რაც ჩაიდინა დავითმა, ბოროტება იყო უფლის თვალში.
1 . ამ ამბების მერე იყო: იზრეყელელ ნაბოთს ვენახი ჰქონდა იზრეყელში, სამარიის მეფის, ახაბის სასახლის გვერდით.
2 . ელაპარაკა ახაბი ნაბოთს და უთხრა: "მომეცი შენი ვენახი, ბაღ-ბოსტნად მექნება, რადგან ჩემი სახლის გვერდითაა; სანაცვლოდ უკეთეს ვენახს მოგცემ, ან თუ გინდა, საფასურს ფულად გადაგიხდი”.
3 . უთხრა ნაბოთმა: "უფალმა დამიფაროს, რომ ჩემი მამების სამკვიდრო მოგცე!”
4 . მივიდა ახაბი სახლში დაღვრემილი და შეწუხებული იმ სიტყვების გამო, რაც უთხრა ნაბოთ იზრეყელელმა: "არ მოგცემო ჩემი მამების სამკვიდროს”. ჩაწვა საწოლში და კედლისკენ იბრუნა პირი; პურიც არ უჭამია.
5 . შევიდა მასთან მისი ცოლი იეზებელი და უთხრა: "ასე რამ დაგინაღვლიანა სული, პურსაც რომ არა ჭამ?”
6 . უთხრა: "ველაპარაკე ნაბოთ იზრეყელელს, ვუთხარი: მომეცი შენი ვენახი ფულის ფასად, ანდა, თუ გინდა, სანაცვლოდ სხვა ვენახს მოგცემ-მეთქი, მან კი უარი მითხრა: არ მოგცემო ჩემს ვენახს!
7 . უთხრა მას იეზებელმა, მისმა ცოლმა: "განა ისრაელის მეფე არა ხარ? ადექი, პური ჭამე და იმხიარულე; მე მოგცემ ნაბოთ იზრეყელელის ვენახს”.
8 . წერილები დაწერა იეზებელმა ახაბის სახელით, მისი ბეჭდით დაბეჭდა და დაუგზავნა უხუცესებს და წარჩინებულთ, ნაბოთთან რომ ცხოვრობდნენ მის ქალაქში.
9 . ასე ჩაწერა წერილებში: "გამოაცხადეთ მარხვა და ნაბოთი ხალხის თავში დასვით.
10 . წინ ორი უღირსი კაცი დაუსვით, რომ ცილი დასწამონ და უთხრან: ‘შენ იყავი, რომ სწყევლიდი ღმერთსა და მეფესო; მერე გაიყვანეთ და ჩაქოლეთ, რომ მოკვდეს”.
11 . ისე მოიქცნენ იმ ქალაქის კაცები, უხუცესები და წარჩინებულები, იმ ქალაქის მკვიდრნი, როგორც შეუთვალა იეზებელმა, როგორც ეწერა წერილებში, მათთვის რომ ჰქონდა დაგზავნილი.
12 . გამოაცხადეს მარხვა და დასვეს ნაბოთი ხალხის თავში.
13 . მოვიდა ორი უღირსი კაცი და წინ დაუჯდა. ცილი დასწამეს ამ უღირსებმა ნაბოთს ხალხის წინაშე, ამბობდნენ: "დასწყევლა ნაბოთმა ღმერთი და მეფეო”. გაიყვანეს ქალაქის გარეთ, ქვებით ჩაქოლეს და მოკვდა.
14 . გაგზავნეს იეზებელთან და შეუთვალეს: "ჩაიქოლა ნაბოთი და მოკვდა”.
15 . როცა გაიგო იეზებელმა რომ ჩაიქოლა ნაბოთი და მოკვდა, უთხრა ახაბს: "ადექი და დაეპატრონე ნაბოთ იზრეყელელის ვენახს, რომელმაც უარი გითხრა დათმობაზე, რადგან აღარ არის ცოცხალი, მკვდარია”.
16 . როცა გაიგო ახაბმა, რომ მოკვდა ნაბოთი, ადგა, რომ ჩასულიყო ნაბოთ იზრეყელელის ვენახში და დაპატრონებოდა.
17 . უფლის სიტყვა გამოეცხადა ელია თიშბელს, უთხრა:
18 . "ადექი, წადი და შეხვდი ახაბს, ისრაელის მეფეს, სამარიაში რომ არის; აჰა, ნაბოთის ვენახშია ჩასული მის დასაპატრონებლად.
19 . ელაპარაკე, ასე ამბობს-თქო უფალი: კაცი მოკალი და მის ქონებას ეპატრონები. კიდევ ელაპარაკე და უთხარი: ასე ამბობს-თქო უფალი: სადაც ძაღლები ლოკავდნენ ნაბოთის სისხლს, იმ ადგილას შენს სისხლსაც ალოკავენ”.
20 . უთხრა ახაბმა ელიას: "მიპოვე ჩემო მტერო?!” უთხრა ელიამ: "გიპოვე, რადგან უფლის თვალში ბოროტის საკეთებლად გაყიდე თავი.
21 . აჰა, ბოროტებას დაგათევ თავზე, მოვკვეთ შენს შემდგომს, ყველას, ვინც კი ჰყავს ახაბს კედელთან მიმშარდავი, როგორც მონას, ისე თავისუფალს, ისრაელში!
22 . ისე მოვექცევი შენს სახლს, როგორც იერობყამ ნებატის ძის სახლს და ბაყაშა ახიას ძის სახლს მოვექეცი, იმის გამო, რომ განმარისხე, რომ ცოდვაში შეიყვანე ისრაელი”.
23 . იეზებელზეც ილაპარაკა უფალმა, თქვა: "ძაღლები შეჭამენ იეზებელს იზრეყელის გალავანთან.
24 . ვინც ქალაქში მოუკვდება ახაბს, იმას ძაღლები შეჭამენ, ვინც მინდორში მოუკვდება, ცის ფრინველები დაჯიჯგნიან”.
25 . ჯერ არავინ ყოფილა, რომ ახაბივით გაეყიდოს თავი უფლის თვალში ბოროტების საკეთებლად, რაზეც იეზებელი, მისი ცოლი აქეზებდა.
26 . დიდი სიბილწე იყო, რომ გაჰყვა კერპების კვალს და მიბაძა ამორელთ, რომლებიც ისრაელის თვალწინ განდევნა უფალმა”.
27 . როცა მოისმინა ახაბმა ეს სიტყვები, შემოიხია სამოსელი და ჯვალოთი დაიფარა ხორცი. მარხულობდა, ჯვალოში ეძინა და დამწუხრებული დადიოდა.
28 . გამოეცხადა უფლის სიტყვა ელია თიშბიელს, უთხრა:
29 . "ხედავ, როგორ დაიმდაბლა ახაბმა თავი ჩემ წინაშე? იმის გამო, რომ ასე დაიმდაბლა თავი ჩემ წინაშე, არ დავათევ ბოროტებას მის სიცოცხლეში, მისი შვილის სიცოცხლეში დავათევ ბოროტებას მის სახლს”.
1 . შეებრძოლნენ ფილისტიმელნი ისრაელს და უკუიქცნენ ისრაელიანები ფილისტიმელთაგან, დახოცილები კი გილბოაყის მთაზე დაეცნენ.
2 . მისდევდნენ ფილისტიმელნი საულსა და მის ძეებს და განგმირეს ფილისტიმელებმა იონათანი, აბინადაბი და მალქიშუაყი - საულის ძენი.
3 . სასტიკი ბრძოლა გაიმართა საულის წინააღმდეგ; დაჰკრეს მშვილდოსნებმა და დაჭრეს საული.
4 . უთხრა საულმა თავის საჭურველთმტვირთველს: „იშიშვლე მახვილი და განმგმირე, თორემ მოვლენ ის წინადაუცვეთელნი და შემბილწავენ”. მაგრამ არ ინდომა საჭურველთმტვირთველმა, რადგან ძლიერ ეშინოდა. აიღო საულმა მახვილი და ზედ დაეგო.
5 . როცა იხილა საჭურველთმტვირთველმა, რომ ცოცხალი აღარ იყო საული, თვითონაც ამოიღო მახვილი და ზედ დაეგო.
6 . ერთად დაიხოცნენ საული, მისი სამი ძე და მთელი მისი სახლეული.
7 . როცა იხილა ველზე მყოფმა მთელმა ისრაელმა, რომ დაიხოცნენ საული და მისი ძენი, მისი მებრძოლები კი გაიქცნენ, თვითონაც მიატოვეს თავიანთი ქალაქები, მოვიდნენ ფილისტიმელნი და ჩასახლდნენ.
8 . მივიდნენ მეორე დღეს ფილისტიმელნი ბრძოლის ველზე მოკლულთა გასაძარცვად და იპოვეს გილბოაყის მთაზე დაცემული საული და მისი ძენი.
9 . გაძარცვეს იგი და წაიღეს მისი მოკვეთილი თავი მის საჭურველთან ერთად ფილისტიმელთა საკერპოებში ხალხისთვის საჩვენებლად.
10 . მისი საჭურველი თავიანთი ღმერთების სახლში დადეს, ხოლო მისი თავისქალა დაგონის ტაძარს მიაჭედეს.
11 . როცა გაიგო მთელმა იაბეშმა გილყადში, რაც დამართეს საულს ფილისტიმელებმა,
12 . აღდგა ყველა მამაცი კაცი, წამოიღეს საულისა და მისი ძეების გვამები და მუხის ქვეშ დაკრძალეს იაბეშში; და შვიდი დღე იმარხულეს.
13 . მოკვდა საული დანაშაულის გამო, რომელიც ჩაიდინა უფლის წინაშე, რადგან არ დაიცვა უფლის სიტყვა და მესულთანესაც მიმართა გამოსაკითხად.
