1 . უთხრა ერთ დღეს რძალს მისმა დედამთილმა, ნაყომიმ: "ჩემო ასულო, ისეთი თავშესაფარი უნდა მოგიძებნო, სადაც სიკეთე გეწევა.
2 . განა ჩვენი ახლო ნათესავი არაა ბოყაზი, ვის მსახურებთანაც იყავი? ამაღამ კალოზე იქნება ის ქერის გასანიავებლად.
3 . დაიბანე, ნელსაცხებელი წაიცხე, შენი საუკეთესო სამოსი ჩაიცვი, მერე ჩადი კალოზე, მაგრამ ვიდრე ჭამა-სმა არ დასრულდება, იმ კაცს არ დაენახო.
4 . როცა დაწვება დასაძინებლად, გაიგე სად წევს, მიდი, გადახადე ფეხებთან და მიუწექი; და ის თვითონ გეტყვის, როგორც უნდა მოიქცე”.
5 . უპასუხა რუთმა: "როგორც მეუბნები, ისე მოვიქცევი”.
6 . ჩავიდა კალოზე და ისე მოიქცა, როგორც უთხრა დედამთილმა.
7 . ჭამა და სვა ბოყაზმა, გამხიარულდა მისი გული, მივიდა ზვინის კიდესთან და დაწვა დასაძინებლად. რუთიც მივიდა ფარულად, გადახადა და მიუწვა ფერხთით.
8 . შუაღამისას შეკრთა კაცი, წამოიწია და, აჰა, ქალი უწევს ფეხთით!
9 . ჰკითხა ბოყაზმა: "ვინა ხარ?” უპასუხა: "მე ვარ, რუთი, შენი მხევალი! გადმოაფარე შენს მხევალს სამოსლის კალთა, რადგან ნათესავი ხარ”.
10 . უთხრა ბოყაზმა: "კურთხეული ხარ უფლის მიერ, ჩემო ასულო! ეს საქციელი პირვანდელს სჯობია, რადგან ჭაბუკთ არ გამოედევნე, არც გლახაკთ, არც მდიდართ!
11 . ახლა ნუ გეშინია! რასაც მეტყვი, შეგისრულებ, რადგან იცის ქალაქის ყოველმა მკვიდრმა, რომ უმწიკვლო ქალი ხარ.
12 . თუმცა ნათესავი ვარ, მაგრამ ჩემზე ახლო ნათესავიც გყავს.
13 . აქ დარჩი ამაღამ, დილით კი, თუ ის გამოგისყიდის, კეთილი, გამოგისყიდოს; ხოლო, თუ არ მოისურვა შენი გამოსყიდვა, მაშინ ცოცხალია უფალი, მე გამოგისყიდი! იწექი აქ დილამდე”.
14 . დილამდე იწვა რუთი მის ფეხთით და ადგა გარიჟრაჟამდე, სანამ კაცი თავის მოყვასს გაარჩევდა. თქვა ბოყაზმა: "არავინ გაიგოს, რომ ქალი იყო კალოზე”.
15 . უთხრა რუთს: "აიღე თავსაფარი, რომელიც გახურავს და დამიჭირე”. მანაც დაიჭირა; ექვსი საწყაული ქერი ჩაუყარა ბოყაზმა და ზურგზე აჰკიდა, თავად კი ქალაქში წავიდა.
16 . მივიდა რუთი თავის დედამთილთან და ჰკითხა მან: "რა მოხდა, ჩემო ასულო?” და ყოველივე უამბო რუთმა, რაც გაუკეთა იმ კაცმა.
17 . უთხრა: "ეს ექვსი საწყაული ქერი მომცა და მითხრა, ხელცარიელი ნუ მიხვალო დედამთილთან”.
18 . უთხრა ნაყომიმ: "დაელოდე, ჩემო ასულო, ვიდრე გაიგებ, რით დასრულდება ეს საქმე; არ გაჩერდება ის კაცი, სანამ დღესვე არ მოათავებს ყველაფერს”.
1 . როცა მოხუცდა სამუელი, ისრაელის მსაჯულებად თავისი ძენი დაადგინა.
2 . მის პირმშოს სახელად იოელი ერქვა, ხოლო მეორეს - აბია; ბეერ-შებაყში მსაჯულობდნენ ისინი.
