1 . ესმა შებას დედოფალს სოლომონის მიერ უფლის სახელის სადიდებლად აღსრულებული საქმენი და მივიდა გამოცანებით მის გამოსაცდელად.
2 . ფრიად დიდი ქარავნით მივიდა იერუსალიმში: სურნელებებით, უამრავი ოქროთი და ძვირფასი ქვებით დაეტვირთათ აქლემები; ეახლა სოლომონს და ყველაფერი უთხრა, რაც გულში ჰქონდა.
3 . ყველა კითხვაზე პასუხი გასცა სოლომონმა; არაფერი იყო დაფარული მეფისგან, რომ ვერ გაეცა პასუხი.
4 . და იხილა შებას დედოფალმა სოლომონის მთელი სიბრძნე და სასახლე, რომელიც მან ააშენა;
5 . ასევე მისი სუფრის სანოვაგე, მსახურთა სადგომი, სუფრის მომსახურეთა ქცევა და მათი ჩაცმულობა, ასევე ღვინის მწდენი, მისი სრულადდასაწველნი, რომელსაც აღავლენდა უფლის ტაძარში და გაოგნდა დედოფალი;
6 . უთხრა მეფეს: "ჭეშმარიტება ყოფილა ყველაფერი, რაც ჩემს ქვეყანაში მსმენია შენს საქმეებსა და სიბრძნეზე.
7 . არ ვუჯერებდი სიტყვებს, ვიდრე მოვიდოდი და ჩემი თვალით ვიხილავდი; აჰა, თურმე ნახევარიც კი არ მსმენია: იმაზე მეტი სიბრძნე და სიმდიდრე გქონია, ვიდრე გაგონილი მქონდა.
8 . ნეტარია შენი ხალხი და ნეტარ არიან შენი მსახურნი, რომლებიც მუდმივად დგანან შენ წინაშე და ისმენენ შენს სიბრძნეს.
9 . კურთხეულ იყოს უფალი, შენი ღმერთი, რომელმაც ისურვა შენთვის ისრაელის ტახტის მოცემა! ისრაელისადმი მარადიული სიყვარულით დაგადგინა მეფედ უფალმა, რათა აღასრულო სიმართლე და სამართალი”.
10 . და მისცა მან მეფეს ას ოცი ტალანტი ოქრო, ფრიად მრავალი კეთილსურნელება და ძვირფასი ქვა; არასოდეს შემოზიდულა ქვეყანაში ამდენი კეთილსურნელება, რამდენიც შებას დედოფალმა უძღვნა მეფე სოლომონს.
11 . ხირამის გემებმაც შემოიტანეს ოფირის ოქრო, დიდძალი სანდალოზის ხე და ძვირფასი ქვა.
12 . სანდალოზის ხისგან მოაჯირი გაუკეთა მეფემ უფლის ტაძარსა და მეფის სასახლეს, მგალობლებს კი - ქნარები და ჩანგები; აღარასდროს შემოზიდულა სანდალოზის ამდენი ხე და არც უნახავს ვინმეს დღემდე.
13 . ყველაფერი უბოძა მეფე სოლომონმა შებას დედოფალს, რაც კი ინება და ითხოვა, გარდა იმისა, რაც მეფე სოლომონმა თვითონ აჩუქა თავისი გულუხვობით; და დაუბრუნდა იგი თავის ქვეყანას თავის მსახურებთან ერთად.
14 . ოქროს წონა, რომელიც წელიწადში შემოსდიოდა სოლომონს, ექვსას სამოცდაექვსი ტალანტი იყო,
15 . იმ ოქროს გარდა, რაც მოქარავნეთაგან, ვაჭართაგან, არაბთა მეფეებისა და მხარეთა განმგებლებისაგან შემოსდიოდა.
16 . და გააკეთა მეფე სოლომონმა სამასი შუბი ნაჭედი ოქროსგან: ოქროს ექვსასი შეკელი დასჭირდა თითო ოქროს ფარს;
17 . ასევე ნაჭედი ოქროს სამასი ფარი: სამი მინა ოქრო დასჭირდა თითო ფარს და ლიბანის მაღნარის სახლში დააწყო ისინი მეფემ.
18 . გააკეთა მეფემ სპილოს ძვლის დიდი ტახტი და სუფთა ოქროთი შემოჭედა.