14 . უფალში კი არ ეძიებდა; ამიტომაც მოაკვდინა იგი უფალმა და დავითს, იესეს ძეს გადასცა სამეფო.
1 . შეუთვალა ხიზკიაჰუმ მთელ ისრაელსა და იუდას; წერილები მისწერა ეფრემსა და მენაშეს, რათა მისულიყვნენ უფლის სახლში, იერუსალიმში, უფლის, ისრაელის ღმერთის პასექის აღსასრულებლად.
2 . გადაწყვიტეს მეფემ, მისმა მთავრებმა და იერუსალიმის მთელმა კრებულმა, რომ მეორე თვეში აღესრულებინათ პასექი,
3 . რადგან დადგენილ დროს არ შეეძლოთ მისი აღსრულება, ვინაიდან ჯერ კიდევ საკმარისი რაოდენობით არ იყვნენ მღვდლები განწმედილნი და ვერ შეიკრიბა ხალხი იერუსალიმში.
4 . სამართლიანი ჩანდა ეს მეფისა და მთელი კრებულის თვალში.
5 . გამოაცხადეს მთელ ისრაელში, ბეერ-შებაყიდან დანამდე, რომ იერუსალიმში ამოსულიყვნენ პასექის აღსასრულებლად უფლის, ისრაელის ღმერთისთვის, რადგან ხანგრძლივი დროის მანძილზე არ აღესრულებინათ იგი დაწერილისამებრ.
6 . მოიარეს წარგზავნილებმა მთელი ისრაელი და იუდა მეფისა და მისი მთავრების დადგენილებით და აცხადებდნენ მეფის ბრძანებისამებრ: „ისრაელის ძენო! დაუბრუნდით უფალს, აბრაჰამის, ისაკისა და ისრაელის ღმერთს და ისიც დაგიბრუნდებათ თქვენ, აშურის მეფეთა ხელიდან გადარჩენილებს!
7 . ნუ იქნებით, როგორც თქვენი მამები და ძმები, რომელთაც უორგულეს უფალს, თავისი მამების ღმერთს და ამიტომ გასატიალებად გასწირა ისინი, როგორც ხედავთ.
8 . ახლა თქვენი მამებივით ქედს კი ნუ გაიმაგრებთ, არამედ დამორჩილდით უფალს და შედით მის საწმიდარში, რომელიც მან საუკუნოდ განწმიდა; ემსახურეთ უფალს, თქვენს ღმერთს, რათა აგარიდოთ თავისი მწველი რისხვა.
9 . თუ დაუბრუნდებით უფალს შებრალებულნი იქნებიან თქვენი ძმები და შვილები თავის დამატყვევებელთა წინაშე და დაუბრუნდებიან ამ ქვეყანას; ვინაიდან მოწყალე და შემბრალეა უფალი, ღმერთი თქვენი და თუ დაუბრუნდებით, სახეს არ მიაბრუნებს თქვენგან”.
10 . ქალაქიდან ქალაქში დადიოდნენ მალემსრბოლნი - ეფრემისა და მენაშეს ქვეყანაში ზებულონამდე და ყველგან ამასხარავებდნენ და აბუჩად იგდებდნენ.
11 . მხოლოდ ზოგიერთებმა აშერის, მენაშესა და ზებულონის ტომთაგან დაიმდაბლეს თავები და მოვიდნენ იერუსალიმში.
12 . იუდაზეც იყო ღვთის ხელი, რათა მიეცა მათთვის ერთი გული, მეფისა და მთავრების ბრძანების აღსასრულებლად, უფლის სიტყვისამებრ.
13 . მრავალი ხალხი შეიკრიბა იერუსალიმში უფუარობის დღესასწაულის აღსასრულებლად, მეორე თვეს, დიდი იყო კრებული.
14 . ადგნენ და ამოძირკვეს სამსხვერპლონი, რომლებიც იერუსალიმში იყო; განიშორეს ყოველი სასაკმევლე და კედრონის ხევში გადაყარეს.
15 . დაკლეს საპასექო მსხვერპლები მეორე თვის მეთოთხმეტე დღეს. შერცხვათ მღვდლებსა და ლევიანებს, თავები განიწმინდეს და სრულადდასაწველები მოიტანეს უფლის სახლში.
16 . იდგნენ თავ-თავიანთ ადგილებზე, მოსეს, ღვთის კაცის რჯულის წესისამებრ. მღვდლები ლევიანთა ხელიდან აღებულ სისხლს აპკურებდნენ.
17 . ვინაიდან ბევრი იყო განსაწმენდი კრებულში, ამიტომ ლევიანები კლავდნენ საპასექო მსხვერპლებს ყველასთვის, ვინც სუფთა არ იყო, რათა განეწმიდათ ისინი უფლისთვის.
18 . ხალხის უმრავლესობა, მეტწილად ეფრემის, მენაშეს, ისაქარისა და ზებულონის ტომებიდან, არ განწმენდილა, მაგრამ მაინც ჭამეს პასექი, დაწერილის საწინააღმდეგოდ, რადგან ასე ილოცა მათთვის ხიზკიაჰუმ: „სახიერმა უფალმა აპატიოს
19 . ყველას, ვინც გული მოიმზადა ღმერთის, უფლის, თავისი მამების ღმერთის საძიებლად, თუმცა საწმიდრის წესით არ განწმენდილან”.
20 . ისმინა უფალმა ხიზკიაჰუსი და აპატია ხალხს.
21 . დიდი სიხარულით აღასრულებდნენ იერუსალიმში მყოფი ისრაელის ძენი უფუარობის დღესასწაულს შვიდი დღე. დიდი სიხარულით აქებდნენ უფალს ლევიანები და მღვდლები დღითი დღე ხმაურიანი საკრავებით და განადიდებდნენ მას.
22 . გულითადად ესაუბრებოდა ხიზკიაჰუ ყოველ ლევიანს, რომელიც სათანადოდ იცნობდა უფალს და ჭამდნენ დღესასწაულის შვიდ დღეს, სწირავდნენ სამშვიდობო მსხვერპლებს და ახსენებდნენ უფალს, თავიანთი მამების ღმერთს.
23 . გადაწყვიტა მთელმა კრებულმა, რომ კიდევ შვიდი დღე ეზეიმათ და ხარობდნენ მომდევნო შვიდ დღეს.
24 . რადგან შესწირა კრებულს ხიზკიაჰუმ, იუდას მეფემ, ათასი მოზვერი და შვიდი ათასი წვრილფეხა საქონელი. მთავრებმა კი ათასი მოზვერი და ათი ათასი წვრილფეხა საქონელი შესწირეს კრებულს. და მრავალი მღვდელი განიწმიდა.
25 . იუდას მთელი კრებული ხარობდა: მღვდლები, ლევიანნი, ისრაელიდან მოსულები. ისინიც, ვინც ისრაელიდან გადმოსახლდა და იუდაში დამკვიდრდა.
26 . დიდი მხიარულება სუფევდა იერუსალიმში, რადგან ისრაელის მეფის, სოლომონ დავითის ძის დღიდან აღარ ყოფილა ამგვარი რამ იერუსალიმში.
27 . წამოიმართნენ მღვდლები და ლევიანები და აკურთხეს ხალხი; შესმენილ იქნა მათი ხმა უფლის მიერ და მიაღწია მათმა ლოცვამ ზეცამდე, მის წმიდა სამყოფელამდე.
1 . გაიგეს იუდასა და ბენიამინის მტრებმა, რომ გადასახლებულები ტაძარს უშენებდნენ უფალს, ისრაელის ღმერთს.
2 . მივიდნენ ზერუბაბელთან და მამისსახლთა თავკაცებთან და უთხრეს: „ჩვენც თქვენთან ერთად ავაშენებთ, რადგან ჩვენც თქვენსავით ვეძებთ თქვენს ღმერთს და ჩვენც ვწირავთ მას მსხვერპლს აშურის მეფის, ასარხადონის, დღეებიდან მოყოლებული, რომელმაც აქ მოგვიყვანა”.
3 . უთხრეს მათ ზერუბაბელმა, იეშუამ და ისრაელის დანარჩენ მამისსახლთა თავკაცებმა: „რა საქმე გაქვთ ჩვენთან და ჩვენი ღმერთის სახლის შენებასთან?! რადგან ჩვენ თვითონ უნდა ავუშენოთ სახლი უფალს, ისრაელის ღმერთს, როგორც ნაბრძანები აქვს ჩვენთვის მეფე კიროსს, სპარსეთის მეფეს”.
4 . ხელები მოუსუსტა იმ ქვეყნის ხალხმა იუდას ხალხს და შენების ძალა გამოაცალა მათ.
5 . მრჩევლები დაიქირავეს მათ წინააღმდეგ, რომ განზრახვაზე ხელი აეღოთ. ასე იქცეოდნენ სპარსეთის მეფის, კიროსის მეფობის დროს, დარიოსის, სპარსეთის მეფის გამეფებამდე.
6 . ახაშვეროშის მეფობის დროს, მისი მეფობის დასაწყისში, დაწერეს ცილისწამება იუდასა და იერუსალიმის მცხოვრებლებზე.
7 . და ართახშასთას, სპარსეთის მეფის დღეებში, მისწერეს ართახშასთას ბილშამმა, მითრიდატემ, ტაბეელმა და მათმა სხვა თანამოაზრეებმა. წერილი არამეული ასოებით იყო დაწერილი, არამეულ ენაზე.