3 . არ დადიოდნენ შვილები მამის კვალზე, ანგარებას მისდევდნენ, ქრთამს იღებდნენ და სამართალს ამრუდებდნენ.
4 . შეიკრიბა ისრაელის უხუცესობა და მივიდა სამუელთან რამათში.
5 . უთხრეს: "აჰა, შენ მოხუცდი, შენი შვილები კი შენს გზას არ მიჰყვებიან; დაგვიდგინე მეფე, რომ განგვსჯიდეს, როგორც სხვა ხალხებშია”.
6 . არ მოეწონა ეს ამბავი სამუელს, რომ თქვეს: "მეფე მოგვეციო მსაჯულად!” და ილოცა სამუელმა უფლის მიმართ.
7 . უთხრა უფალმა სამუელს: "გაუგონე ხალხს ყველაფერი, რასაც გეტყვიან, რადგან შენ კი არა, მე უარმყვეს თავიანთ მეფედ!
8 . ასე იქცეოდნენ იმ დღიდან, რაც გამოვიყვანე ეგვიპტიდან, დღემდე, მივიწყებდნენ და სხვა ღმერთებს ემსახურებოდნენ, შენც ასევე გექცევიან.
9 . გაუგონე მათ, მაგრამ თან გააფრთხილე და აუხსენი, რა უფლებები ექნება მეფეს, რომელიც იმეფებს მათზე!”
10 . და გადასცა სამუელმა უფლის ყოველი სიტყვა ხალხს, მეფეს რომ მოითხოვდნენ მისგან.
11 . უთხრა: "ასეთი უფლებებით იმეფებს მეფე თქვენზე: წაიყვანს თქვენს ძეებს და თავის ეტლებთან და მხედრებთან დააყენებს და ირბენენ მისი ეტლის წინ.
12 . დანიშნავს მათ ათასისთავებად და ორმოცდაათისთავებად, თავისი მინდვრის მხვნელებად და თავისი სამკალის მომკელებად, თავისი საბრძოლო საჭურვლისა და ეტლების მკეთებლებად.
13 . მენელსაცხებლებად, მზარეულებად და ხაბაზებად წაიყვანს თქვენს ასულებს.
14 . საუკეთესო მინდვრებს, ვენახებსა და ზეთისხილის საუკეთესო ბაღებს წაიღებს და თავის მსახურებს გადასცემს.
15 . მეათედს აიღებს თქვენი ნათესებიდან და ვენახებიდან და თავის კარისკაცებსა და მსახურებს მისცემს.
16 . წაიყვანს საუკეთესო მონებს, მხევლებს, მსახურ ბიჭებს, სახედრებს და თავის საქმეზე ამსახურებს.
17 . წაიღებს მეათედს თქვენი ფარიდან და თქვენც მისი მონები გახდებით.
18 . შეჰღაღადებთ იმ დღეს მეფის გამო, რომელსაც ამოირჩევთ, მაგრამ არ გიპასუხებთ უფალი!”
19 . არ მოუსმინა ხალხმა სამუელს. თქვეს: "არა! მეფე უნდა გვესვას”.
20 . ჩვენც ისეთები უნდა ვიყოთ, როგორც სხვა ერები არიან; მეფემ უნდა განგვსაჯოს, წინ წაგვიძღვება და ჩვენი ბრძოლებით იბრძოლებს”.
21 . მოისმინა სამუელმა ხალხის ნათქვამი ყოველი სიტყვა და ელაპარაკა უფალს.
22 . უთხრა უფალმა სამუელს: "გაუგონე მათ და დაუდგინე მეფე”. და უთხრა სამუელმა ისრაელის კაცებს: "დაბრუნდით თქვენ-თქვენს ქალაქებში”.
1 . მოუხმო ელისე წინასწარმეტყველმა ერთ-ერთს წინასწარმეტყველთა ძეთაგან და უთხრა: "სარტყელი შეიბი წელზე, აიღე ეს ზეთის ჭურჭელი და გილყადის რამოთს წადი.
2 . მიდი და მოძებნე იეჰუ, ნიმშის ძის, იოშაფატის ძე; წამოაყენე მისი ძმებისგან და უკანა ოთახში შეიყვანე.
3 . აიღე ზეთის ჭურჭელი და ზეთი დაასხი თავზე, უთხარი: - ასე ამბობს უფალი: მე გცხებ ისრაელის მეფედ. მერე კარი გააღე და გაიქეცი, ნუღარ მოიცდი”.
