1 . ახაზის, იუდას მეფის მეთორმეტე წელს გამეფდა ჰოშეაყ ელას ძე სამარიაში ისრაელზე და ათი წელი იმეფა.
2 . ბოროტად იქცეოდა უფლის თვალში, მაგრამ არც ისე, როგორც ისრაელის მეფეები, მასზე წინ რომ იყვნენ.
3 . წამოვიდა მის წინააღმდეგ შალმანესერი, აშურის მეფე. გახდა ჰოშეაყი მისი მსახური და ხარკს უხდიდა.
4 . გაუგო შეთქმულება აშურის მეფემ ჰოშეაყს, რადგან მოციქულები გააგზავნა ეგვიპტის მეფე სოსთან და აღარ უხდიდა აშურის მეფეს ყოველწლიურ ხარკს. შეიპყრო იგი აშურის მეფემ და საპყრობილეში დაამწყვდია.
5 . შეიჭრა აშურის მეფე ქვეყანაში, მოადგა სამარიას და სამ წელიწადს ალყაში ჰყავდა.
6 . ჰოშეაყის გამეფების მეცხრე წელს დაიპყრო სამარია აშურის მეფემ; აშურში გადაასახლა ისრაელი და დაასახლა ისინი ხალახში, ხაბორში, გოზანის მდინარესთან და მიდიელთა ქალაქებში.
7 . ეს იმიტომ მოხდა, რომ შესცოდეს ისრაელის ძეთ უფალს, თავის ღმერთს, რომელმაც ეგვიპტის ქვეყნიდან გამოიყვანა ისინი და გამოიხსნა ფარაონის, ეგვიპტის მეფის, ხელიდან და სხვა ღმერთების მოშიშება დაიწყეს;
8 . იმ ხალხების წესებით დადიოდნენ, რომლებიც განდევნა უფალმა ისრაელისგან და ისრაელის მეფეთა სახისგან, რომლებიც დაისვეს.
9 . ფარულად სჩადიოდნენ ამ საქმეებს უფლის, თავისი ღმერთის წინააღმდეგ ისრაელის ძენი და გორაკები გაიმართეს თავიანთ ქალაქებში, საგუშაგო გოდოლიდან გამაგრებულ ქალაქამდე.
10 . სვეტები და აშერები დაიდგეს ყველა მაღალ ბორცვსა და ყოველი მწვანე ხის ქვეშ.
11 . საკმეველს აკმევდნენ იქ, ყოველ მაღლობზე, იმ ერების მსგავსად, რომლებიც განდევნა უფალმა მათგან, ბოროტად იქცეოდნენ უფლის გასაჯავრებლად.
12 . ემსახურებოდნენ კერპებს, თუმცა ნათქვამი ჰქონდა მათთვის უფალს: "ნუ გააკეთებთო ამ საქმეს!”
13 . აფრთხილებდა უფალი ისრაელსა და იუდას, ყველა თავისი წინასწარმეტყველისა და მჭვრეტელის მეშვეობით, ეუბნებოდა: "მობრუნდით თქვენი ბოროტი გზებიდან, დაიცავით ჩემი მცნებები და ჩემი დადგენილებები, იმ რჯულის მიხედვით, რომელიც თქვენს მამებს ვამცნე და თქვენამდე მოვიტანე ჩემი წინასწარმეტყველების პირით”.
14 . არ ისმინეს და ქედი გაიმაგრეს თავიანთი მამებივით, რომლებმაც არ ირწმუნეს უფალი, თავიანთი ღმერთი;
15 . უარყვეს მისი წესები და აღთქმა, უფალმა რომ დაუდო მათ მამებს, გაფრთხილებანი, რითაც აფრთხილებდა მათ და მიჰყვებოდნენ ამაოებას, სანამ თავადაც ამაონი არ გახდნენ; ჰბაძავდნენ გარშემო მყოფ ერებს, ვისზედაც უბრძანა უფალმა, რომ არ მოქცეულიყვნენ მათ მსგავსად.
16 . მიატოვეს უფლის, თავიანთი ღმერთის მცნებები, ჩამოასხეს ორი ხბოს გამოსახულება და აშერი გაიკეთეს. თაყვანს სცემდნენ ციურ მხედრობას და ბაყალს ემსახურებოდნენ;
17 . ცეცხლში ატარებდნენ თავიანთ ვაჟებსა და ასულებს, მკითხაობდნენ, ჯადოქრობდნენ და ბოროტად იქცეოდნენ უფლის თვალში, მის განსარისხებლად.
18 . ფრიად განურისხდა უფალი ისრაელს და განდევნა თავისი პირისგან. მხოლოდ ერთი, იუდას ტომიღა დარჩა.
19 . იუდამაც არ დაიცვა უფლის, თავისი ღმერთის მცნებები და ისრაელის მიერ დადგენილ წესებს მისდევდა.