8 . რეხუმ მმართველმა და შიმშაი მწიგნობარმა იერუსალიმის წინააღმდეგ მეფე ართახშასთას შემდეგი წერილი მისწერეს:
9 . დაწერეს რეხუმ მმართველმა, შიმშაი მწიგნობარმა და მათმა სხვა თანამოაზრეებმა - მსაჯულებმა, აფარსათიქელელებმა, მმართველებმა, ერეხელებმა, ბაბილონელებმა, შუშანელებმა ანუ ყელამელებმა
10 . და დანარჩენმა ხალხმა, რომლებიც აჰყარა დიდმა და სახელოვანმა ოსნაფარმა და დაასახლა ისინი ქალაქ სამარიაში, მდინარის გაღმა მცხოვრებლებმა და სხვებმა.
11 . ეს არის ასლი იმ წერილისა, რომელიც გაუგზავნეს მას, ართახშასთა მეფეს: "შენი მსახურნი, მდინარის გაღმა მცხოვრები კაცები და სხვები.
12 . ცნობილი იყოს მეფისთვის, რომ იუდეველნი, რომლებიც შენგან გამოვიდნენ, ჩვენთან ამოვიდნენ იერუსალიმში, და აშენებენ ამ მეამბოხე და ბოროტ ქალაქს, კედლები აღმართეს და საძირკვლებს ამაგრებენ.
13 . ახლა ეუწყოს მეფეს, რომ თუ ეს ქალაქი აშენდა და კედლები გასრულდა, მაშინ ისინი გადასახადს, ხარკსა და ბეგარას აღარ გადაიხდიან და სამეფო ხაზინა დაზარალდება.
14 . და რაკი სასახლის მარილით ვსაზრდოობთ, მეფის ლანძღვის ყურება არ შეგვფერის, ამიტომ გამოვგზავნეთ წერილი და შევატყობინეთ მეფეს.
15 . მოიძიონ შენი მამების მატიანე და შეიტყობ წიგნებში არსებული ჩანაწერების მეშვეობით, რომ ეს ქალაქი მეამბოხე ქალაქია და საზიანოა მეფეთათვის და ქვეყნისთვის, რომ ოდითგანვე ამბოხებები ხდებოდა იქ, ამიტომ დაანგრიეს ეს ქალაქი.
16 . ვატყობინებთ მეფეს, რომ თუ აშენდა ეს ქალაქი და გასრულდა კედლები, მაშინ მდინარის გამოღმა წილი აღარ დაგრჩება!”
17 . პასუხი გამოუგზავნა მეფემ რეხუმ მმართველს და შიმშაი მწიგნობარს და მათ სხვა თანამოაზრეებს, რომლებიც სამარიაში და მდინარის გაღმა მხარეში ცხოვრობდნენ: „მშვიდობა!
18 . ახლა წერილი, რომელიც გამოგზავნეთ, ითარგმნა და წაიკითხეს ჩემს წინაშე,
19 . ბრძანება გავეცი, მოიძიეს და აღმოაჩინეს, რომ ეს ქალაქი ოდითგანვე უჯანყდებოდა მეფეებს და სულ ამბოხი და არეულობა ხდებოდა იქ;
20 . ძლიერი მეფეები მბრძანებლობდნენ იერუსალიმში და განაგებდნენ მდინარის მთელ გაღმა მხარეს და გადასახადებს, ხარკსა და ბეგარას კრეფდნენ იქ.
21 . ახლა გაეცით ბრძანება, რომ შეწყვიტონ მუშაობა ამ კაცებმა, რომ არ აშენდეს ეს ქალაქი, ვიდრე ჩემგან არ გაიცემა ბრძანება.
22 . ფრთხილად იყავით, რომ დაუდევრად არ მოიქცეთ ამ საქმეში: რატომ უნდა გამრავლდეს ბოროტება მეფის საზიანოდ?”
23 . როდესაც რეხუმის, შიმშაი მწიგნობარის და მათი თანამზრახველების წინაშე წაიკითხეს მეფე ართახშასთას წერილი, დაუყოვნებლივ წავიდნენ იერუსალიმში იუდეველებთან და ძლიერი მკლავით შეაწყვეტინეს მუშაობა.
24 . მაშინ შეჩერდა ღვთის სახლის მშენებლობა იერუსალიმში და შეჩერდა დარიოსის, სპარსეთის მეფის მეფობის მეორე წლამდე.
1 . ამ ამბების შემდეგ განადიდა მეფე ახაშვეროშმა ჰამანი, აგაგელი ჰამედათას ძე, აღამაღლა იგი და მისი ტახტი ყველა იმ მთავარზე მაღლა დაადგმევინა, მასთან რომ იყვნენ.
2 . მეფის ყველა მსახური, რომელიც სამეფო კარიბჭესთან იყო, უჩოქებდა და თაყვანს სცემდა ჰამანს, რადგან ასეთი ბრძანება გასცა მეფემ. მორდექაი კი არც უჩოქებდა და არც თაყვანს სცემდა.
3 . ეუბნებოდნენ მორდექაის მეფის მსახურნი, რომლებიც სამეფო კარიბჭესთან იყვნენ, "რატომ არღვევ მეფის ბრძანებას?”
4 . ყოველდღე ეუბნებოდნენ, ის კი ყურს არ უგდებდა მათ; მაშინ უთხრეს ეს ჰამანს, რათა ენახათ, იდგებოდა თუ არა მორდექაი თავის სიტყვაზე, რადგან ნათქვამი ჰქონდა, ებრაელი ვარო.
5 . იხილა ჰამანმა, რომ არ უჩოქებს და არც თაყვანს სცემს მას მორდექაი და აღივსო რისხვით ჰამანი.
6 . ითაკილა მხოლოდ მორდექაის ხელყოფა; რაკი იცოდა მისი წარმომავლობის შესახებ, ამიტომ ახაშვეროშის მთელ სამეფოში მცხოვრები ყველა ებრაელის, მორდექაის ხალხის მთლიანად განადგურება განიზრახა ჰამანმა.
7 . პირველი თვიდან, რომელიც ნისანის თვეა, ახაშვეროშის მეფობის მეთორმეტე წელს, ჰამანის წინაშე ყრიდნენ ფურს, ანუ წილს, რათა განესაზღვრათ დღე და თვე, და ხვდა წილი მეთორმეტე თვეს, რომელიც ადარის თვეა.
8 . უთხრა ჰამანმა მეფე ახაშვეროშს: "არის ერთი ხალხი, მიმოფანტული ხალხთა შორის, შენი სამეფოს ყოველ მხარეში. მათი რჯული ყველა ხალხის რჯულისგან განსხვავდება, არ ასრულებენ ისინი მეფის კანონებს; არ შეშვენის მეფეს ამ ქვეყნად მათი დატოვება.
9 . თუ ინებებს მეფე, დაიწეროს ბრძანება მათი მოსპობის შესახებ და ათი ათას ტალანტ ვერცხლსაც მივუწონი მეფის მოხელეებს, რომ შეიტანონ მეფის საგანძურში”.
10 . გაიძრო მეფემ ბეჭედი ხელიდან და მისცა ჰამანს, აგაგელი ჰამედათას ძეს, ებრაელთა მტერს.
11 . მიუგო მეფემ ჰამანს: "ვერცხლიც გეძლევა და ხალხიც, რათა ისე მოექცე ამ ხალხს, როგორც საჭიროდ თვლი”.
12 . მოუხმეს მეფის მწერალთ პირველ თვეში, მეცამეტე დღეს და დაიწერა ყოველივე ისე, როგორც უბრძანა ჰამანმა მეფის სატრაპთ და ოლქის განმგებელთ, ყოველი ოლქის მთავარს თავისი დამწერლობით და ყველა ხალხს მათ ენაზე; მეფე ახაშვეროშის სახელით დაიწერა და მეფის ბეჭედით დაიბეჭდა.
13 . წარიგზავნა წერილები მალემსრბოლთა ხელით მეფის ყველა სამთავროში, რათა ერთ დღეს, მეთორმეტე თვის მეცამეტე დღეს, რომელიც იყო ადარის თვე, გაენადგურებინათ, დაეხოცათ და დაეღუპათ ყველა იუდაელი - ჩვილიდან მოხუცამდე, ბავშვი და ქალი - და ნადავლად დაეტაცათ მათი ქონება.
14 . წერილის პირი კანონად უნდა მიეღოთ ყოველ სამთავროში, და ყველასთვის უნდა გამოეცხადებინათ, რომ დათქმული დღისთვის მომზადებულიყვნენ.
15 . სწრაფად გავიდნენ მალემსრბოლნი მეფის ბრძანებით და გამოცხადდა განკარგულება შუშანში, სატახტო ქალაქში. და დასხდნენ მეფე და ჰამანი დასალევად, ხოლო ქალაქი შუშანი დაბნეულობამ მოიცვა.
1 . მეთორმეტე თვის, ადარის მეცამეტე დღეს, როცა მეფის ბრძანების აღსრულების დრო მოახლოვდა, იმ დღეს, როცა ებრაელთა მტრები მათ დამორჩილებას იმედოვნებდნენ, საქმე ისე შემობრუნდა, რომ თვით ებრაელებმა დაიმორჩილეს თავიანთი მოძულენი.
2 . და შეიკრიბნენ ებრაელნი თავიანთ ქალაქებში, მეფე ახაშვეროშის ყველა სამთავროში, რათა ხელი აღემართათ მათთვის ავის მაძიებლებზე და წინ ვერავინ აღუდგა მათ, რადგან მათმა შიშმა შეიპყრო მთელი ხალხი.
3 . მხარეთა ყველა მთავარი, სატრაპი, გამგებელი და მეფის საქმის აღმსრულებელი ებრაელთ ედგნენ მხარში, რადგან მორდექაის შიში დაეცათ.
4 . დიახ, დიდი იყო მორდექაი მეფის სახლში, მისი ამბავი ყველა სამთავროს მოედო და სულ უფრო იზრდებოდა ამ კაცის, მორდექაის სიდიადე.