19 . ექვსი საფეხური ადიოდა ტახტამდე, მომრგვალებული თხემი ჰქონდა უკან და სანიდაყვეები ერთვოდა დასაჯდომ ადგილს ორივე მხრიდან; ორი ლომი ედგა სანიდაყვეებთან.
20 . თორმეტი ლომი ედგა ექვსივე საფეხურს აქეთ-იქიდან. არც ერთ სამეფოში არ ყოფილა ასეთი რამ.
21 . მეფე სოლომონის ყველა სასმისი ოქროსი იყო და ლიბანის მაღნარის სასახლის ყველა ჭურჭელიც ასევე ხალასი ოქროსი იყო; ვერცხლისა არაფერი იყო, რადგან არაფრად ფასობდა ვერცხლი სოლომონის დღეებში.
22 . მეფის თარშიშული გემები ხირამის გემებთან ერთად ნაოსნობდნენ ზღვაში; სამ წელიწადში ერთხელ მოდიოდნენ ეს გემები და მოჰქონდათ ოქრო-ვერცხლი, სპილოს ძვალი და მაიმუნები და ფარშევანგები მოჰყავდათ.
23 . დედამიწის ყველა მეფეს გადააჭარბა მეფე სოლომონმა სიმდიდრითა და სიბრძნით.
24 . დედამიწის ყოველ მეფეს სურდა სოლომონის ხილვა და იმ სიბრძნის მოსმენა, რომელიც ღმერთმა ჩადო მის გულში.
25 . თითოეულ მათგანს საჩუქრები მოჰქონდა: ოქრო-ვერცხლის ჭურჭელი, სამოსელი, საჭურველი, კეთილსურნელებანი, ცხენები და ჯორები. ასე იყო წლიდან წლამდე.
26 . შეკრიბა სოლომონმა ეტლები და მხედრები; ათას ოთხასი ეტლი ჰქონდა და თორმეტი ათასი მხედარი ჰყავდა; საეტლო ქალაქებში განალაგა ისინი და თავისთან ახლოს, იერუსალიმში.
27 . ქვის ფასი დაედო ვერცხლს იერუსალიმში სოლომონის დღეებში, კედარს კი - ლეღვის ხისა, რომელიც მრავლად ხარობს დაბლობზე.
28 . ეგვიპტიდან და კევედან იყო მოყვანილი სოლომონის ცხენები; მეფის ვაჭრები საფასურად ყიდულობდნენ მათ კევეში.
29 . ვერცხლის ექვსასი შეკელი ჯდებოდა ეგვიპტეში ეტლის შეძენა და გატანა, ას ორმოცდაათი კი - ცხენისა; ასევე ამარაგებდნენ ისინი ხეთელთა და არამელთა მეფეებს.
1 . ჩემს სარეცელზე ვეძებდი ღამღამობით ჩემი სულის შეყვარებულს, ვეძებდი, მაგრამ ვერ ვიპოვე.
2 . ავდგები! მოვივლი ქალაქის ქუჩებსა და მოედნებს. მოვძებნი ჩემი სულის შეყვარებულს. ვეძებე და ვერ ვიპოვე.
3 . ქალაქის შემომვლელი მცველები შემომხვდნენ: ხომ არ გინახავთ იგი, ჩემს სულს რომ უყვარს?
4 . როგორც კი განვშორდი მათ, ვიპოვე ჩემი სულის შეყვარებული. ჩავეჭიდე და არ გავუშვი, სანამ დედაჩემის სახლში არ მივიყვანე, იმ ოთახში, სადაც ჩავისახე.
5 . გაფიცებთ, ასულნო იერუსალიმისა, ველის ქურციკებს და ფურირმებს გაფიცებთ, ნუ გააღვიძებთ, ნუ აღძრავთ სიყვარულს, სანამ თვითონ არ მოისურვებს!
6 . რა არის ეს, უდაბნოდან რომ ამოდის კვამლის სვეტივით, მურით, გუნდრუკით ცხებული, ვაჭართა ყოველგვარი ფერუმარილის სურნელს რომ აფრქვევს?
7 . აჰა, სოლომონის ტახტია ეს! სამოცი ვაჟკაცია მის გარშემო, ისრაელის ძლიერთაგან.
8 . ყველას მახვილი უპყრია - ბრძოლაში გამოცდილთ; თითოეულს ხმალი ჰკიდია თეძოზე, ღამის საფრთხეთა გამო.