4 . წავიდა ეს ყმაწვილი, წინასწარმეტყველის მსახური, გილყადის რამოთს.
5 . მივიდა და, აჰა, სხედან ჯარის სარდალნი; უთხრა: "სიტყვა მაქვს შენთვის, მთავარო”. თქვა იეჰუმ: "რომელ ჩვენგანთან?” მიუგო: "შენთან, მთავარო”.
6 . ადგა და შევიდა სახლში, ზეთი გადაასხა თავზე და უთხრა: "ასე ამბობს უფალი, ისრაელის ღმერთი: მე გცხებ უფლის ხალხის, ისრაელის მეფედ.
7 . შენ მოსპობ შენი ბატონის, ახაბის სახლს და შურს იძიებ ჩემი წინასწარმეტყველი მსახურების სისხლისა და უფლის ყველა მსახურის სისხლის გამო.
8 . დაიღუპება ახაბის მთელი სახლი და მოვუსპობ ახაბს კედელზე მიმშარდავს ისრაელში, მონასაც და თავისუფალსაც.
9 . ვაქცევ ახაბის სახლს, იერობყამ ნაბატის ძის და ბაყაშა ახიას ძის სახლებივით.
10 . იეზებელს კი იზრეყელის ველზე ძაღლები შეჭამენ და არავინ იქნება მისი დამმარხველი”. გააღო კარი და გაიქცა.
11 . გამოვიდა იეჰუ თავისი ბატონის მსახურებთან; ჰკითხეს: "ხომ მშვიდობაა? რისთვის მოვიდა შენთან ეგ შეშლილი?” მიუგო: "ეგ კაციც იცით და მისი ლაპარაკიც”.
12 . მიუგეს: "ტყუი, ახლავე გვითხარი სიმართლე!” უპასუხა: "ასე და ასე მითხრა, ასე ამბობსო უფალი: მე გცხებო ისრაელის მეფედ”.
13 . სწრაფად აიღო თითოეულმა თავისი სამოსელი და საფეხურებზე დაუფინეს, საყვირს ჩაჰბერეს და თქვეს: "გამეფდა იეჰუ”.
14 . შეთქმულება მოუწყო იეჰუმ, იოშაფატის ძემ, ნიმშის შვილიშვილმა, იორამს, როცა იგი მთელ ისრაელთან ერთად გილყადის რამოთს იცავდა, ხაზაელის, არამის მეფისგან.
15 . თავად მეფე იორამი იზრეყელში დაბრუნდა ხაზაელთან, არამის მეფესთან ბრძოლის დროს არამელთაგან მიყენებული ჭრილობების მოსარჩენად. თქვა იეჰუმ: "თუ თანახმა ხართ (რომ ვიმეფო), არავინ გაუშვათ ქალაქიდან იზრეყელში ამბის მისატანად”.
16 . ამხედრდა იეჰუ და წავიდა იზრეყელისკენ, რადგან იქ იწვა იორამი და იუდას მეფე ახაზიაც იქ იყო მისული იორამის მოსანახულებლად”.
17 . გუშაგი იდგა კოშკზე იზრეყელში; დაინახა იეჰუს მხედართა რაზმი რომ მოდიოდა და თქვა: "რაზმს ვხედავ”. უთხრა იორამმა: "გაგზავნე მხედარი, მიეგებოს და ჰკითხოს, ხომ მშვიდობაა-თქო?”
18 . წავიდა მხედარი შესახვედრად და უთხრა: "ასე ამბობს მეფე: ხომ მშვიდობააო?” უპასუხა იეჰუმ: "შენ ვინ გეკითხება მშვიდობას? მე გამომყევი!” შეატყობინა გუშაგმა მეფეს: "მივიდა მათთან მოციქული მაგრამ უკან აღარ ბრუნდება”.
19 . მეორე მხედარი გაგზავნა; ისიც მივიდა მათთან და უთხრა: "ასე ამბობს მეფე: ხომ მშვიდობააო?” უპასუხა იეჰუმ: "შენ არავინ გეკითხება მშვიდობას. უკან გამომყევი!”
20 . შეატყობინა გუშაგმა მეფეს: "მივიდა მათთან მოციქული, მაგრამ აღარ ბრუნდება. ეტლს იეჰუ ნიმშის ძესავით მართავს, რადგან შეშლილივით იქცევა”.