5 . მახვილით დასცეს ებრაელებმა თავიანთი მტრები, კლავდნენ და ანადგურებდნენ თავიანთ მოძულეთ, როგორც უნდოდათ.
6 . ხუთასი კაცი დახოცეს და მოსპეს ებრაელებმა შუშანის ციხე-ქალაქში.
7 . ფარშანდათა, დალფონი, ასფათა,
8 . ფორათა, ადალია, არიდათა,
9 . ფარმაშთა, არისაი, არიდაი და ვაიეზათა -
10 . ჰამან ჰამედათას ძის, იუდეველთა მტრის ათი ძე მოკლეს, ნადავლისთვის კი ხელი არ დაუდიათ.
11 . იმ დღესვე აუწყეს მეფეს შუშანის ციხე-ქალაქში მოკლულთა რიცხვი.
12 . უთხრა მეფემ დედოფალ ესთერს: "ხუთასი კაცი და ჰამანის ათი ვაჟი დახოცეს და გაანადგურეს ებრაელებმა შუშანის ციხე-ქალაქში; დანარჩენ სამთავროებში რაღას იზამდნენ! აბა, კიდევ რა თხოვნა გაქვს? აგისრულდება! რა არის შენი სათხოვარი? აღსრულებულ იქნება!”
13 . მიუგო ესთერმა: "თუ ინებებს მეფე, ხვალაც მიეცეთ უფლება ებრაელებს, რომლებიც შუშანში იმყოფებიან, დღევანდელი ბრძანებისამებრ იმოქმედონ და ძელებზე ჩამოკიდონ ჰამანის ათი ძე”.
14 . და ბრძანა მეფემ, რომ ასე გაკეთებულიყო! გაიცა ბრძანება შუშანში და ძელებზე ჩამოკიდეს ჰამანის ათი ვაჟი.
15 . ადარის თვის მეთოთხმეტე დღესაც შეიკრიბნენ შუშანში მყოფი ებრაელნი და დახოცეს შუშანში სამასი კაცი, ქონებას კი ხელი არ ახლეს.
16 . დანარჩენი ებრაელები კი მეფის სამთავროებში შეიკრიბნენ, რათა თავი დაეცვათ და მტრებისაგან მოესვენათ. და დახოცეს სამოცდათხუთმეტი ათასი, მაგრამ მათ ქონებას ხელი არ ახლეს.
17 . ადარის თვის მეცამეტე დღეს მოხდა ეს. მეთოთხმეტე დღეს კი მოისვენეს და ჭამა-სმისა და მხიარულების დღედ აქციეს.
18 . შეიკრიბნენ შუშანში მყოფი ებრაელნი, როგორც მეცამეტე, ისე მეთოთხმეტე დღესაც; მეთხუთმეტე დღეს კი მშვიდობა იყო და ნადიმობდნენ და მხიარულობდნენ.
19 . ამიტომ არის, რომ უგალავნო ქალაქებსა და სოფლებში მცხოვრები ებრაელნი ადარის თვის მეთოთხმეტე დღეს ზეიმობენ, ნადიმობენ, დღესასწაულობენ და საჩუქრებს უგზავნიან ერთმანეთს.
20 . აღწერა მორდექაიმ ეს ამბები და წერილები დაუგზავნა მეფე ახაშვეროშის სამთავროების ყველა ებრაელს, ახლო მაცხოვრებლებსა და შორს მაცხოვრებლებს,
21 . რათა დაედგინათ თავისთვის და ყოველწლიურად ეზეიმათ ადარის თვის მეთოთხმეტე და მეთხუთმეტე დღე,
22 . დღეები, როცა თავიანთი მტრებისგან მოისვენეს ებრაელებმა და მწუხარება - სიხარულად, გლოვა კი დღესასწაულად ექცათ; რათა ნადიმისა და მხიარულების დღეებად ექციათ ისინი, ერთმანეთისთვის საჩუქრების გაგზავნის და ღარიბების მოკითხვის დღეებად.
23 . და მიიღეს ებრაელებმა ის, რასაც თავადაც აკეთებდნენ და რაც მისწერა მათ მორდექაიმ,
24 . რადგან ჰამანი, აგაგელი ჰამედათას ძე, ყველა ებრაელის მოძულე, ფიქრობდა ებრაელთა მოსპობას და "ფური” ჰყარა მათ აღმოსაფხვრელად და დასაღუპად.
25 . მაგრამ როცა წარსდგა ესთერი მეფის წინაშე, მან მაშინვე ბრძანა წერილობით, რომ ჰამანის ბოროტი განზრახვა, რაც იუდაელებზე ჰქონდა ჩაფიქრებული მასვე დაბრუნებოდა და ძელზე ჩამოეკიდათ იგი და მისი ძენი!”
26 . ამიტომ უწოდეს ამ დღეს "ფურიმი”, წილისყრის გამო და თანახმად ამ წერილის სიტყვებისა და ყოველივე იმისა, რაც თვითონ იხილეს და შეემთხვათ.
27 . და დაიდგინეს ებრაელებმა თავისთვის, თავისი მოდგმისა და ყველა მათთან მიკედლებულისთვის, რომ გარდაუვლად ედღესასწაულათ ეს ორი დღე მითითებისამებრ და დადგენილ დროს, ყოველწლიურად.
28 . რათა გაეხსენებინათ ამ დღეს და ეზეიმათ თაობიდან თაობაში, ოჯახიდან ოჯახში, სამთავროდან სამთავროში და ქალაქიდან ქალაქში; ხოლო ფურიმის ეს დღეები არ დავიწყებულიყო მათ შთამომავლობაში.
29 . მთელი ძალაუფლებით დაწერეს დედოფალმა ესთერმა, აბიხაილის ასულმა და ებრაელმა მორდექაიმ დასტური, რათა აღესრულებინათ ფურიმის ეს მეორე წერილი.
30 . გაგზავნეს წერილები მშვიდობისა და ჭეშმარიტების სიტყვებით, ყველა ებრაელთან, ახაშვეროშის სამეფოს ას ოცდაშვიდივე სამთავროში,
31 . რათა აღესრულებინათ ფურიმის ეს დღეები თავის დროზე, როგორც ამას მორდექაი და დედოფალი ესთერი აღასრულებდნენ და როგორც დაიდგინეს თავისთვის და თავისი შთამომავლობისთვის, მარხვებისა და ლოცვების დღეებში.
32 . ასე განამტკიცა ესთერის ბრძანებამ სიტყვები ფურიმის შესახებ და ჩაწერილ იქნა წიგნში.
1 . ესაა წერილი, რომელიც იერემია წინასწარმეტყველმა გაუგზავნა იერუსალიმიდან დევნილთა ნარჩენ უხუცესთ და ღვთისმსახურთ, წინასწარმეტყველთ და მთელ ხალხს, რომლებიც ნაბუქოდონოსორმა იერუსალიმიდან ბაბილონში განდევნა.
2 . ეს მას შემდეგ იყო, მეფე იექონია და დედოფალი, იუდასა და იერუსალიმის საჭურისნი და მთავარნი, ხურონი და მჭედელნი რომ წავიდნენ იერუსალიმიდან.
3 . წერილი გაიგზავნა ყელასა შაფანის ძისა და გემარია ხილკიას ძის ხელით, რომლებიც ციდკიამ, იუდას მეფემ გაგზავნა ბაბილონის მეფე ნაბუქოდონოსორთან ბაბილონში, ამ სიტყვებით:
4 . "ასე ეუბნება ცაბაოთ უფალი, ისრაელის ღმერთი, ყველა დევნილს, ვინც იერუსალიმიდან ბაბილონში განიდევნა:
5 . აიშენეთ სახლები და დაფუძნდით, გაიშენეთ ბაღები და ჭამეთ მათი ნაყოფი,
6 . შეირთეთ ცოლები და შვით ძენი და ასულნი; შერთეთ თქვენს ძეებს ცოლები და გაათხოვეთ თქვენი ასულები; მათაც შვან ძენი და ასულნი; გამრავლდით, არ შემცირდეთ.
7 . მშვიდობა და სიკეთე ეძიეთ იმ ქალაქისთვის, რომელშიც გადაგასახლეთ, ევედრეთ მისთვის უფალს, რადგან მისი სიკეთით თქვენც გექნებათ სიკეთე.
8 . რადგან ასე ამბობს ცაბაოთ უფალი, ისრაელის ღმერთი: ნუ გაცდუნებენ თქვენი წინასწარმეტყველნი და თქვენი გრძნეულნი, თქვენ შორის რომ არიან, ნურც სიზმრებს ირწმუნებთ, თქვენ რომ გესიზმრებათ.
9 . ვინაიდან ტყუილს გიწინასწარმეტყველებენ ისინი ჩემი სახელით - მე არ გამომიგზავნია! - ამბობს უფალი.
10 . რადგან ასე ამბობს უფალი: სამოცდაათი წელი რომ შეუსრულდება ბაბილონს, მაშინ მოგიკითხავთ და ავასრულებ თქვენზე ნათქვამ ჩემს კეთილ სიტყვას: დაგაბრუნებთ-მეთქი ამ ადგილზე.
11 . ვინაიდან მე ვიცი ზრახვანი, რაც თქვენზე განვიზრახე, ამბობს უფალი, სასიკეთო და არა საბოროტო ზრახვანი, რომ მომავალი და იმედი მოგცეთ.
12 . მომიხმობთ და მოვალ, შემევედრებით და მოგისმენთ.
13 . ძებნას დამიწყებთ და მიპოვით, როცა მთელი გულით მომძებნით.
