1 . და იყო უფლის სიტყვა იონა ამითაის ძის მიმართ:
2 . "ადექი, წადი ნინევეში, დიდ ქალაქში და გამოუცხადე მას, რომ ჩემამდე მოაღწია მისმა ბოროტებამ!”
3 . ადგა იონა, რომ თარშიშში გაქცეულიყო უფლის პირისგან. ჩავიდა იაფოში, მონახა თარშიშისკენ მიმავალი ხომალდი, გადაიხადა საფასური, ჩაჯდა და მათთან ერთად გაემგზავრა თარშიშისკენ, რომ გადახვეწილიყო უფლის პირისგან.
4 . მაგრამ ძლიერი ქარი ამოაგდო უფალმა, დიდი ქარიშხალი ამოვარდა, ისეთი, რომ დალეწვის პირას მიიყვანა ხომალდი.
5 . შეშინდნენ მეზღვაურნი და ყველამ თავ-თავის ღმერთს შეჰღაღადა. რაც ტვირთი ჰქონდათ, ზღვაში გადაყარეს, რომ შეემსუბუქებინათ ხომალდი, იონა კი ხომალდის ბანქვეშ იყო ჩასული, იწვა და ეძინა.
6 . მივიდა ხომალდის მეთაური და უთხრა: "რა დროს ძილია? ადექი, შენს ღმერთს მოუხმე, იქნებ შეგვიწყალოს ღმერთმა და არ დავიღუპოთ”.
7 . ერთმანეთს ეუბნებოდნენ: "წილი ვყაროთ, იქნებ გავიგოთ, ვის გამო დაგვატყდა თავს ეს უბედურება”. ყარეს წილი და იონას შეხვდა წილი.
8 . უთხრეს: "გვითხარი, რის გამო დაგვატყდა ეს უბედურება? რა ხელობის კაცი ხარ და საიდან მოდიხარ? რომელი ქვეყნიდან ხარ და რომელი ხალხიდან?”
9 . მიუგო: "ებრაელი ვარ, მოშიში უფლისა, ცათა ღმერთისა, ვინც შექმნა ზღვა და ხმელეთი”.
10 . დიდად შეშინდნენ ეს კაცები, როცა უამბო იონამ, რომ უფლის პირს გაურბოდა. უთხრეს: "ეს რა ჩაგიდენია?”
11 . ჰკითხეს: "რა გიყოთ, რომ ზღვა დაწყნარდეს?” რადგან ზღვა უფრო და უფრო ღელავდა.
12 . მიუგო: "ამიყვანეთ და ზღვაში გადამაგდეთ, მაშინ დაწყნარდება იგი; ვიცი, რომ ეს დიდი ქარიშხალი ჩემს გამო დაგატყდათ თავს”.
13 . მოუსვეს ნიჩბები, რომ ხმელეთისკენ გაბრუნებულიყვნენ, მაგრამ ვერ შეძლეს, რადგან ძლიერდებოდა ზღვის ღელვა.
14 . მაშინ შეჰღაღადეს უფალს და უთხრეს: "გევედრებით, უფალო, ამ კაცის გამო ნუ დაგვღუპავ, მაგრამ ნურც უდანაშაულო სისხლს მოგვკითხავ, რადგან ყველაფერი ისე ხდება უფალო, როგორც შენ გინდოდა”.
15 . ადგნენ, ზღვაში გადააგდეს იონა და დამშვიდდა აბობოქრებული ზღვა.
16 . დიდად შეეშინდათ ამ კაცებს უფლისა; მსხვერპლი შესწირეს უფალს და აღთქმები დაუდეს.
17 . დიდი თევზი მოავლინა უფალმა, რომ გადაეყლაპა იონა. სამი დღე და სამი ღამე იყო იონა თევზის მუცელში.