20 . შეიძულა უფალმა ისრაელის მთელი შთამომავლობა და დატანჯა იგი, მძარცველებს ჩაუგდო ხელში, ვიდრე საბოლოოდ არ განდევნა თავისი პირისგან;
21 . როცა მოწყდა ისრაელი დავითის სახლს და გაამეფეს იერობყამ ნაბატის ძე, ჩამოაშორა ისრაელი იერობყამმა უფლის კვალს და დიდი ცოდვებით აცდუნა.
22 . დადიოდნენ ისრაელის ძენი იერობყამის ცოდვებში, რომლებიც მან ჩაიდინა და არ განრიდებიან მათ,
23 . ვიდრე არ განდევნა უფალმა ისრაელი თავისი პირისგან, როგორც ნათქვამი ჰქონდა თავისი მსახური წინასწარმეტყველების მეშვეობით. დღემდე აშურშია გადასახლებული ისრაელი თავისი მიწიდან.
24 . მოიყვანა აშურის მეფემ ხალხი ბაბილონიდან, ქუთადან, ყავადან, ხამათიდან და სეფარვაიმიდან და დაასახლა ისინი სამარიის ქალაქებში ისრაელის ძეთა ნაცვლად. დაიმკვიდრეს მათ სამარია და ცხოვრობდნენ მის ქალაქებში.
25 . არ ეშინოდათ უფლისა იქ ცხოვრების პირველ ხანებში; და უსევდა მათ უფალი ლომებს, რომლებიც მუსრს ავლებდნენ ამ ხალხებს.
26 . უთხრეს აშურის მეფეს: "ერებმა, რომლებიც შენ აჰყარე და სამარიის ქალაქებში დაასახლე, არ იციან იმ ქვეყნის ღმერთის ჩვეულება, ამიტომაც მიუსია ამ ხალხებს ლომები, რომლებიც მუსრს ავლებენ მათ”.
27 . ბრძანა აშურის მეფემ: "წაიყვანეთ იქ ვინმე მღვდელი, იქიდან გადმოსახლებულთაგან. წავიდეს, იცხოვროს იქ და ასწავლოს მათ იმ ქვეყნის ღმერთის ჩვეულება”.
28 . მივიდა იქ ერთი მღვდელთაგანი, სამარიიდან გადასახლებული. ცხოვრობდა ბეთელში და ასწავლიდა მათ უფლის მოშიშებას.
29 . მაგრამ თავ-თავისი ღმერთები გაიკეთა თითოეულმა ერმა და დადგეს მაღლობთა სახლებში, სამარიელებს რომ ჰქონდათ მოწყობილი, თითოეულმა ერმა თავ-თავის ქალაქში, სადაც ცხოვრობდნენ.
30 . ბაბილონელებმა სუქოთ-ბენოთი გაიკეთეს, ქუთელებმა - ნერეგალი, ხამათელებმა კი - აშიმა,
31 . ყაველებმა ნიბხაზი და თართაკი გაიკეთეს, ხოლო სეფარვიმელნი ცეცხლში წვავდნენ თავიანთ შვილებს ადარმელექისა და ყანამელექისთვის, სეფარიმის ღმერთებისთვის.
32 . უფლისაც ეშინოდათ და თავისი წიაღიდან ირჩევდნენ მაღლობების მღვდლებს, რომლებიც მათთვის მსახურობდნენ მაღლობების სახლებში.
33 . უფლისაც ეშინოდათ და თავის ღმერთებსაც ემსახურებოდნენ იმ ერების ჩვეულებით, რომელთაგანაც გადმოასახლეს.
34 . დღემდე ძველი ჩვეულების თანახმად იქცევიან. უფლის არ ეშინიათ და არ ასრულებენ იმ წესებს, დადგენილებებს, რჯულსა და მცნებებს, უფალმა რომ ამცნო იაკობის ძეებს, რომელსაც ისრაელი უწოდა.
35 . ვისთანაც აღთქმა დადო უფალმა და ამცნო: "ნუ გეშინიათ უცხო ღმერთებისა, ნუ სცემთ თაყვანს, ნუ ემსახურებით და მსხვერპლს ნუ შესწირავთ მათ;
36 . მხოლოდ უფლის გეშინოდეთ, რომელმაც დიდი ძალითა და შემართული მკლავით გამოგიყვანათ ეგვიპტის ქვეყნიდან, მისი გეშინოდეთ, თაყვანს სცემდეთ და მსხვერპლს სწირავდეთ.
37 . მუდამდღე იცავდეთ წესებს, რჯულსა და მცნებას, რაც უფალმა დაგიწესათ და უცხო ღმერთებისა ნუ გეშინიათ.