14 . თავს გაპოვნინებთ, ამბობს უფალი, და დაგაბრუნებთ ტყვეობიდან, შეგკრებთ ყველა ერიდან და ყველა ადგილიდან, სადაც გაგფანტეთ, ამბობს უფალი; და დაგაბრუნებთ იმ ადგილზე, საიდანაც გაგდევნეთ.
15 . ამბობთ: უფალმა დაგვიყენაო წინასწარმეტყველნი ბაბილონში;
16 . ასე ამბობს უფალი მეფეზე, დავითის ტახტზე და ამ ქალაქში მცხოვრებ მთელ ხალხზე, თქვენს ძმებზე, რომლებიც თქვენთან ერთად არ წამოსულან გადასახლებაში;
17 . ასე ამბობს ცაბაოთ უფალი: აჰა, დავუშვებ მათზე მახვილს, შიმშილსა და შავ ჭირს, და დამპალ ლეღვს დავამგვანებ, რისი ჭამაც არ შეიძლება მისი უვარგისობის გამო.
18 . დავედევნები მათ მახვილით, შიმშილითა და შავი ჭირით, საფრთხობელად ვაქცევ ქვეყნის ყველა სამეფოსთვის, საწყევრად, შესაძრწუნებლად, გასაქირდად და სალანძღავად ყველა ერში, რომელშიც გავაძევებ.
19 . იმის საზღაურად, რომ არ შეისმინეთ ჩემი სიტყვები, ამბობს უფალი, რომელთაც ვგზავნიდი კვლავ და კვლავ ჩემი მსახურების, წინასწარმეტყველების მეშვეობით; გათენებისთანვე ვგზავნიდი, მაგრამ არ შეისმინეთ, ამბობს უფალი.
20 . თქვენც ისმინეთ უფლის სიტყვა, დევნილნო, მე რომ გაგაგზავნეთ იერუსალიმიდან ბაბილონში.
21 . ასე ამბობს ცაბაოთ უფალი, ისრაელის ღმერთი, ახაბზე, კოლაიას ძეზე, და ციდკიაზე, მაყასეიას ძეზე, რომლებიც ტყუილს გიწინასწარმეტყველებდნენ ჩემი სახელით: აჰა, ხელში ჩავუგდებ მათ ბაბილონის მეფე ნაბუქოდონოსორს და ის მოკლავს მათ თქვენს თვალწინ.
22 . ისინი იტვირთებენ წყევლას იუდას მთელი დევნილებისთვის ბაბილონში; იგავად იტყვიან: დაე, უფალმა გაგხადოს ციდკიასა და ახაბივით, რომლებიც ცეცხლზე შეწვა ბაბილონის მეფემო.
23 . რადგან უგუნურად იქცეოდნენ ისრაელში, მრუშობდნენ მოყვასთა ცოლებთან და სიცრუეს ლაპარაკობდნენ ჩემი სახელით, რაც მე არ მიბრძანებია; მე ვარ ამის მოწმე, ამბობს უფალი.
24 . შემაყია ნეხელამელს კი ეტყვი,
25 . ასე ამბობს-თქო ცაბაოთ უფალი, ისრაელის ღმერთი: იმის გამო, რომ შენი სახელით უგზავნიდი წერილებს იერუსალიმის მთელ ხალხს, მღვდელ ცეფანია მაყასეიას ძეს, და ყველა მღვდლებს,
26 . რომ უფალმა იეჰოიადაყის ნაცვლად დაგაყენა ღვთისმსახურად, რათა თვალყური გედევნებინა ყოველი შეშლილისთვის უფლის ტაძარში, წინასწარმეტყველად რომ ასაღებს თავს, შეგებორკა და საკანში გამოგემწყვდია.
27 . ახლა რატომ არ ტუქსავ იერემია ყანათოთელს, რომელიც გიწინასწარმეტყველებთ?
28 . რადგან ჩვენც შემოგვითვალა ბაბილონში, დევნილობა ხანგრძლივი იქნებაო; აიშენეთ სახლები, დაფუძნდით, ბაღები გაიშენეთ და მათი ნაყოფი ჭამეთო”.
29 . წინასწარმეტყველ იერემიას გასაგონად წაიკითხა მღვდელმა ცეფანიამ ეს წერილი;
30 . ასეთი სიტყვა მოვიდა უფლისგან იერემიას მიმართ:
31 . "დევნილებს შეუთვალე: ასე ამბობს-თქო უფალი შემაყია ნეხელამელზე: იმის გამო, რომ შემაყია გიწინასწარმეტყველებთ, მე რომ არ გამომიგზავნია, და ამაოდ გაიმედებთ,
32 . ამიტომ ამბობს უფალი: აჰა, დავსჯი შემაყია ნეხელამელს და მის თესლს; აღარავინ ეყოლება ამ ხალხში, და ვერ იხილავს იმ სიკეთეს, ჩემს ხალხს რომ უნდა გავუკეთო, ამბობს უფალი, რადგან უფლისგან განდგომას ქადაგებდა!”
1 . იუდეიდან ჩამოსულთაგან კი, ზოგიერთი ასწავლიდა ძმებს, თუ მოსეს წესით წინ არ დაიცვეთთ, ვერ გადარჩებითო.
2 . პავლესა და ბარნაბას უთანხმოება და არამცირე დავა მოუხდათ მათთან, ამიტომ გადაწყვიტეს, რომ პავლე, ბარნაბა და ზოგიერთი სხვაც ამ საკითხის გამო იერუსალიმში მოციქულებსა და უხუცესებთან ასულიყვნენ.
3 . ეკლესიის მიერ წარგზავნილებმა ფინიკიასა და სამარიაში გაიარეს, იქაურებს წარმართთა მოქცევაზე უამბობდნენ, და ძმათაგან ყველას დიდად ახარებდნენ.
4 . იერუსალიმში რომ მივიდნენ, ეკლესიამ, მოციქულებმა და უხუცესებმა მიიღეს; და უამბეს, რამდენი რამ მოიმოქმედა ღმერთმა მათი ხელით.
5 . მაშინ წამოდგა მორწმუნეთაგან ზოგიერთი, ადრე ფარისეველთა მწვალებლობას რომ ეკუთვნოდა და თქვა, რომ საჭიროა მათი წინადაცვეთა და მოსეს რჯულის მცნებად დადება.
6 . შეიკრიბნენ მოციქულნი და უხუცესნი ამ საკითხის გასარჩევად.
7 . ხანგრძლივი მსჯელობის შემდეგ პეტრე ადგა და უთხრა მათ: "კაცნო, ძმანო, თქვენ იცით, რომ ღმერთმა პირველი დღეებიდანვე ამომირჩია თქვენ შორის, რათა წარმართებს ჩემგან მოესმინათ სახარების სიტყვა და ერწმუნათ.
8 . გულთამხილველმა ღმერთმა მათაც დაუმოწმა სულიწმიდის მიცემით, როგორც ჩვენ.
9 . განსხვავება არ არის ჩვენსა და მათ შორის, რადგან რწმენით განწმიდა მათი გულები.
10 . ახლა რაღატომ გინდათ გამოსცადოთ ღმერთი და მოწაფეებს ისეთი უღელი დაადგათ ქედზე, რომლის ტარება ვერც ჩვენმა მამებმა შეძლეს და ვერც ჩვენ?
11 . ჩვენ გვწამს, რომ უფალ იესოს მადლით გადავრჩებით ისევე, როგორც ისინი”.
12 . მაშინ მთელი ხალხი დადუმდა და უსმენდა ბარნაბასა და პავლეს, რომლებიც უამბობდნენ, რა ნიშნები და სასწაულები მოახდინა ღმერთმა წარმართებს შორის, მათი მეშვეობით.
13 . მათი საუბრის შემდეგ, თქვა იაკობმა: "კაცნო, ძმანო, მომისმინეთ!
14 . მოგვითხრო სიმონმა, პირველად როგორ მოხედა ღმერთმა წარმართებს, რომ მათგან გამოეკრიბა ხალხი თავისი სახელისთვის.
15 . ამას ეთანხმება წინასწარმეტყველთა სიტყვებიც, როგორც დაწერილია:
16 . ამის შემდეგ მოვბრუნდები და ავაშენებ დავითის დამხობილ კარავს, აღვადგენ და კვლავ ავაშენებ მის ნანგრევებს,
17 . რათა ეძიოს უფალი ადამიანთა ნატამალმა და ჩემი სახელით წოდებულმა ყველა ერმა - ამბობს უფალი, ყოველივე ამის მოქმედი.
18 . საუკუნეთაგან ცნობილია ღვთისთვის ყოველი მისი საქმე.
19 . ამიტომ მივიჩნევ, რომ არ დავაბრკოლოთ ისინი, წარმართთაგან ღვთისკენ რომ არიან მოქცეულნი,
20 . არამედ მივწეროთ მათ, რომ თავი შეიკავონ კერპების მიერ შებილწულისგან, სიძვისგან, დამხრჩვალისა და სისხლისგან.
21 . ვინაიდან მოსეს რჯულს ძველთაგანვე ჰყავს ყველა ქალაქში თავისი მოქადაგენი და იგი ყოველ შაბათს იკითხება სინაგოგებში.
22 . მაშინ მოციქულებმა და უხუცესებმა, მთელ ეკლესიასთან ერთად, საჭიროდ მიიჩნიეს და ამოირჩიეს თავიანთი წრიდან კაცები - ბარსაბად წოდებული იუდა, და სილა, ძმებს შორის რომ პირველობდნენ, რათა ანტიოქიაში მიევლინათ პავლესა და ბარნაბასთან ერთად.
23 . და ასე მიწერეს თავიანთი ხელით: "მოციქულები, უხუცესები და ძმები - ანტიოქიაში, სირიასა და კილიკიაში წარმართთაგან მოქცეულ ძმებს, გიხაროდეთ!