9 . ტახტრევანი გაიკეთა მეფე სოლომონმა ლიბანის ხეთაგან.
10 . მისი სვეტები ვერცხლისგან გააკეთა, სანიდაყვენი - ოქროსგან, ტახტი - მეწამული ქსოვილისგან, რომელიც შიგნიდან იერუსალიმის ასულთა მიერ სიყვარულითაა მოფარდაგებული.
11 . გამოდით და შეხედეთ სიონის ასულნო, მეფე სოლომონს და გვირგვინს, რომლითაც შეამკო იგი დედამისმა ქორწილისა და გულის სიხარულის დღეს.
1 . "მიმოიარეთ იერუსალიმის ქუჩები, დაზვერეთ, მოიძიეთ მის მოედნებზე, სამართლიან კაცს თუ იპოვით, ჭეშმარიტების მძებნელს. მაშინ შევიწყალებდი იერუსალიმს.
2 . თუმცა ამბობენ: "როგორც უფალია ცოცხალიო”, მაგრამ ნამდვილად ცრუდ იფიცებენ”.
3 . უფალო, განა ჭეშმარიტებას არ ეძებს შენი თვალი? დალახვრე ისინი, მაგრამ არ ეტკინათ, შთანთქე ისინი, მაგრამ ვერაფერი შეიგნეს; კლდეზე მეტად გაიქვავეს სახეები, არ სურთ მობრუნება.
4 . ვთქვი ჩემთვის: "საცოდავები არიან, გამოსულელდნენ, რადგან არ უწყიან უფლის გზა, თავიანთი ღმერთის განკითხვანი.
5 . დიდკაცებთან მივალ, დაველაპარაკები, მათ მაინც ეცოდინებათ-მეთქი უფლის გზა, განკითხვანი თავიანთი ღმერთისა”; მაგრამ მათაც ერთიანად დაუმსხვრევიათ უღელი და დაუწყვეტიათ საბელები.
6 . ამის გამო შემუსრავს მათ ტყის ლომი, უდაბნოს მგელი გააპარტახებს, ჯიქი დაუდარაჯდება მათ ქალაქებს, დაგლეჯს ყოველ იქიდან გამოსულს, რადგან გამრავლდა მათი დანაშაული, გახშირდა მათი განდგომა.
7 . "როგორღა გაპატიო ეს? შენმა ძეებმა მიმატოვეს და იმათ იფიცებენ, ღმერთები რომ არ არიან; მე ვანაყრებდი მათ, ისინი კი მრუშობდნენ და მეძავთა სახლებში მიიჩქაროდნენ.
8 . გამაძღარი, ატეხილი ულაყებივით არიან - თითოეული თავისი მოყვასის ცოლს შეჭიხვინებს.
9 . არ დაგსაჯოთ ამის გამო? ამბობს უფალი. შურს არ იძიებს ჩემი სული ასეთ ხალხზე?
10 . შედით მის ვენახში და მოსპეთ, მაგრამ არა ბოლომდე. ყლორტები ააჭერით, რადგან უფლისა არ არიან ისინი.
11 . რადგან მიღალატა ისრაელისა და იუდას სახლმა!” - ამბობს უფალი;
12 . ცილს სწამებდნენ უფალს და ამბობდნენ: "არ არის იგი, სიავე არ გვეწევა, მახვილსა და შიმშილს არ ვიხილავთო.
13 . წინასწარმეტყველნი განქარდებიან, უფლის სიტყვა არ არის მათში; ასემც დამართნიათ მათ”.
14 . ამიტომ ასე ამბობს უფალი, ცაბაოთ ღმერთი: "რადგან ასეთი სიტყვა თქვით, აჰა, ცეცხლად ვაქცევ ჩემს სიტყვებს შენს პირში, ამ ხალხს კი - შეშად, რომელსაც შთანთქავს იგი!
15 . აჰა, შორიდან მომყავს თქვენზე ხალხი, სახლო ისრაელისა! ამბობს უფალი. ძლიერი ხალხია, ძველი ხალხი, ხალხი, რომლის ენა არ იცი, ამიტომ მის ნალაპარაკებს ვერ გაიგებ.
16 . პირღია საფლავია მისი კაპარჭი, ყველანი მამაცი მეომრები არიან.