21 . თქვა იორამმა: "შემიკაზმეთ!” შეუკაზმეს ეტლი და გავიდნენ იორამი, ისრაელის მეფე და ახაზია, იუდას მეფე, თითოეული თავისი ეტლით. გავიდნენ იეჰუს შესახვედრად და შეხვდნენ ნაბოთ იზრეყელელის ველზე.
22 . დაინახა იორამმა იეჰუ და თქვა: "ხომ მშვიდობაა, იეჰუ?” უპასუხა: "რა მშვიდობა უნდა იყოს იეზებელის, დედაშენის მრუშობისა და მისი ამდენი ჯადოქრობის მერე?”
23 . უკან გატრიალდა იორამი, გაიქცა და უთხრა ახაზიას: "ღალატია, ახაზია!”
24 . მთელი ძალით მოზიდა მშვილდი იეჰუმ და ბეჭთა შორის დაჰკრა, ისე რომ გულამდე გავიდა ისარი; ჩაიმუხლა თავის ეტლზე იორამმა.
25 . უთხრა იეჰუმ ბიდკარს, თავის მხლებელს: "აიღე და გადააგდე იგი ნაბოთ იზრეყელელის მიწაზე; გაიხსენე, მე და შენ ერთად მივყვებოდით ცხენდაცხენ ახაბს, მამამისს, ეს რომ მიუსაჯა უფალმა:
26 . განა ნაბოთის სისხლი და მისი ძეების სისხლი არ ვიხილე გუშინ? ამბობს უფალი. ამავე მიწაზე მოგაგებ სამაგიეროს, ამბობს უფალი. აიღე და გადააგდე მინდორში უფლის სიტყვისამებრ”.
27 . ეს რომ ახაზიამ, იუდას მეფემ დაინახა, ბეთ-ჰაგანის გზით გაიქცა. დაედევნა იეჰუ და ყვიროდა: "ეგეც მოკალით თავისივე ეტლში”. დაიჭრა იგი გურის აღმართზე, იბლეყამთან, მეგიდოში გაიქცა და იქ მოკვდა.
28 . წაასვენეს მისმა მსახურებმა იერუსალიმს და საკუთარ სამარხში, თავის მამებთან, დავითის ქალაქში დამარხეს.
29 . იორამ ახაბის ძის მეფობის მეთერთმეტე წელს, გამეფდა ახაზია იუდაზე.
30 . მივიდა იეჰუ იზრეყელში. იეზებელმა რომ შეიტყო, თვალები შეიღება, თავი გაილამაზა და სარკმელში გაიხედა.
31 . შევიდა თუ არა იეჰუ კარიბჭეში, გადმოსძახა იეზებელმა: "ნუთუ მშვიდობითაა ზიმრი, საკუთარი ბატონის მკვლელი?”
32 . ახედა სარკმელს კაცმა და დაიძახა: "ვინაა ჩემკენ, ვინ?” ორმა-სამმა საჭურისმა გადმოიხედა.
33 . უთხრა იეჰუმ: "გადმოაგდეთ ეგ ქალი”. გადმოაგდეს; მისი სისხლი კედელსა და ცხენებს მიესხა და გადათელეს იგი.
34 . მივიდა იეჰუ, ჭამა და სვა, თქვა: "მიხედეთ იმ წყეულს და დამარხეთ, რადგან მეფის ასულია”.
35 . წავიდნენ მის დასამარხად, მაგრამ ვეღარაფერი ნახეს მისგან, მხოლოდ თავის ქალა, ფეხები და ხელის მტევნები.
36 . დაბრუნდნენ და უამბეს იეჰუს. თქვა: "ასეთი იყო უფლის სიტყვა, რომელიც წარმოთქვა თავისი მსახურის, ელია თიშბელის პირით: იზრეყელის ველზე შეჭამენო ძაღლები იეზებელის ხორცს.
37 . და იქნება იეზებელის გვამი, როგორც ნეხვი მინდორში, იზრეყელის ველზე, რომ ვერავინ თქვას - აი, ეს არისო იეზებელი”.
1 . ამ ამბების შემდეგ, როცა დაცხრა მეფე ახაშვეროშის რისხვა, გაიხსენა მან ვაშთი, მისი საქციელი და მის წინააღმდეგ გამოტანილი განაჩენი.