24 . როგორც გავიგეთ, ზოგიერთებმა, ჩვენგან რომ გამოვიდნენ, შეგაშფოთათ თავიანთი სიტყვებით და გულები აგიფორიაქათ; გეუბნებოდნენ, უნდა წინადაიცვითოთ და რჯული დაიცვათო, რაც ჩვენ არ დაგვივალებია მათთვის;
25 . ამის გამო, ერთსულოვნად მივიჩნიეთ საჭიროდ, კაცების არჩევა და თქვენთან გამოგზავნა ჩვენს საყვარელ ბარნაბასა და პავლესთან ერთად.
26 . კაცებთან, რომელთაც თავი გადასდეს ჩვენი უფლის იესო ქრისტეს სახელისთვის.
27 . გამოგიგზავნეთ იუდა და სილა, რომლებიც ამასვე გაუწყებენ სიტყვიერად.
28 . რადგან მართებულად მიიჩნია სულიწმიდამ და ჩვენც, რომ არავითარი ზედმეტი ტვირთი არ დაგაკისროთ, გარდა იმისა, რაც აუცილებელია.
29 . თავი შეიკავეთ კერპთშენაწირებისა და სისხლისგან, დამხრჩვალისა და სიძვისგან. თუ ამისგან დაიცავთ თავს, კარგს იზამთ. იყავით ჯანმრთელად!”
30 . წამოსულნი ანტიოქიაში მივიდნენ, შეკრიბეს კრებული და წერილი გადასცეს.
31 . როდესაც წაიკითხეს, გაიხარეს ამ ნუგეშისცემით.
32 . იუდამ და სილამ, რომლებიც წინასწარმეტყველებიც იყვნენ, მრავალი სიტყვით გაამხნევეს ძმები და განამტკიცეს.
33 . დაჰყვეს იქ რამდენიმე ხანი და მშვიდობით გამოისტუმრეს ძმებმა მათ წარმომგზავნელებთან.
34 . სილამ იქვე ინება დარჩენა.
35 . ხოლო პავლე და ბარნაბა ანტიოქიაში დარჩნენ ბევრ სხვასთან ერთად, ასწავლიდნენ და ახარებდნენ უფლის სიტყვას.
36 . რამდენიმე დღის შემდეგ უთხრა პავლემ ბარნაბას: "წავიდეთ და მოვინახულოთ ჩვენი ძმები იმ ქალაქებში, სადაც ვიქადაგეთ უფლის სიტყვა; ვნახოთ, როგორ არიან”.
37 . ბარნაბას მარკოზად წოდებული იოანეს წაყვანა უნდოდა.
38 . პავლე კი ფიქრობდა, რომ უკეთესი იყო არ წაეყვანათ ის, ვინც პამფილიაში ჩამოშორდა მათ და თან არ წაჰყვა საქმეზე.
39 . ჩამოვარდა უთანხმოება; ისე რომ, დასცილდნენ ერთმანეთს; ბარნაბამ თან წაიყვანა მარკოზი და კვიპროსისკენ გასცურა.
40 . ხოლო პავლემ სილა აირჩია და გაემგზავრა, ძმათაგან უფლის მადლს მინდობილი.
41 . დადიოდა სირიასა და კილიკიაში და განამტკიცებდა ეკლესიებს.
1 . ამის შემდეგ, ათენიდან წამოსული, კორინთოში მივიდა.
2 . ნახა იქ ერთი იუდეველი, სახელად აკვილა, წარმოშობით პონტოელი, რომელიც ახალი დაბრუნებული იყო იტალიიდან თავის ცოლთან, პრისკილასთან ერთად, რადგან კლავდიუსის ბრძანებით, ყველა იუდეველს უნდა დაეტოვებინა რომი; და მივიდა მათთან.
3 . და რაკი ერთი ხელობა ჰქონდათ, მათთან დარჩა და მუშაობდა, ვინაიდან მათი ხელობაც მეკარვეობა იყო.
4 . ყოველ შაბათს ლაპარაკობდა სინაგოგაში და არწმუნებდა იუდევლებსა და ბერძნებს.
5 . ხოლო, როცა სილა და ტიმოთე მაკედონიიდან ჩამოვიდნენ, პავლემ მთლიანად ქადაგებას მიუძღვნა თავი, და უმოწმებდა იუდევლებს, რომ იესოა ქრისტე.
6 . მაგრამ იმის გამო, რომ ეწინააღმდეგებოდნენ და გმობდნენ ისინი, ტანისამოსი დაიბერტყა და უთხრა მათ: "თქვენს თავზე იყოს თქვენივე სისხლი! მე უბრალო ვარ; ამიერიდან წარმართებთან მივდივარ”.
7 . წავიდა იქიდან და ერთი ღვთისმოშიშის, სახელად იუსტუსის, სახლში მივიდა, რომელიც სინაგოგის გვერდით იდგა.
8 . ხოლო კრისპოსმა, სინაგოგის მთავარმა მთელ თავის სახლთან ერთად ირწმუნა უფალი; ასევე მრავალმა კორინთოელმა, სიტყვა მოისმინა, ირწმუნა და მოინათლა.
9 . უთხრა ღამით უფალმა ჩვენებაში პავლეს: "ნუ შეგეშინდება, არამედ ილაპარაკე და ნუ დადუმდები.
10 . ვინაიდან მე ვარ შენთან და თავს ვერავინ დაგესხმება, რადგან ბევრი ხალხი მყავს ამ ქალაქში”.
11 . წელიწადნახევარს დარჩა იქ და ასწავლიდა მათ ღვთის სიტყვას.
12 . იმ დროს, როცა გალიონი იყო აქაიას პროკონსულად, იუდევლები ერთსულოვნად აღუდგნენ წინ პავლეს და სამსჯავროში მიიყვანეს.
13 . თქვეს: "ეს კაცი არწმუნებს ხალხს, რომ რჯულის საწინააღმდეგოდ ეთაყვანონ ღმერთს”.
14 . როცა ხმის ამოღება დააპირა პავლემ, უთხრა გალიონმა იუდევლებს: "იუდევლებო! ეს რომ რაიმე დანაშაული ან ბოროტმოქმედება ყოფილიყო, მართლაც უნდა მომესმინა თქვენთვის;
15 . მაგრამ, როცა სარჩელი თქვენს წერილებს, სახელებსა და რჯულს ეხება, თქვენ თვითონ მიხედეთ; მე არ მსურს ამის მსაჯული ვიყო”.
16 . და გამოყარა ისინი სამსჯავროდან.
17 . მაშინ შეიპყრეს სინაგოგის მთავარი სოსთენი და სამსჯავროს წინ სცემეს; გალიონს კი არაფერი ანაღვლებდა ამათგან.
18 . პავლე კიდევ კარგა ხანს დარჩა იქ; მერე გამოეთხოვა ძმებს და პრისკილასა და აკვილასთან ერთად სირიისკენ გასცურა. კენქრეში გადაიპარსა თავი, რადგან აღთქმა ჰქონდა დადებული.
19 . ეფესოს რომ მიაღწია, ისინი იქ დატოვა, თვითონ სინაგოგაში შევიდა და ესაუბრა იუდევლებს.
20 . სთხოვეს, მეტ ხანს დარჩენილიყო მათთან, მაგრამ არ დათანხმდა.
21 . გამოეთხოვა მათ და თქვა: "მომავალი დღესასწაული აუცილებლად იერუსალიმში უნდა გავატარო; თუ ღმერთმა ინება, თქვენთან ისევ დავბრუნდები”. და გასცურა ეფესოდან.
22 . კესარიაში ჩასვლის შემდეგ იერუსალიმში ავიდა, მოიკითხა ეკლესია და მერე ანტიოქიაში წავიდა.
23 . ერთხანს იქ დაჰყო, იქიდან წამოსულმა რიგრიგობით მოიარა ჯერ გალატელთა, შემდეგ კი ფრიგიის ქვეყანა, და განამტკიცებდა მოწაფეებს.
24 . ჩავიდა ეფესოში ერთი იუდეველი, სახელად აპოლო, წარმოშობით ალექსანდრიელი, კაცი მჭევრმეტყველი და ძლიერი წერილებში.
25 . განსწავლული იყო იგი უფლის გზებში, მხურვალე სულით ლაპარაკობდა და ზუსტად ასწავლიდა იესოს შესახებ, თუმცა მხოლოდ იოანეს ნათლისცემა იცოდა.
26 . მან გაბედულად იწყო ლაპარაკი სინაგოგაში. როცა მოუსმინეს აკვილამ და პრისკილამ, თან წაიყვანეს და უფრო ზუსტად აუხსნეს უფლის გზა.
27 . ხოლო აქაიაში წასვლა რომ განიზრახა, ძმებმა გაამხნევეს იგი და მისწერეს მოწაფეებს მასპინძლობა გაეწიათ მისთვის. ისიც მივიდა და ბევრს ეხმარებოდა მათ, ვინც ირწმუნა მადლის მეშვეობით.
28 . რადგან მოურიდებლად საჯაროდ ამხელდა იუდევლებს და წერილების მიხედვით ამტკიცებდა, რომ იესოა ქრისტე.
1 . "კაცნო, ძმანო და მამანო! ისმინეთ ჩემი თავისმართლება თქვენ წინაშე”.
2 . გაიგონეს თუ არა, რომ ებრაულად ელაპარაკებოდა მათ, კიდევ უფრო გაყუჩდნენ. მან თქვა:
3 . "მე იუდეველი კაცი ვარ, კილიკიის ტარსუსში დაბადებული, ამ ქალაქში გამალიელის ფეხებთან აღზრდილი, ზედმიწევნით განსწავლული მამების რჯულში. ღვთისთვის ისეთივე მოშურნე, როგორც თქვენ ხართ დღეს.