17 . ის შეჭამს შენს სამკალს და შენს პურს, შეჭამს შენს ძეებსა და ასულებს, შეჭამს შენს ცხვარსა და ძროხას, შეჭამს შენს ვაზსა და ლეღვს, მახვილით მოაოხრებს შენს გამაგრებულ ქალაქებს, რომლებზეც დაიმედებულხარ.
18 . იმ დღეებშიც კი - ამბობს უფალი - არ მოგსპობთ მთლიანად.
19 . და იქნება, როცა იკითხავენ, რის გამო დაგვსაჯაო ასე უფალმა, ჩვენმა ღმერთმა, მაშინ უთხარი მათ: როგორც მე დამივიწყეთ და საკუთარ ქვეყანაში უცხო ღმერთებს ემსახურებოდით, ასევე მოემსახურებით უცხოებს იმ ქვეყანაში, რომელიც თქვენი არ არის.
20 . აუწყეთ ეს იაკობის სახლს და ასე გამოაცხადეთ იუდაში:
21 . ახლა ეს ისმინე, სულელო და უბედურო ხალხო, რომელსაც თვალები აქვს და ვერ ხედავს, ყურები აქვს და ვერ ისმენს,
22 . ჩემი არ გეშინიათ? ამბობს უფალი. არ თრთიხართ ჩემ წინაშე, რომელმაც ზღვას ქვიშა დავუდე საზღვრად, სამუდამო წესად, რომელსაც ვერ გადაუხვევს; თუმცა ბობოქრობენ მისი ტალღები, მაინც ვერ სძლევენ, ღრიალებენ, მაგრამ ვერ გასცდებიან მას.
23 . ეს ხალხი კი ურჩია, მეამბოხე გული აქვს; ამიჯანყდნენ და წავიდნენ.
24 . გულშიც კი არ უთქვამთ: "გვეშინოდეს უფლისა, ჩვენი ღმერთისა, რომელიც გვაძლევს როგორც ნაადრევ, ისე ნაგვიანევ წვიმას თავ-თავის დროზე, ხოლო მკისთვის დადგენილ კვირებს გვინახავს”.
25 . თქვენმა ურჯულოებამ მიატრიალა ეს ყველაფერი და თქვენმა ცოდვებმა წაგართვათ ეს სიკეთე.
26 . რადგან არიან ჩემს ხალხში ბოროტმოქმედნი, სულგანაბულნი რომ ჩასაფრებულან ფრინველზე მონადირეებივით, დგამენ ხაფანგებს და ადამიანებს იჭერენ.
27 . როგორც გალიაა სავსე ფრინველებით, ისე მათი სახლებია სავსე სიცრუით. ამიტომ განდიდდნენ და გამდიდრდნენ.
28 . გასუქდნენ და გალაღდნენ, ზღვარს გასცდნენ ბოროტებაში, ობოლთა საქმეში სამართალს არ დაეძებენ, რათა არ გაიმარჯვონ, ღარიბთა საქმეს არ განსჯიან.
29 . არ დაგსაჯო ამის გამო? ამბობს უფალი. განა ასეთ ხალხზე არ იძიებს შურს ჩემი სული?
30 . საზარელი და საშინელი რამ ხდება ამ ქვეყნად.
31 . წინასწარმეტყველნი სიცრუეს წინასწარმეტყველებენ, მღვდლები მათი მეშვეობით ბატონობენ, ჩემს ხალხს კი მოსწონს ეს, მაგრამ ბოლოს რაღას იზამთ?”
1 . მე ვარ კაცი, მისი რისხვის კვერთხით ტანჯვის მნახველი.
2 . განმდევნა და სიბნელეში მატარა, არა ნათელში.
3 . მხოლოდ მე მიღერებს ხელს ისევ და ისევ მთელი დღე.
4 . დააბერა ჩემი ხორცი და კანი, შემუსრა ჩემი ძვლები.
5 . შემომადგა და შემომარტყა სიმწარე და შეჭირვება.
6 . სიბნელეში მამყოფა საუკუნო მკვდარივით.
7 . ზღუდე შემომავლო, რომ ვერ გავიდე; ბორკილები დამიმძიმა.
8 . კიდეც რომ ვიღაღადო და შველა ვითხოვო, ის ახშობს ჩემს ლოცვას.
9 . თლილი ლოდებით გადამიღობა გზები, ბილიკები გამიმრუდა.
10 . ჩასაფრებული დათვივით არის ჩემთვის, დადარაჯებული ლომივით.
