2კორინთელთა თავი 1

1 . პავლე, იესო ქრისტეს მოციქული ღვთის ნებით, და ძმა ტიმოთე - ღმერთის ეკლესიას, რომელიც კორინთოშია, მთელ აქაიაში მყოფ ყველა წმინდანთან ერთად:

2 . მადლი თქვენ და მშვიდობა ჩვენი მამა ღმერთისა და უფალ იესო ქრისტესგან.

3 . კურთხეულია ღმერთი, ჩვენი უფლის იესო ქრისტეს მამა; თანამგრძნობი მამა და ყოველი ნუგეშის ღმერთი.

4 . ჩვენი ნუგეშისმცემელი ყოველგვარ გასაჭირში, რომ ჩვენც შევძლოთ ნუგეში ვცეთ ყოველგვარ გასაჭირში მყოფთ იმავე ნუგეშით, რომლითაც ღმერთი გვანუგეშებს.

5 . რადგან, როგორც ქრისტეს ტანჯვანი გვაქვს უხვად, ასევე უხვად გვაქვს ქრისტეს მიერ ნუგეშიც.

6 . და აჰა, თუ გასაჭირში ვართ, ეს თქვენი ნუგეშისა და ხსნისთვისაა, ხოლო თუ ნუგეშცემულნი ვართ, ისევ თქვენს გასამხნევებლად, რათა შეგაძლებინოთ იმავე ტანჯვის ატანა, რომლითაც ჩვენც ვიტანჯებით.

7 . ამიტომაა მტკიცე ჩვენი იმედი თქვენ მიმართ, ვინაიდან ვიცით, რომ, როგორც ჩვენი ტანჯვების თანამოზიარენი ხართ, ასევე ნუგეშისაც.

8 . რადგან არ გვინდა, ძმებო, არ იცოდეთ ჩვენი გასაჭირი, რაც აზიაში გადაგვხდა, რომ ჩვენს შეძლებაზე მეტად დაგვიმძიმდა, ისე, რომ, სიცოცხლის იმედიც აღარ გვქონდა.

9 . მაგრამ ჩვენშივე გვქონდა სასიკვდილო განაჩენი, რათა ჩვენი თავის იმედი კი არ გვქონოდა, არამედ ღმერთისა, რომელიც აღადგენს მკვდრებს,

10 . რომელმაც გვიხსნა კიდეც ასეთი სიკვდილისგან და ახლაც გვიხსნის; და იმედი გვაქვს, რომ კვლავაც დაგვიხსნის.

11 . რაშიც თქვენც შეგვეწევით თქვენი ლოცვებით, რათა უამრავმა ადამიანმა შესწიროს მადლობა ჩვენთვის და იმ მადლისთვის, რაც მრავალთა შუამდგომლობით მოგვენიჭა.

12 . აი, რა არის ჩვენი სიქადული: ჩვენი სინდისის მოწმობა, რომ ღვთაებრივი სიწმიდით და გულწრფელობით ვიქცეოდით წუთისოფელში. განსაკუთრებით თქვენთან, არა ხორციელი სიბრძნით, არამედ ღვთის მადლით.

13 . რადგან სხვა რამეს კი არ გწერთ, არამედ იმას, რასაც კითხულობთ და ხვდებით, და იმედი მაქვს, რომ ბოლომდე მიხვდებით.

14 . ისევე, როგორც ნაწილობრივ უკვე მიხვდით, რომ ჩვენ თქვენი სიქადულის მიზეზი ვართ, ისევე როგორც თქვენ - ჩვენი, უფალ იესოს დღეს.

15 . ამაში დარწმუნებულმა განვიზრახე თქვენთან მოსვლა, რათა მეორედაც მიგეღოთ მადლი;

16 . თქვენგან მაკედონიას მივაშურებდი, ხოლო მაკედონიიდან კვლავ დავბრუნდებოდი თქვენთან, რათა იუდეაში გაგეცილებინეთ.

17 . ხომ არ ვიჩქარე ჩემს გადაწყვეტილებაში? ანდა, რაც განვიზრახე, ხორციელად ხომ არ განვიზრახე, ისე, რომ ერთდროულად ‘ჰო, ჰოც’ მაქვს და - ‘არა, არაც’?

18 . მაგრამ მოწმეა ღმერთი, რომ ჩვენი სიტყვა თქვენ მიმართ არ ყოფილა ‘ჰო’ და ‘არა’,

19 . ვინაიდან ღმერთის ძე, იესო ქრისტე, რომელსაც თქვენ შორის ვქადაგებდით მე, სილოანე და ტიმოთე, არ იყო ‘ჰო’ და ‘არა’, არამედ ყოველთვის ‘ჰო’ იყო მასში,

20 . რადგან ღვთის ყველა აღთქმა მასში არის ‘ჰო’ და მისით ითქმის ჩვენს მიერ ‘ამინ’, ღმერთის სადიდებლად.

21 . ხოლო ის, ვინც თქვენთან ერთად გვაფუძნებს ქრისტეში და გვცხო, ღმერთია,

22 . რომელმაც დაგვბეჭდა და სულის საწინდარი მოგვცა ჩვენს გულებში.

23 . ღმერთს მოვუხმობ ჩემს მოწმედ, რომ თქვენ გზოგავდით და ამიტომ არ მოვდიოდი კორინთოში.

24 . არა იმიტომ, რომ ვიბატონოთ თქვენს რწმენაზე, არამედ იმიტომ, რომ თანაშემწენი ვართ თქვენი სიხარულისა, რადგან მტკიცენი ხართ რწმენაში.