4 . ამ გზაზე მავალთ სასიკვდილოდ ვდევნიდი, ბორკილებს ვადებდი და საპყრობილეში ვყრიდი კაცებსაც და ქალებს.
5 . ამაში მღვდელმთავარიც დამემოწმება და უხუცესთა საბჭოც; მათგან წერილებიც მივიღე დამასკოში მყოფი ძმებისთვის და წავედი, რომ იქაურებიც იერუსალიმში მომეყვანა დასასჯელად.
6 . მაგრამ გზაზე მდგარი, დამასკოს რომ ვუახლოვდებოდი, შუადღისას, უეცრად ძლიერი ნათელი გაბრწყინდა ჩემს ირგვლივ ზეციდან.
7 . მიწაზე დავეცი და ხმა მომესმა, რომელმაც მითხრა: სავლე, სავლე, რად მდევნი მე?
8 . მივუგე: ვინა ხარ, უფალო? მან მითხრა: მე ვარ იესო ნაზარეველი, რომელსაც შენ დევნი.
9 . ჩემთან მყოფებმაც იხილეს ნათელი, მაგრამ ჩემი მოლაპარაკის ხმა არ სმენიათ.
10 . ვუთხარი: რა ვქნა, უფალო? ხოლო უფალმა მითხრა: ადექი, შედი დამასკოში და იქ გეუწყება ყოველივე, რისი გაკეთებაც გაქვს დავალებული.
11 . რაკი იმ ნათლის დიდებისგან ვეღარაფერს ვხედავდი, ჩემთანმყოფებმა ხელჩაკიდული მიმიყვანეს დამასკოში.
12 . ვინმე ანანია, რჯულის მიხედვით ღვთისმოშიში კაცი, რომელსაც იქ მცხოვრები ყველა იუდეველი ემოწმებოდა,
13 . მოვიდა ჩემთან, გვერდით დამიდგა და მითხრა: სავლე, ძმაო, აგეხილოს თვალი! და მე იმ წამსვე დავინახე იგი.
14 . მითხრა: ჩვენი მამების ღმერთმა წინასწარ დაგადგინა, რომ შეიცნო მისი ნება, იხილო მართალი და მისი ბაგიდან ისმინო ხმა.
15 . რადგან შენ იქნები მისი მოწმე ყველა ადამიანის წინაშე იმის გამო, რაც იხილე და ისმინე.
16 . ახლა რაღად აყოვნებ? ადექი, მოინათლე, ჩამოირეცხე შენი ცოდვები და უფლის სახელს მოუხმე.
17 . ხოლო იერუსალიმში რომ დავბრუნდი და ტაძარში ვლოცულობდი, ხილვა მქონდა.
18 . ვიხილე უფალი და მითხრა მან: იჩქარე, მალე გაეცალე იერუსალიმს, რადგან არ მიიღებენ შენს მოწმობას ჩემზე.
19 . ვუთხარი: უფალო, მათ იციან, რომ მე საპყრობილეებში ვყრიდი და სინაგოგებში ვცემდი შენს მორწმუნეებს.
20 . როცა შენი მოწამის, სტეფანეს სისხლი იღვრებოდა, მეც იქ ვიდექი, ვიწონებდი ამას და მისი მკვლელების ტანისამოსს ვდარაჯობდი.
21 . მითხრა: წადი, შორს გაგზავნი წარმართებთან”.
22 . მითხრა: წადი, შორს გაგზავნი წარმართებთან”.
23 . ამ სიტყვამდე მოუსმინეს, მერე ხმა აღიმაღლეს და თქვეს: "აღიგავოს მიწის პირისგან ასეთი კაცი, რადგან არ არის სიცოცხლის ღირსი!”
24 . ამას გაჰყვიროდნენ, ტანისამოსს იგლეჯდნენ და ჰაერში მტვრის კორიანტელს აყენებდნენ.
25 . ათასისთავმა ბრძანა ციხე-სიმაგრეში შეეყვანათ იგი, გაეშოლტათ და დაეკითხათ, რათა გაეგოთ, ასე რატომ ღრიალებდნენ მის წინააღმდეგ.
26 . ეს რომ ასისთავმა გაიგო, ათასისთავთან მივიდა და უთხრა: "რას აპირებ, რომაელი ყოფილა ეს კაცი!”
27 . მივიდა ათასისთავი და ჰკითხა: "მითხარი, რომაელი ხარ?” მიუგო: "დიახ”.
28 . უთხრა ათასისთავმა: "მე დიდი თანხით მოვიპოვე რომის მოქალაქეობა”. ხოლო პავლემ მიუგო: "მე კი - დაბადებით”.
29 . მაშინ მყისვე მოეშვნენ, ვისაც მისი დაკითხვა სურდა; ათასისთავს შეეშინდა, როცა გაიგო, რომ რომის მოქალაქეა, მან კი შეაბორკინა იგი.
30 . მეორე დღეს გადაწყვიტა დანამდვილებით გაეგო, რა ბრალს სდებდნენ იუდევლები. შეხსნა ბორკილები და მღვდელმთავრებისა და მთელი სინედრიონის შეკრება ბრძანა; მოიყვანა პავლე და მათ შორის ჩააყენა.
1 . ნუთუ კიდევ დავიწყოთ საკუთარი თავის წარდგენა? ნუთუ ზოგიერთებივით გვჭირდება წარდგენის წერილები თქვენდამი ან თქვენგან?
2 . თქვენ ხართ ჩვენი წერილი, ჩვენს გულებში ჩაწერილი, რომელსაც იცნობს და კითხულობს ყოველი ადამიანი;
3 . თქვენ აჩვენებთ, რომ თქვენ ხართ ქრისტეს წერილი, ჩვენგან გაგზავნილი, დაწერილი არა მელნით, არამედ ცოცხალი ღვთის სულით; არა ქვის დაფებზე, არამედ გულის ხორციელ დაფებზე.
4 . აი, ასეთი გულდაჯერება გვაქვს ქრისტეს მეშვეობით ღვთის მიმართ;
5 . არა იმიტომ, რომ საკუთარ თავებს ვთვლით რამის შემძლეებად, არამედ იმიტომ, რომ ღვთის მიერ არის ჩვენი შემძლეობა;
6 . მან მოგვცა შეძლება, ვყოფილიყავით მსახურნი ახალი აღთქმისა, არა ასოებისა, არამედ სულისა; ვინაიდან ასო კლავს, სული კი აცოცხლებს.
7 . ხოლო ქვაზე ასოებით გამოსახული სიკვდილის მსახურება თუ იმდენად დიდებული იყო, რომ ისრაელიანებმა ვერ შეძლეს მოსეს სახისთვის თვალის გასწორება მასზე გადმოსული დიდების გამო,
8 . რამდენად უფრო დიადი იქნება სულის მსახურების დიდება?
9 . რადგან, თუ მსჯავრის მსახურება დიდებაა, რამდენად უფრო აღმატებული იქნება დიდებით გამართლების მსახურება?
10 . რადგან ის, რაც ამრიგად იყო განდიდებული, ვეღარ ჩაითვლება დიდებულად ამ აღმატებულ დიდებასთან შედარებით.
11 . ვინაიდან, თუ გარდამავალს ჰქონდა დიდება, რამდენად მეტი აქვს დიდება მას, რაც რჩება.
12 . ამიტომ, რაკი ასეთი იმედი გვაქვს, დიდი გაბედულებით ვმოქმედებთ.
13 . და არა როგორც მოსე, რომელმაც რიდე ჩამოიფარა სახეზე, რომ ისრაელიანებს გარდამავალი დიდების დასასრულისათვის არ ემზირათ.
14 . მაგრამ გონება დაეხშოთ მათ, ვინაიდან ძველი აღთქმის კითხვისას დღემდე რჩება იგივე მოუხდელი რიდე, რომელიც ქრისტეში იხსნება.
15 . მაგრამ დღემდე, მოსეს რომ კითხულობენ, რიდე ადევთ გულზე,
16 . ხოლო უფლისკენ რომ მოიქცევიან, რიდე ეხსნებათ.
17 . უფალი სულია და სადაც უფლის სულია, იქ თავისუფლებაა.
18 . ჩვენ კი ყველანი, რიდეახდილი სახის მსგავსად ვხედავთ უფლის დიდებას, ვუმზერთ რა სარკეში ამ ხატებას და გარდავისახებით დიდებიდან დიდებაში, როგორც უფლის სულისაგან.
1 . ამიტომ, ჩემო საყვარელნო, როცა ასეთი აღთქმანი გვაქვს, განვიწმიდოთ ხორცისა და სულის ყოველგვარი სიბილწისგან და ღვთის მოშიშებით აღვასრულოთ სიწმიდე.
2 . დაგვიტიეთ გულებში. უსამართლოდ არავის მოვქცევივართ, არავისთვის გვივნია, არავისგან გვიძებნია გამორჩენა.
3 . მსჯავრდასადებად არ ვამბობ, რადგან წინასწარვე ვთქვი, რომ ჩვენს გულებში ხართ, რათა თქვენთან ერთად მოვკვდეთ და თქვენთან ერთად ვიცოცხლოთ.
4 . დიდი ნდობა მაქვს თქვენი, ბევრს ვიკვეხნი თქვენით, აღვსილი ვარ ნუგეშით და გულნაჯერი ვარ სიხარულით, მიუხედავად მთელი ჩვენი გასაჭირისა.
5 . ვინაიდან მაკედონიაში რომ მოვედით, ჩვენს სხეულს არ ჰქონია მოსვენება, რადგან ყოველმხრივ შევიწროებულნი ვიყავით: გარეთ - ბრძოლები, შიგნით - შიშები.