11 . გზები გადამიადგილა, ნაკუწ-ნაკუწ დამგლიჯა, გამაპარტახა.
12 . მოზიდა მშვილდი და ისრის სამიზნედ დამაყენა.
13 . შიგნეულში გამიტარა კაპარჭიდან ამოღებული ისრები.
14 . მთელი ხალხის დასაცინი შევიქენი, მათ საშაიროდ მთელ დღეს.
15 . საშაიროდ მთელ დღეს. 15
16 . ხრეშით მიმტვრევს კბილებს, მტვრით დამფარა.
17 . მშვიდობამ მიატოვა ჩემი სამშვინველი, დამავიწყდა კეთილდღეობა.
18 . ვთქვი: წამერთვა ღონე და უფლის იმედი.
19 . გაიხსენე, უფალო, ჩემი უბედურება, ტანჯვა, აბზინდა და სიმწარე.
20 . დიახ, იხსენებს და დაღონებულია ჩემში სული,
21 . მაგრამ ამას გავიხსენებ გულში და ამიტომ ვიმედოვნებ,
22 . რომ უფლის მოწყალება არ დასრულებულა, რომ მისი სიბრალული არ გამოლეულა.
23 . განახლდება ყოველ დილით, დიდია შენი ერთგულება.
24 . ჩემი ხვედრია უფალი, ამბობს ჩემი სული; ამიტომ მაქვს მისი იმედი.
25 . კეთილია უფალი მისი მომლოდინესთვის, მისი მაძიებელი სულისთვის.
26 . სიკეთე მას, ვინც მოთმინებით მოელის ხსნას უფლისგან.
27 . სიკეთე კაცს, რომელმაც თავისი უღელი ზიდა სიჭაბუკეში,
28 . რომელიც განმარტოვებით ზის და დუმს, რადგან უფალმა დაადგა მას იგი.
29 . მტვერშიც რომ ჩადოს ბაგეები, მაინც ექნება იმედი.
30 . ლოყაც მიუშვიროს თავის მცემელს, გაძღეს შერცხვენით.
31 . რადგან არ მიატოვებს უფალი საუკუნოდ.
32 . რადგან თუ დაამწუხრებს, შეიბრალებს კიდეც თავისი დიდი მოწყალებით.
33 . რადგან გულით როდი სტანჯავს და ამწუხრებს ადამიანთა შვილებს,
34 . ფეხქვეშ რომ თელავენ ქვეყნის ყველა ტუსაღს,
35 . სამართალს რომ ართმევენ კაცს უზენაესის წინაშე,
36 . საქმეს რომ უმრუდებენ კაცს სასამართლოში, განა ვერ ხედავს ამას უფალი?
37 . ვინ არის, რომ თქვას და შესრულდეს, თუ უფალმა არ ბრძანა?
38 . განა უზენაესის პირიდან არ გამოდის უბედურება და სიკეთე?
39 . რატომ ჩივის ცოცხალი ადამიანი, როცა თავისი ცოდვების გამო ისჯება?
40 . გამოვცადოთ და გამოვიძიოთ ჩვენი გზები და მოვბრუნდეთ უფლისკენ.
41 . გულები და ხელები აღვაპყროთ ზეცაში მყოფი ღმერთისკენ და ვთქვათ:
42 . ჩვენ დავაშავეთ და გეურჩებოდით, შენ არ გვაპატიე.
43 . რისხვით შეიმოსე და გვდევნე, გვხოცე და არ შეგვიბრალე.
44 . ღრუბლით შეიმოსე, რომ არ მოეღწია ჩვენს ლოცვას.
45 . ნაგვად და სიბინძურედ გვაქციე ხალხებს შორის.
46 . პირი დააღეს ჩვენზე ჩვენმა მტრებმა.
47 . შიში და განსაცდელი გვხვდა წილად, ნგრევა და განადგურება.
48 . ცრემლის ნაკადები სდის ჩემს თვალებს ჩემი ერის ასულის განადგურების გამო.
49 . ჩემი თვალები განუწყვეტლივ იღვრება, არ ჩერდება,
50 . ვიდრე არ გადმოიხედება და არ იხილავს უფალი ციდან.
51 . ჩემი თვალები ტკივილს აყენებენ ჩემს სულს ჩემი ქალაქის ასულთა გამო.
52 . ჩიტივით მომინადირეს ჩემმა მტრებმა, უმიზეზოდ.