2 . და თქვეს მეფის გარემოცვამ, მისმა მსახურებმა: "მოუძებნონ მეფეს ყმაწვილი ლამაზი ქალწულები.
3 . დანიშნოს მეფემ ზედამხედველები თავისი სამეფოს ყველა სამთავროში, რათა შეკრიბონ ყველა ლამაზი და ყმაწვილი ქალწული შუშანში, სატახტო ქალაქში, ქალთა სახლში და ჩააბარონ ჰეგეს, მეფის საჭურისს, ქალთა მცველს და დაურიგოს მათთვის საჭირო ნელსაცხებლები.
4 . ქალწულმა, რომელიც თვალში მოუვა მეფეს, იდედოფლოს ვაშთის ნაცვლად!” მოეწონა ეს სიტყვა მეფეს და ასეც მოიქცა.
5 . იყო ერთი ებრაელი კაცი სატახტო ქალაქ შუშანში, სახელად მორდექაი, ძე იაირისა, ძისა შიმყისა, ძისა კიშისა, ბენიამინელი,
6 . რომელიც გადასახლებულ იქნა იერუსალიმიდან იუდას მეფე იექონიასთან და იმ ტყვეებთან ერთად, რომლებიც გადაასახლა ნაბუქოდონოსორმა, ბაბილონის მეფემ.
7 . მან უპატრონა თავისი ბიძის ასულ ჰადასას, იმავე ესთერს, რადგან არც მამა ჰყავდა მას და არც დედა. ტანადი და მშვენიერი იყო ეს ყმაწვილქალი. დედ-მამა რომ დაეხოცა, მორდექაიმ იშვილა.
8 . როცა მეფის ბრძანებითა და განკარგულებით მრავალ ყმაწვილქალს მოუყარეს თავი სატახტო ქალაქ შუშანში და ჩააბარეს ჰეგეს, მაშინ ესთერიც წაიყვანეს მეფის სახლში და ჩააბარეს ქალთა მცველს.
9 . მოეწონა მას ყმაწვილქალი და მადლი ჰპოვა ჰეგეს თვალში. სასწრაფოდ მიაცემინა მისთვის განკუთვნილი ნელსაცხებელი და მისი წილი საზრდო; მეფის სახლიდან შვიდი საუკეთესო მხევალი მიუჩინა და ქალთა სახლის საუკეთესო სადგომში გადაიყვანა, თავის მხევლებთან ერთად.
10 . არ გაუმჟღავნებია ესთერს თავისი ხალხი და წარმომავლობა, რადგან ასე დაარიგა მორდექაიმ.
11 . ყოველდღე მიმოდიოდა მორდექაი ქალთა სახლის ეზოს წინ, რომ ესთერის მდგომარეობა და ამბავი გაეგო.
12 . თორმეტი თვის შემდეგ მოუწევდა ყმაწვილქალს მეფე ახაშვეროშთან შესვლის რიგი, როგორც ქალებისთვის იყო დაწესებული, რადგან მანამდე ექვსი თვე მურის ზეთით ზელდნენ და ექვსი თვე _ სურნელებებით და ქალთა ნელსაცხებლებით.
13 . ამის შემდეგ შედიოდა ყმაწვილქალი მეფესთან და რაც არ უნდა მოეთხოვა ქალთა სახლიდან მეფის სახლში მიმავალს, გაატანდნენ ხოლმე.
14 . საღამო ხანს შედიოდა და დილით ბრუნდებოდა ქალთა მეორე სახლში, შაყაშგაზის, მეფის საჭურისის და ხარჭათა მცველის ხელქვეით; ვეღარ შევიდოდა მეფესთან, თუ თვითონ მეფე არ მოისურვებდა მას და სახელდებით არ დაუძახებდა.
15 . როდესაც ესთერს, მორდექაის ბიძის, აბიხაილის ასულს, რომელიც მორდექაის ჰყავდა ნაშვილები, მეფესთან შესვლის რიგმა მოუწია, არაფერი მოუთხოვია, გარდა იმისა, რაც მეფის საჭურისმა, ქალთა მცველმა ჰეგემ ურჩია. და მადლი ჰპოვა ესთერმა ყველა მისი მხილველის თვალში.
16 . მიჰგვარეს ესთერი მეფე ახაშვეროშს მის სამეფო სახლში მეათე თვეს, ანუ ტებეთის თვეში, მისი მეფობის მეშვიდე წელს.