38 . ნუ დაივიწყებთ აღთქმას, მე რომ დაგიდეთ და უცხო ღმერთებისა ნუ გეშინიათ;
39 . მხოლოდ უფლის, თქვენი ღმერთის გეშინოდეთ და ის გიხსნით ყველა თქვენი მტრის ხელიდან”.
40 . მაგრამ არ შეისმინეს მისი ხმა და წინანდელ ჩვეულებებს მისდევდნენ.
41 . ამ ერებს უფლისაც ეშინოდათ და თავიანთ კერპებსაც სცემდნენ თაყვანს. ისევე როგორც მათი მამები იქცეოდნენ, დღემდე ასე იქცევიან მათი შვილები და მათი შვილიშვილები.
1 . გაიგეს იუდასა და ბენიამინის მტრებმა, რომ გადასახლებულები ტაძარს უშენებდნენ უფალს, ისრაელის ღმერთს.
2 . მივიდნენ ზერუბაბელთან და მამისსახლთა თავკაცებთან და უთხრეს: „ჩვენც თქვენთან ერთად ავაშენებთ, რადგან ჩვენც თქვენსავით ვეძებთ თქვენს ღმერთს და ჩვენც ვწირავთ მას მსხვერპლს აშურის მეფის, ასარხადონის, დღეებიდან მოყოლებული, რომელმაც აქ მოგვიყვანა”.
3 . უთხრეს მათ ზერუბაბელმა, იეშუამ და ისრაელის დანარჩენ მამისსახლთა თავკაცებმა: „რა საქმე გაქვთ ჩვენთან და ჩვენი ღმერთის სახლის შენებასთან?! რადგან ჩვენ თვითონ უნდა ავუშენოთ სახლი უფალს, ისრაელის ღმერთს, როგორც ნაბრძანები აქვს ჩვენთვის მეფე კიროსს, სპარსეთის მეფეს”.
4 . ხელები მოუსუსტა იმ ქვეყნის ხალხმა იუდას ხალხს და შენების ძალა გამოაცალა მათ.
5 . მრჩევლები დაიქირავეს მათ წინააღმდეგ, რომ განზრახვაზე ხელი აეღოთ. ასე იქცეოდნენ სპარსეთის მეფის, კიროსის მეფობის დროს, დარიოსის, სპარსეთის მეფის გამეფებამდე.
6 . ახაშვეროშის მეფობის დროს, მისი მეფობის დასაწყისში, დაწერეს ცილისწამება იუდასა და იერუსალიმის მცხოვრებლებზე.
7 . და ართახშასთას, სპარსეთის მეფის დღეებში, მისწერეს ართახშასთას ბილშამმა, მითრიდატემ, ტაბეელმა და მათმა სხვა თანამოაზრეებმა. წერილი არამეული ასოებით იყო დაწერილი, არამეულ ენაზე.
8 . რეხუმ მმართველმა და შიმშაი მწიგნობარმა იერუსალიმის წინააღმდეგ მეფე ართახშასთას შემდეგი წერილი მისწერეს:
9 . დაწერეს რეხუმ მმართველმა, შიმშაი მწიგნობარმა და მათმა სხვა თანამოაზრეებმა - მსაჯულებმა, აფარსათიქელელებმა, მმართველებმა, ერეხელებმა, ბაბილონელებმა, შუშანელებმა ანუ ყელამელებმა
10 . და დანარჩენმა ხალხმა, რომლებიც აჰყარა დიდმა და სახელოვანმა ოსნაფარმა და დაასახლა ისინი ქალაქ სამარიაში, მდინარის გაღმა მცხოვრებლებმა და სხვებმა.
11 . ეს არის ასლი იმ წერილისა, რომელიც გაუგზავნეს მას, ართახშასთა მეფეს: "შენი მსახურნი, მდინარის გაღმა მცხოვრები კაცები და სხვები.
12 . ცნობილი იყოს მეფისთვის, რომ იუდეველნი, რომლებიც შენგან გამოვიდნენ, ჩვენთან ამოვიდნენ იერუსალიმში, და აშენებენ ამ მეამბოხე და ბოროტ ქალაქს, კედლები აღმართეს და საძირკვლებს ამაგრებენ.
13 . ახლა ეუწყოს მეფეს, რომ თუ ეს ქალაქი აშენდა და კედლები გასრულდა, მაშინ ისინი გადასახადს, ხარკსა და ბეგარას აღარ გადაიხდიან და სამეფო ხაზინა დაზარალდება.
14 . და რაკი სასახლის მარილით ვსაზრდოობთ, მეფის ლანძღვის ყურება არ შეგვფერის, ამიტომ გამოვგზავნეთ წერილი და შევატყობინეთ მეფეს.