53 . ჩემი ცხოვრება დილეგში დაღუპეს და ქვა მესროლეს.
54 . წყალმა გადამიარა თავზე, ვთქვი: "დავიღუპე”.
55 . შენს სახელს მოვუხმე, უფალო, ღრმა დილეგიდან.
56 . შეისმინე ჩემი ხმა, ნუ მოარიდებ ყურს ჩემს ღაღადს, ჩემს ვედრებას.
57 . შენ მომიახლოვდი იმ დღეს, როცა მოგიხმე; მითხარი: "ნუ გეშინია”.
58 . შენ იცავდი, უფალო, ჩემი სულის საქმეს, შენ გამოისყიდე ჩემი სიცოცხლე.
59 . შენ დაინახე ჩემი ჩაგვრა, ო, უფალო, განიკითხე ჩემი საქმე.
60 . შენ დაინახე მთელი მათი შურისძიება, ყოველი მათი განზრახვა ჩემს წინააღმდეგ!
61 . შენ გაიგონე მათი ლანძღვა, ო, უფალო, ყოველი მათი მზაკვრული ზრახვა ჩემს წინააღმდეგ.
62 . ჩემზე თავდამსხმელთა ბაგენი და ფიქრნი ჩემს წინააღმდეგაა ყოველდღე.
63 . შეხედე მათ დაჯდომას და მათ ადგომას, დამცინიან თავიანთ სიმღერებში.
64 . მიუზღე მათ საზღაური, უფალო, მათი ხელის ნამოქმედარის მიხედვით.
65 . გული დაუბნელე მათ, უფალო; შენი წყევლა იყოს მათზე.
66 . რისხვით დაედევნე და გაანადგურე ისინი უფალო, ცისქვეშეთში.
1 . "შენ კი, იგლოვე ისრაელის მთავრებზე.
2 . თქვი: რა იყო დედაშენი? ძუ ლომი ლომებს შორის. ლომის ბოკვერებთან იწვა იგი, ზრდიდა თავის ლეკვებს.
3 . გაზარდა ერთი ლეკვთაგანი, ლომის ბოკვერად იქცა და ისწავლა ნადავლის გლეჯა, ადამიანს ჭამდა.
4 . გაიგეს ხალხებმა მისი ამბავი, ორმოში შეიპყრეს და კავებით წაიყვანეს ეგვიპტის ქვეყანაში.
5 . ძუ ლომმა დაინახა, როცა ელოდა, რომ მისი იმედი დაიკარგა; აიყვანა სხვა თავისი ლეკვთაგანი და ბოკვერად დაისვა იგი.
6 . ლომთა შორის დადიოდა ისიც, ლომად იქცა და ისწავლა ნადავლის გლეჯა, ადამიანს ჭამდა.
7 . ანგრევდა მათ სიმაგრეებს, მათ ქალაქებს ატიალებდა; შეძრწუნდა ქვეყანა მისი ღრიალის გამგონე.
8 . ხალხები შემოადგნენ გარშემო თავ-თავიანთი ოლქებიდან, თავიანთი ბადე ესროლეს და ორმოში შეიპყრეს.
9 . კავებით ჩასვეს გალიაში და ბაბილონის მეფესთან მიიყვანეს; ციხე-სიმაგრეში შეიყვანეს, რომ აღარ გახმიანებულიყო მისი ხმა ისრაელის მთებზე.
10 . წყლის პირას დარგული ვაზივით იყო დედაშენი. ნაყოფიერი და განტოტვილი უხვი წყლის გამო.
11 . მაგარი ტოტები ჰქონდა ხელმწიფეთა კვერთხისთვის, ღრუბლებს ასცდა ტანაყრილი; ასე ჩანდა აღზევებული და განტოტვილი.
12 . მაგრამ რისხვით აღმოიფხვრა და მიწაზე იქნა დაგდებული. მისი ნაყოფი აღმოსავლეთის ქარმა გაახმო, მოემტვრა და გაუხმა მაგარი ტოტები, ცეცხლმა შეჭამა ისინი.
13 . ახლა უდაბნოშია დარგული, მშრალ და მწყურვალე ქვეყანაში.
14 . ცეცხლი გამოვიდა მისი ღეროდან, შეჭამა მისი ნაყოფი და აღარ შერჩა მაგარი ტოტი ხელმწიფის კვერთხისთვის. ეს არის გოდება; იქცა იგი გოდების ფსალმუნად.