17 . ყველა ქალზე მეტად შეიყვარა მეფემ ესთერი და ყველა ქალწულზე მეტი მადლი და სიკეთე ჰპოვა მეფის თვალში. დაადგა თავზე სამეფო გვირგვინი მეფემ და ვაშთის ნაცვლად გაადედოფლა.
18 . გამართა მეფემ დიდი ნადიმი, ესთერის ნადიმი, ყველა თავისი მთავრისა და მსახურისთვის, გადასახადები შეუმსუბუქა სამთავროებს და საჩუქრები გასცა მეფური გულუხვობით.
19 . როცა მეორედ შეკრიბეს ქალწულები, მეფის კარიბჭესთან იჯდა მორდექაი,
20 . ჯერ კიდევ არ ამჟღავნებდა ესთერი თავის წარმომავლობასა და ხალხს, როგორც მორდექაის ჰქონდა ნათქვამი. ისევე ასრულებდა მორდექაის სიტყვას, როგორც მაშინ, როცა მისი მზრუნველობის ქვეშ იყო.
21 . იმ დღეებში, როდესაც მეფის კარიბჭესთან იჯდა მორდექაი, გაბრაზდნენ ბიგთანი და თერეში, მეფის ორი საჭურისი, მისი კარის მცველები და მეფე ახაშვეროშზე ხელის აღმართვა ჩაიდეს გულში.
22 . შეიტყო ეს ამბავი მორდექაიმ და აცნობა დედოფალ ესთერს, ხოლო ესთერმა მეფეს მოახსენა მორდექაის სახელით.
23 . გამოიძიეს ეს საქმე, დადასტურდა და ორივენი ხეზე ჩამოკიდეს. და ჩაიწერა ეს მეფის წინაშე, მატიანის წიგნში.
1 . "თუ მობრუნდები, ისრაელ, ამბობს უფალი, ჩემკენ უნდა მობრუნდე; თუ მომაშორებ შენს სისაძაგლეებს და აღარ იწანწალებ.
2 . თუ დაიფიცებ უფლის სახელს - ჭეშმარიტებაში, სამართალსა და სიმართლეში, მაშინ გახდები კურთხევად ხალხებისთვის და ღმერთში იდიდებენ ისინიც”.
3 . რადგან ასე ეუბნება უფალი იუდას კაცებსა და იერუსალიმს: "გატეხეთ ყამირი, ეკალბარდებში ნუ დათესავთ.
4 . წინადაიცვითეთ უფლისთვის და მოიცილეთ გულის ჩუჩა, იუდას კაცნო და იერუსალიმში მცხოვრებნო, რათა ცეცხლივით არ გამოვიდეს ჩემი რისხვა თქვენი ბოროტმოქმედების გამო და ისე არ აგიზგიზდეს, რომ ვერავინ ჩააქროს.
5 . აუწყეთ იუდაში და გამოაცხადეთ იერუსალიმში, საყვირს ჩაბერეთ ქვეყანაში, მთელი ძალით იყვირეთ და თქვით: მოდით, შევიკრიბოთ და გამაგრებულ ქალაქებში წავიდეთ.
6 . სიონისკენ აღმართეთ ალამი. გაიქეცით, ნუ გაჩერდებით, რადგან უბედურება და დიდი ნგრევა მომაქვს ჩრდილოეთიდან.
7 . ლომი გამოვიდა თავისი ტევრიდან და დაიძრა ხალხთა მომსპობი; გამოვიდა თავისი ადგილიდან, რათა გააპარტახოს შენი ქვეყანა; აოხრდება და გაუკაცრიელდება შენი ქალაქები.
8 . ამის გამო ძაძით შეიმოსეთ, იგლოვეთ და ივაგლახეთ, რადგან უფლის მგზნებარე მძვინვარება ჯერ არ გაბრუნებულა ჩვენგან.
9 . იმ დღეს იქნება, ამბობს უფალი, შედრკება მეფისა და მთავართა გულები, მღვდლები შეძრწუნდებიან და წინასწარმეტყველნი გაოგნდებიან”.
10 . და ვთქვი: "ო, უფალო ღმერთო! მართლაც შენ მოატყუე ეს ხალხი და იერუსალიმი, რომ უთხარი: მშვიდობა გექნებათო, არადა მახვილი მისწვდა მათ ყელს”.