15 . მოიძიონ შენი მამების მატიანე და შეიტყობ წიგნებში არსებული ჩანაწერების მეშვეობით, რომ ეს ქალაქი მეამბოხე ქალაქია და საზიანოა მეფეთათვის და ქვეყნისთვის, რომ ოდითგანვე ამბოხებები ხდებოდა იქ, ამიტომ დაანგრიეს ეს ქალაქი.
16 . ვატყობინებთ მეფეს, რომ თუ აშენდა ეს ქალაქი და გასრულდა კედლები, მაშინ მდინარის გამოღმა წილი აღარ დაგრჩება!”
17 . პასუხი გამოუგზავნა მეფემ რეხუმ მმართველს და შიმშაი მწიგნობარს და მათ სხვა თანამოაზრეებს, რომლებიც სამარიაში და მდინარის გაღმა მხარეში ცხოვრობდნენ: „მშვიდობა!
18 . ახლა წერილი, რომელიც გამოგზავნეთ, ითარგმნა და წაიკითხეს ჩემს წინაშე,
19 . ბრძანება გავეცი, მოიძიეს და აღმოაჩინეს, რომ ეს ქალაქი ოდითგანვე უჯანყდებოდა მეფეებს და სულ ამბოხი და არეულობა ხდებოდა იქ;
20 . ძლიერი მეფეები მბრძანებლობდნენ იერუსალიმში და განაგებდნენ მდინარის მთელ გაღმა მხარეს და გადასახადებს, ხარკსა და ბეგარას კრეფდნენ იქ.
21 . ახლა გაეცით ბრძანება, რომ შეწყვიტონ მუშაობა ამ კაცებმა, რომ არ აშენდეს ეს ქალაქი, ვიდრე ჩემგან არ გაიცემა ბრძანება.
22 . ფრთხილად იყავით, რომ დაუდევრად არ მოიქცეთ ამ საქმეში: რატომ უნდა გამრავლდეს ბოროტება მეფის საზიანოდ?”
23 . როდესაც რეხუმის, შიმშაი მწიგნობარის და მათი თანამზრახველების წინაშე წაიკითხეს მეფე ართახშასთას წერილი, დაუყოვნებლივ წავიდნენ იერუსალიმში იუდეველებთან და ძლიერი მკლავით შეაწყვეტინეს მუშაობა.
24 . მაშინ შეჩერდა ღვთის სახლის მშენებლობა იერუსალიმში და შეჩერდა დარიოსის, სპარსეთის მეფის მეფობის მეორე წლამდე.
1 . და იყო, მეფე ხიზკიაჰუს მეთოთხმეტე წელს, გამოვიდა აშურის მეფე სანხერიბი იუდას ყველა გამაგრებული ქალაქის წინააღმდეგ და ხელში ჩაიგდო ისინი.
2 . გაგზავნა აშურის მეფემ რაბშაკე ლაქიშიდან იერუსალიმში მეფე ხიზკიაჰუსთან დიდი ლაშქრით. და გაჩერდა იგი ზემო აუზის არხთან, მრეცხავთა მინდვრის გზაზე.
3 . და გამოვიდნენ მასთან სასახლის მმართველი ელიაკიმ ხილკიაჰუს ძე, შებნა მწერალი და იოახ ასაფის ძე, მემატიანე,
4 . უთხრა მათ რაბშაკემ: "ახლა უთხარით ხიზკიაჰუს, ასე ამბობს-თქო დიდი მეფე, აშურის მეფე: რისი იმედი გაქვს, ასე მშვიდად რომ ხარ?
5 . გეუბნები: შენი თათბირი და ომში სითამამე ფუჭი სიტყვებია მხოლოდ. ახლა ვისი იმედი გაქვს, რომ მეწინააღმდეგები?
6 . აჰა, ეგვიპტეს - გადატეხილ ლერწამს - ეყრდნობი, რომელსაც თუ კაცი დაეყრდნო, ხელში შეერჭობა და გაუხვრეტს; ასეა ფარაონი, ეგვიპტის მეფე, ყველა მასზე დაიმედებულისთვის.
7 . და თუ იმას მეტყვი - უფლის, ჩვენი ღმერთის იმედი გვაქვსო! - ეს ის ღმერთი ხომ არ არის, მაღლობებისა და სამსხვერპლოების მოშორების შემდგომ რომ უთხრა ხიზკიაჰუმ იუდასა და იერუსალიმს - მხოლოდ ამ სამსხვერპლოს წინაშე ეცითო თაყვანი!
8 . ახლა, აბა, შეედარე ჩემს ბატონს, აშურის მეფეს; ორი ათას ცხენს მოგცემ, თუ შესხამ მათზე მხედრებს?
9 . მაშ როგორღა უკუაქცევ თუნდაც ერთს ჩემი ბატონის უმცირეს მსახურთაგან, როცა თავად ეგვიპტის ეტლებისა და მხედრების იმედად ხარ?