6 . მაგრამ ღმერთმა, რომელიც მორჩილთა ნუგეშისმცემელია, გვანუგეშა ტიტეს მოსვლით.
7 . და არა მხოლოდ მისი მოსვლით, არამედ იმ ნუგეშითაც, რომლითაც ნუგეშცემულ იქნა თქვენში, როცა გვიამბო თქვენს სიბეჯითეზე, თქვენს ტირილზე, თქვენს თავგამოდებაზე ჩემს მიმართ და, ამრიგად, უფრო მეტად გავიხარე.
8 . ამიტომ, თუ კიდეც დაგანაღვლიანეთ წერილით, არ ვნანობ, თუმცა კინაღამ ვინანე, ვინაიდან ვხედავ, რომ ამ წერილმა დაგანაღვლიანათ, თუნდაც დროებით.
9 . ახლა ვხარობ არა იმიტომ, რომ დანაღვლიანდით, არამედ იმიტომ, რომ დანაღვლიანდით მოსანანიებლად; რადგან დანაღვლიანდით ღვთის გულისთვის, ასე, რომ ჩვენგან არაფერი გვნებიათ.
10 . ვინაიდან ღვთის გულისთვის დანაღვლიანება წარმოშობს მონანიებას გადასარჩენად, რაც არ გახდება სანანებელი, ხოლო ქვეყნიერების ნაღველი სიკვდილს წარმოშობს.
11 . ვინაიდან ღვთის გულისთვის რომ დანაღვლიანდით, ნახეთ, რამდენი რამ წარმოშვა თქვენში: როგორი სიბეჯითე, როგორი მონდომება, როგორი გულისწყრომა, როგორი შიში, როგორი სურვილი, როგორი მოშურნეობა, როგორი შურისგება! და ყველაფერში აჩვენეთ, რომ სუფთანი ხართ ამ საქმეში.
12 . ამიტომ, თუ კიდეც მოგწერეთ, არ მომიწერია არც იმის გამო, ვინც უსამართლოდ მოიქცა და არც იმის გამო, ვისაც უსამართლოდ მოექცნენ, არამედ, რათა გამოჩენილიყო თქვენი გულმოდგინება ჩვენდამი, ღვთის წინაშე.
13 . და ამიტომაც ვინუგეშეთ თავი თქვენი ნუგეშით; და მეტად გავიხარეთ ტიტეს სიხარულით, რომ თქვენ ყველამ დაამშვიდეთ მისი სული;
14 . და თუ რამეში დავიკვეხნე თქვენს შესახებ მის წინაშე, არ შევრცხვენილვარ, რადგან ყოველთვის ჭეშმარიტებას გელაპარაკებოდით და ასევე ჭეშმარიტი გამოდგა ჩვენი კვეხნა ტიტეს წინაშე.
15 . თქვენდამი სიყვარული ჭარბობს მის გულში, იხსენებს რა ყველა თქვენგანის მორჩილებას; და იმას, რომ მოშიშებით და თრთოლვით მიიღეთ იგი.
16 . მიხარია, რომ ყველაფერში გაბედულად ვარ თქვენდამი.
1 . თვითონ მე, პავლე, რომელიც პირისპირ თქვენ შორის თავმდაბალი ვარ, ხოლო შორით გაბედული თქვენ მიმართ, შეგაგონებთ, ქრისტეს სიმშვიდით და სახიერებით.
2 . გევედრებით, ჩემი მოსვლისას არ დამჭირდეს კადნიერი სიმკაცრე, რომლის გამოყენებას ვფიქრობ ზოგიერთებზე, ვისაც ხორცის მიხედვით მავალნი ვგონივართ.
3 . თუმცა ხორცში დავდივართ, ხორციელად არ ვიბრძვით.
4 . ვინაიდან ჩვენი საბრძოლო იარაღი ხორციელი არ არის, არამედ ღვთის ძალაა, რათა დავანგრიოთ სიმაგრენი;
5 . მისით ვამხობთ ზრახვებსა და ყოველგვარ სიმაღლეს, რაც კი აღმართულია ღვთის შემეცნების წინააღმდეგ, და ვატყვევებთ ყოველგვარ აზრს ქრისტესთვის დასამორჩილებლად.
6 . და მზად ვართ შური ვიძიოთ ყოველგვარ დაუმორჩილებლობაზე, როცა თქვენი მორჩილება აღსრულდება.
7 . ზედაპირულად ნუ განსჯით! ვისაც სჯერა, რომ ქრისტესია, თვითონვე იფიქროს, რომ როგორც თავად არის ქრისტესი, ისე ვართ ჩვენც!
8 . და თუ უფრო მეტად დავიკვეხნი ჩვენი ძალაუფლებით, რომელიც უფალმა მოგვცა ასაშენებლად და არა თქვენს დასამხობად, არ შევრცხვები.
9 . ამიტომ ნუ მოგეჩვენებათ, თითქოს წერილებით გაშინებდეთ.
10 . ზოგიერთი ამბობს, წერილებში მკაცრიაო და ძლიერი, პირისპირ ყოფნისას კი - უძლური და მისი სიტყვაც უმნიშვნელოაო.
11 . დაე, გაიგოს ასეთმა, რომ, როგორიც შორიდან წერილებში ნათქვამი სიტყვებით ვართ, ისეთივე ვართ საქმეში - პირისპირ.
12 . ვინაიდან ვერ ვბედავთ მივეტოლოთ, ანდა შევედაროთ იმათ, ვისაც თავი მოაქვს: ისინი საკუთარი თავების მიხედვით ზომავენ და თავიანთ თავსვე ედრებიან უგუნურად!
13 . ჩვენ კი უზომოდ არ ვიკვეხნით, არამედ ზომიერების ფარგლებში, როგორც ღმერთმა გვიწილადა; იმ საზომით, თქვენ შორის რომ გვაძლევს მსახურებას.
14 . არა ისე, თითქოს არ მოგვეღწიოს თქვენამდე ჩვენი მსახურებით და ვიქადიდეთ, რადგან თქვენამდეც მოვაღწიეთ ქრისტეს სახარებით.
15 . უზომოდ კი არ ვიკვეხნით სხვათა ჯაფით, თუმცა იმედი გვაქვს რომ ჩვენი ნაყოფებიც გამრავლდება თქვენ შორის, თქვენი მზარდი რწმენის შესაბამისად.
16 . რათა თქვენს მიღმაც ვახაროთ, არა სხვათა ნაშრომში, რომ სხვების გამზადებულით არ ვიკვეხნიდეთ.
17 . ვინც იკვეხნის, დაიკვეხნოს უფლით.
18 . ვინაიდან ის კი არ არის მოწონებული, ვინც თავს იქებს, არამედ - ვისაც უფალი აქებს.
1 . ძმებო! თუნდაც ჩავარდეს კაცი რომელიმე შეცოდებაში, თქვენ, სულიერებმა, გამოასწორეთ იგი თავმდაბლობის სულით; ყველამ თავის თავზე იფხიზლოს, რომ არ ჩავარდეს განსაცდელში.
2 . ზიდეთ ერთმანეთის ტვირთი და ასე აღასრულებთ ქრისტეს რჯულს.
3 . ვინაიდან, ვისაც ჰგონია რომ რაიმეს წარმოადგენს და არაფერიც არ არის, თავს იტყუებს.
4 . ამიტომ, ყველამ თავისი საქმე გამოსცადოს და მაშინ ექნება საკვეხნი, მხოლოდ საკუთარ თავთან და არა სხვასთან.
5 . რადგან ყველა თავის ტვირთს ატარებს.
6 . სიტყვაში დამოძღვრილი ყოველივე სასიკეთოს უზიარებდესდამმოძღვრავს.
7 . ნუ ცდუნდებით, ღმერთი დასაცინი არ ხდება, ვინაიდან, რასაც თესავს კაცი, იმას იმკის!
8 . ვინც თავის ხორცისთვის თესავს, ხორცისგან მოიმკის ხრწნილებას, ხოლო ვინც სულისთვის თესავს, სულისგან მოიმკის მარადიულ სიცოცხლეს.
9 . სიკეთის კეთება ნუ მოგწყინდებათ, რადგან თავის დროზე მოვიმკით თუ არ მოვიქანცებით!
10 . მაშასადამე, სანამ დრო გვაქვს, ყველასთვის კეთილი ვაკეთოთ; განსაკუთრებით კი მათთვის, ვინც მორწმუნეა.
11 . ნახეთ, რამხელა ასოებით მოგწერეთ ჩემი ხელით.
12 . ხორციელად განდიდების მსურველნი წინადაცვეთას მხოლოდ იმიტომ გაიძულებენ, რომ ქრისტეს ჯვრისთვის არ იქნენ დევნილნი.
13 . ვინაიდან თვით წინადაცვეთილნიც არ იცავენ რჯულს, თუმცა უნდათ, რომ წინადაიცვითოთ, რათა თქვენი ხორცით დაიკვეხნონ.
14 . მე კი ნუმც დამეკვეხნოს, თუ არა ჩვენი უფლის იესო ქრისტეს ჯვრით, რითაც წუთისოფელი ჩემთვის არის ჯვარცმული, მე კი - წუთისოფლისთვის.
15 . ვინაიდან ქრისტე იესოში არაფერს ნიშნავს არც წინადაცვეთა და არც წინადაუცვეთლობა, არამედ მხოლოდ ახალი ქმნილება.
16 . ვინც ამ წესში ივლის, მშვიდობა და წყალობა მათზე და ღმერთის ისრაელზე.
17 . ამიერიდან ნუღარავინ შემაწუხებს, რადგან უფალ იესოს ჭრილობებს ვატარებ ჩემს სხეულში.
18 . ჩვენი უფლის, იესო ქრისტეს მადლი თქვენს სულთან, ძმებო, ამინ!