11 . იმ დროს ეტყვიან ამ ხალხსა და იერუსალიმს: "მწველი ქარი ქრის უდაბნოს ხრიოკი სიმაღლეებიდან ჩემი ხალხის ასულის გზისკენ - არც გასანიავებლად და არც გასაწმენდად.
12 . ამაზე ძლიერი ქარი დაუბერავს ჩემს ბრძანებაზე. მერე მეც წარმოვთქვამ განაჩენს მათ წინააღმდეგ.
13 . აჰა, ღრუბელივით ამოვა იგი, ქარიშხალივით არიან მისი ეტლები. არწივებზე სწრაფნი არიან მისი ცხენები, ვაი ჩვენ, რადგან გავნადგურდით”.
14 . ბოროტება ამოირეცხე გულიდან, იერუსალიმო, რათა გადარჩე; როდემდე უნდა იბუდოს შენში ბოროტმა ზრახვებმა?
15 . რადგან ხმა გვწვდება დანიდან და უბედურების მაცნე - ეფრემის მთიდან.
16 . ახლავე უთხარით ხალხებს, გამოუცხადეთ იერუსალიმს: აჰა, დამპყრობელნი მოდიან შორი ქვეყნიდან და დიდი ხმით დასცემენ ყიჟინას იუდას ქალაქებს.
17 . მეველეებივით გარს უვლიან იერუსალიმს, რადგან მე ამიჯანყდა, ამბობს უფალი.
18 . შენმა გზამ და შენმა საქმეებმა დაგატეხა ეს ყველაფერი; ასეთია შენი ბოროტება, იმდენად მწარეა იგი, რომ გულამდე მოგწვდა!
19 . ვაიმე, მუცელი, ჩემი მუცელი! ვიტანჯები! გული მტკივა! ლამის ამომივარდეს! ვერ დავდუმდები, რადგან ბუკის ხმა გესმის, სულო ჩემო, საომარი ყიჟინა.
20 . უბედურებას უბედურება მოსდევს, გაპარტახდა მთელი ქვეყანა, უცებ განადგურდა ჩემი კარვები, ერთ წამში - ჩემი ფარდაგები.
21 . როდემდე უნდა ვუყურებდე ალამს და ბუკის ხმა მესმოდეს?
22 . უგუნურია ჩემი ხალხი, არ მიცნობს; ბრიყვი შვილები არიან, გონიერება აკლიათ. ბოროტების ჩასადენად ჰყოფნით გონება, მაგრამ სიკეთის კეთება არ იციან.
23 . შევხედე ქვეყანას და, აჰა, უსახური და უდაბურია, ცებს - და არ ჰქონდათ ნათელი.
24 . მთებს შევხედე და, აჰა, ირყევიან, ბორცვები ერთიანად ზანზარებენ.
25 . შევხედე და, აჰა, აღარ არის ადამიანი, ცის ყველა ფრინველიც გაფრენილა.
26 . შევხედე და, აჰა, ნაყოფიერი მხარე უდაბნოდ ქცეულა, და ყველა ქალაქი გაუკაცრიელებულა უფლის წინაშე, მისი მგზნებარე რისხვისგან.
27 . რადგან ასე ამბობს უფალი: "მთელი ქვეყანა გაუდაბურდება, მაგრამ ბოლომდე არ მოვსპობ მას.
28 . იგლოვებს ქვეყანა, მაღლა ცა დაბნელდება, რადგან მე ვთქვი და მე განვიზრახე, აზრს არ შევიცვლი და არ გადავთქვამ.
29 . მხედართა და მშვილდოსანთა ხმაზე გარბის ყველა ქალაქი, უღრანებში შერბიან, კლდეებზე ცოცდებიან; ყველა ქალაქი მიტოვებულია, აღარავინ ცხოვრობს მათში”.
30 . შენ კი, გაპარტახებულო, რას გააკეთებ? თუმცა მეწამული ჩაგიცვამს, ოქროს მოსართავებით მორთულხარ და თვალები სურმით მოგიხატავს, ამაოდ ილამაზებ თავს. შენმა საყვარლებმა შეგიზიზღეს, შენს სულს ეძიებენ.
31 . თითქოს მშობიარე ქალის ხმა მესმა, კივილი პირველად მშობიარისა, ხმა სიონის ასულისა; სული ეხუთება, ხელებს იწვდის და ამბობს: "ვაიმე, რადგან ჩემს მოსაკლავად მოდიან!”