10 . თანაც, განა უფლის ნების გარეშე მოვადექი ამ ქვეყანას გასანადგურებლად? უფალმა მითხრა: გამოდი მაგ ქვეყნის წინააღმდეგ და გაანადგურეო”.
11 . უთხრეს ელიაკიმმა, შებნამ და იოახმა რაბშაკეს: "არამეულ ენაზე ელაპარაკე შენს მსახურებს, რადგან გვესმის; იუდაურად ნუ დაგველაპარაკები ამ ხალხის გასაგონად, გალავანზე რომ არიან”.
12 . უთხრა მათ რაბშაკემ: "მარტო შენს ბატონთან და შენთან სალაპარაკოდ როდი გამომაგზავნა ჩემმა ბატონმა, არამედ მაგ ხალხთანაც, გალავანზე რომ ჩამომჯდარა, რათა თქვენთან ერთად ჭამოს თავისი განავალი და სვას თავისი შარდი”.
13 . წამოდგა რაბშაკე, ხმამაღლა დაიყვირა იუდაურად და თქვა: "ისმინეთ სიტყვები დიდი მეფისა, აშურის მეფისა!
14 . ასე ბრძანა მეფემ: არ შეგაცდინოთ ხიზკიაჰუმ, რადგან ვერ გიხსნით იგი!
15 . ნუ დაგაიმედებთ ხიზკიაჰუ უფლით, რომ გეუბნებათ: უსათუოდ გვიხსნის უფალი, არ დაეცემა ეს ქალაქი აშურის მეფის ხელითო!
16 . ნუ მოუსმენთ ხიზკიაჰუს, რადგან ასე ბრძანა აშურის მეფემ: დამნებდით და გამოდით ჩემთან; ჭამოს თითოეულმა თავისი ყურძენი და თავისი ლეღვი, სვას თითოეულმა თავისი ჭის წყალი,
17 . სანამ მოვსულვარ და წამიყვანიხართ თქვენი ქვეყნის მსგავს ქვეყანაში, ხორბლისა და მაჭრის ქვეყანაში, ყანებისა და ვენახების ქვეყანაში.
18 . არ მოგატყუოთ ხიზკიაჰუმ, რომ ამბობს: უფალი გვიხსნისო! რომელი ხალხის ღმერთებმა იხსნეს თავიანთი ქვეყნები აშურის მეფის ხელიდან?
19 . სად არიან ხამათისა და არფადის ღმერთები? სად არიან სეფარვაიმის ღმერთები? თუ იხსნეს სამარია ჩემი ხელიდან?
20 . ამ ქვეყნების ღმერთებს შორის რომელმა იხსნა თავისი ქვეყანა ჩემი ხელიდან, რომ უფალმა იხსნას იერუსალიმი ჩემი ხელიდან?”
21 . დუმდა ხალხი, სიტყვაც არ უთქვამთ, რადგან მეფეს ჰქონდა ნაბრძანები, არ უპასუხოთო.
22 . შემოხეული სამოსელით მივიდნენ ხიზკიაჰუსთან ელიაკიმ ხილკიაჰუს ძე, სასახლის მმართველი, შებნა მწერალი და იოახ ასაფის ძე, მემატიანე და გადასცეს რაბშაკეს სიტყვები.
1 . 1. ამის შემდგომ წასასვლელად აირჩიეს მამისსახლთა უხუცესნი მათი ტომების მიხედვით, მათი ცოლები, მათი ძენი და ასულნი, მათი ყმები და მხევლები და მათი საქონელი. 2. დარიოსმა გააყოლა მათ ათასი ცხენოსანი, რომ მიეცილებინათ იერუსალიმამდე მშვიდობით, მუსიკით, დაფდაფებითა და საყვირებით. 3. ყველა მათი ძმა მხიარულობდა და მისცა მათ ნება მათთან ერთად წასულიყვნენ. 4. აი, სახელები კაცთა, რომლებიც წავიდნენ მამისსახლთა მიხედვით ტომებად, უხუცესობის წესით. 5. მღვდლები, ძენი ფინხასისა, ძისა აარონისა; იესო იოცადაკისა, ძისა სერაიასი, იოაკიმი ზერუბაბელისა, ძისა შალთიელისა, დავითის სახლიდან, ფარესის საგვარეულოდან, იუდას ტომიდან, 6. რომელიც სპარსელთა მეფის დარიოსის წინაშე წარმოსთქვამდა ბრძნულ სიტყვებს მისი მეფობის მეორე წელს, ნისანის თვის პირველშა. 7. ესენი არიან იუდაელთაგანნი, გადასახლების ტყვეობიდან გამოსულნი, რომლებიც ნაბუქოდონოსორმა, ბაბილონის მეფემ, გადმოასახლა ბაბილონში, 8. და დაბრუნდნენ იერუსალიმში და იუდას სხვა ადგილებში, თითოეული თავის ქალაქში, მოსულნი ზერუბაბელთან და იესოსთან, ნეემიასთან, ყაზარიასთან, რეყამიასთან, ნახმანისთან, მარდოქაისთან, ბილშანთან, მისფერეთთან, ბიგვაისთან, ნეხუმთან და ბაყანასთან - წინამძღოლებთან ერთად. 9. რიცხვი ხალხისა და მის წინამძღოლთა: ფოროსის ძენი - ორი ათას ას სამოცდათორმეტი. 10. შაფატის ძენი - ოთხას სამოცდათორმეტი. არახის ძენი - შვიდას ორმოცდათექვსმეტი. 11. ფახათმოაბის ძენი იესოს და იოაბის ძეთა ჩათვლით - ორი ათას რვაას თორმეტი. 12. მეშულამისა ძენი - ათას ორას ორმოცდა თოთხმეტი. ზათუს ძენი - ცხრაას ორმოცდა ხუთი. ზაქაის ძენი - შვიდას ხუთი. ბინუის ძენი - ექვსას ორმოცდა ორი. 13. ზებაის ძენი - ექვსას ოცდა სამი. ყაზგადის ძენი -ათას სამას ოცდა ორი. 14. ადონიკამის ძენი - ექვსას სამოცდა შვიდი. ზიგვაის ძენი - ორი ათას სამოცდა ექვსი. ყადინას ძენი - ოთხას ორმოცდა თოთხმეტი; 15. ატერის ძენი, ძისა ეზეკიასი - ოთხმოცდათორმეტი. ძენი კილანისა და აზეტასი - სამოცდა შვიდი. ყაზერის ძენი - ოთხას ოცდათორმეტი. 16. ხანანის ძენი - ას ერთი. არომის ძენი, ბეცაის ძენი - სამას ოცდა სამი. ხარიფის ძენი - ას თორმეტი. 17. გიბყონის ძენი - სამი ათას ხუთი. ბეთლეების ძენი - ას ოცდა სამი. 18. ნეტოფასგან - ორმოცდა თხუთმეტი; ყანათოთისგან - ას ორმოცდა თვრამეტი; ბეთ-ყაზამოთისგან - ორმოცდა ორი; 19. კირიათ-იეყარიმისგან - ოცდა ხუთი. კაპირასისა და ბეროთასაგან - შვიდას ორმოცდა სამი. 20. ქადიასნი და ამიდიოსნი - ოთხას ოცდა ორი. 21. მიქმასისგან - ას ოცდა ორი. ბეტოლიოსისგან - ორმოცდათორმეტი. ნიფისის ძენი - ას ორმოცდა თექვსმეტი. 22. კალამოლალოსის ძენი და ონუსის - შვიდას ოცდა ხუთი. 23. სენაასის ძენი - სამი ათას სამას ოცდაათი. 24. მღვდელნი: იედაყიას ძენი, ძისა იესოსი, ანასიბის ვაჟებთან ერთად - ცხრაას სამოცდა თორმეტი: იმერის ძენი - ათას ორმოცდა თორმეტი. 25. ფაშხურის ძენი - ათას ორას ორმოცდა შვიდი; ხარიმის ძენი - ათას ჩვიდმეტი. 26. ლევიანები: ძენი იესოსი, კადმიელისა, ბანისა და ჰოდუიასისა - სამოცდათოთხმეტი. 27. მგალობელნი: ასაფის ძენი - ას ოცდა რვა. 28. კარისმცველნი: შალუმის ძენი, ატერის ძენი, ტალმონის ძენი, ყაკუბის ძენი, ჰატიტას ძენი და შობაის ძენი, სულ - ას ოცდაცხრამეტნი. 29. ტაძრის მსახურნი: ესავის ძენი, ასიფას ძენი, ტაბაყოთის ძენი, კეროს ძენი, სიყას ძენი, ფედაიას ძენი, ლებანას ძენი, ხაგაბას ძენი, 30. ყაკუბის ძენი, უტას ძენი, კეტაბის ძენი, ხაგაბას ძენი, სამლაის ძენი, ხანანის ძენი, კათუას ძენი, გახარის ძენი; 31. იარის ძენი, რეცინის ძენი, ნეკოდას ძენი, ქასებას ძენი, გაზამის ძენი, ყუზას ძენი, ფასეახის ძენი, ასარას ძენი, ბესაის ძენი, ასნას ძენი, მეყუნის ძენი, ნეფისიმის ძენი, ბაკბუკის ძენი, აქიბას ძენი, ხარეხურის ძენი, ფარაკიმის ძენი, ბაცლითის ძენი. 32. მეხიდას ძენი, კუთას ძენი, ხარშას ძენი, სისერას ძენი, თამახის ძენი, ნეციახის ძენი, ხატიფას ძენი, 33. სოლომონის მსახურთა ძენი: ჰასოფერეთის ძენი, ფერუდას ძენი, თაყლას ძენი, დარკონის ძენი, გიდელის ძენი, შეფატიას ძენი. 34. ხატილის ძენი, ფოქერეთ-ხაცებაიმის ძენი, საროთიეს ძენი, მაყასიაჰუს ძენი, გასის ძენი, ადუსის ძენი, სუბასის ძენი, აფერას ძენი, ბაროდისის ძენი, შეფატიას ძენი, ამონის ძენი. 35. სულ ტაძრის მსახური და სოლომონის მსახურთა ძენი - სამას სამოცდათორმეტი. 36. ესენი გამოვიდნენ თელ-მელახიდან და თელ-ხარშადან, წინამძღვარი მათი - ქერუთ-ადანი და იმერი, 37. ვინც ვერ შეძლეს თავის მამების სახლთა და ტომთ უწყება, რომ ისრაელისგან არიან: ძენი ტუბანისა, ძისა დალანისა, ძენი ნეკოდასი - ექვსას ორმოცდათორმეტი. 38. ხოლო მღვდელთაგან, რომლებიც სამღვდელო სამსახურს ასრულებდნენ, მაგრამ არ აღმოჩნდნენ: ძენი ხობაიასი, ძენი ჰაკოცისი, ძენი იოდდუსისა, რომელმაც ცოლად შეირთო ავგია, ასულთაგანი ბარზელაისა და მისი სახელით იწოდებოდა. 39. რაკი ამათგანნი ძიების დროს საგვარტომო ნუსხაში არ აღმოჩნდნენ, განშორებულ იქნენ მღვდლობისაგან. 40. უთხრა მათ ნეემიამ და ჰათირშათამ არ ზიარებოდნენ სიწმიდეთ, ვიდრე არ აღდგებოდა მღვდელმთავარი შემოსილი გამოცხადებითა და ჭეშმარიტებით. 41. სულ იყვნენ ისრაელიანები თორმეტი წლიდან მოყოლებული, ყმათა და მხევალთა გარდა, ორმოცდაორი ათას სამას სამოცი: მათი ყმები და მხევლები - შვიდიათას სამას ოცდაჩვიდმეტი; მგალობელნი და მეფსალმუნენი - ორას ორმოცდახუთი. 42. აქლემი ოთხას ოცდათხუთმეტი და ცხენი შვიდათას ოცდათექვსმეტი, ჯორი ორას ორმოცდა ხუთი უფლის საქონელი ხუთიათას ხუთას ოცდახუთი. 43. ზოგიერთმა მამისსახლთა თავკაცმა, როდესაც ისინი მოვიდნენ ღვთის ტაძარში, რომელიც იერუსალიმშია, აღთქმა დადო, რომ აღადგენდა სახლს მისსავე ადგილას, შეძლებისამებრ. 44. შეიტანდა ტაძრის განძთსაცავში მშენებლობისათვის ათას ოქროს მნას და ვერცხლისას ხუთი ათასს და ას სამღვდელო სამოსელს. 45. დაემკვიდრნენ მღვდლები და ლევიანები და ერისაგანნი იერუსალიმში და მის შემოგარენში, ხოლო მგალობელნი და კარისმცველნი და ყოველი ისრაელი - თავიანთ სოფლებში. 46. მეშვიდე თვის დამდეგს, როცა იყვნენ ისრაელიანები უკვე თავ-თავიანთ სამკვიდრებლებში, შეიკრიბნენ ერთსულოვნად გაშლილ ადგილას, აღმოსავლეთის პირველ კარიბჭესთან. 47. ადგა იესო, იოცედეკის ძე და მისი ძმები - მღვდელნი და ზერუბაბელი, შალთიელის ძე და მისი ძმები და განუმზადეს სამსხვერპლო ისრაელის ღმერთს, 48. რათა შეეწირათ მასზე აღსავლენი, როგორც მოსეს, ღვთის-კაცის, წიგნში წერია. 49. შეიკრიბნენ მათთან ამ ქვეყნის სხვა ტომთაგანნიც და აღმართეს სამსხვერპლო თავის ადგილას, რადგან მტრობდნენ მათ და მძლავრობდნენ მათზე ხალხები იმ ქვეყნისა, და მოჰქონდათ მსხვერპლი დაწესებულ ჟამს და აღსავლენი უფლისათვის ცისკარზე და მწუხრზე. 50. გადაიხადეს კარვობის დღესასწაული, როგორც დადგენილია რჯულის კანონში და სწირავდნენ ყოველდღე, განწესებისამებრ, 51. და განუწყვეტელი შესაწირავი და მსხვერპლი შაბათთა, ახალმთავრობათა და ყველა წმიდა დღესასწაულისა. 52. რომელთაც აღავლინეს აღთქმა ღვთისადმი მეშვიდე თვის ახალ მთვარეზე, იწყეს მოტანა შესაწირავისა უფლისათვის, თუმცა ღვთის ტაძარი ჯერ არ აშენებულიყო: 53. აძლევდნენ ვერცხლს ქვისმთლელებს და ხუროებს და საჭმელ-სასმელს, ურმებს - ციდონელებსა და ტვიროსელებს, რათა ტივით მოეზიდათ ლიბანიდან კედრის ძელები იაფოს ნავსადგურში, როგორც უბრძანა მათ პიროსმა, სპარსელთა მეფემ. 54. მეორე წლის მეორე თვეს იერუსალიმის ღვთის ტაძარში მოსული ზერუბაბელ შალთიელის ძე და იესო იოცედეკის ძე, და მათი ძმები, და მღვდლები და ლევიანები და ყველა გამოსული ტყვეობიდან შეუდგა 55. ღვთის ტაძრის საძირკვლის ჩაყრას იუდაში და იერუსალიმში მოსვლის მეორე წლის მეორე თვეს, ახალმთვარობისას. 56. დაუყენეს ლევიანები, ოცი წლიდან მოყოლებული, საუფლო საქმეებს და დადგნენ იესო და მისი ძენი და ძმანი, ძმა კადმიელი და იესო ემადაბუნის ძენი და ძენი იოადაყ ილიადუნის ძისა, ვაჟიშვილებთან და ძმებთან ერთად, ყველა ლევიანი ერთსულოვნად ღვთის სახლის შენების საქმეთათვის. 57. და ააშენეს ამშენებლებმა უფლის ტაძარი. და დადგნენ შემოსილი მღვდლები მუსიკოსთა და საყვირთა თანხლებით, ხოლო ლევიანებს, ასაფის ძეთა, ეპყრათ დაფდაფები და უგალობდნენ უფალს და ადიდებდნენ დავით ისრაელის მეფის წესზე, 58. უხმობდნენ უფალს გალობით მადიდებელნი, რომ მადლი მისი და დიდება უკუნისამდეა მთელს ისრაელზე. 59. მთელი ხალხი საყვირს სცემდა და ღაღადებდა დიდი ხმით, ადიდებდა უფალს ღვთის სახლის აღდგენისათვის. 60. მოვიდნენ ლევიანი მღვდლები და მათი მამისსახლთა წინამძღოლნი და უხუცესნი, რომლებსაც ენახათ უწინდელი სახლი, ახალ მშენებლობაზე, მოთქმითა და დიდი გოდებით, 61. მრავალნი კი საყვირებითა და მხიარული ყიჟინით; 62. მაგრამ ხალხს არ ესმოდა საყვირთა ხმა სახალხო მოთქმის გამო, თუმცა ბევრნი აყვირებდნენ ხმამაღლა და შორს ისმოდა. 63. მოესმათ იუდასა და ბენიამინის ტომის მტრებს და მოვიდნენ იმის გასაგებად, თუ რას ნიშნავდა საყვირთა ხმა. 64. შეიტყვეს, რომ ტყვეობიდან დაბრუნებულნი უშენებენ ტაძარს უფალს, ისრაელის ღმერთს. 65. მივიდნენ ზერუბაბელთან და იესოსთან და მამისსახლთა წინამძღვრებთან და უთხრეს მათ: ჩვენც ავაშენებთ თქვენთან ერთად; 66. რადგან თქვენს მსგავსად ჩვენც ვუსმენთ თქვენს უფალს და ვწირავთ მას მსხვერპლს აშურელთა მეფის ასარხადონის დროიდან, რომელმაც გადმოგვასახლა აქ. 67. უთხრეს მათ ზერუბაბელმა და იესომ და ისრაელის მამისსახლთა წინამძღვრებმა: ვერ ავუშენებთ თქვენ და ჩვენ ერთად ტაძარს უფალს, ჩვენს ღმერთს. 68. რადგან ჩვენ თვითონ უნდა აღვუმართოთ იგი ისრაელის უფალს, როგორც გვიბრძანა ჩვენ კიროსმა, სპარსელთა მეფემ. 69. ხოლო იმ ქვეყნის ხალხები ავიწროებდნენ იუდაში მყოფთ და თავს ესხმოდნენ და აბრკოლებდნენ მშენებლობას. 70. ვერაგობით და ხალხში შფოთის შეტანით ხელს უშლიდნენ მშენებლობის დასრულებას კიროს მეფის მთელი სიცოცხლის განმავლობაში. 71. დაუბრკოლდათ შენება ორ წელს დარიოსის გამეფებამდე.