1 . გაუგზავნა უფალმა დავითს ნათანი; ისიც მივიდა და უთხრა: "ორი კაცი იყო ერთ ქალაქში, ერთი მდიდარი, ერთი ღარიბი.
2 . მრავალი ცხვარ-ძროხა ჰყავდა მდიდარს.
3 . ღარიბს კი არაფერი ებადა ერთი პატარა კრავის გარდა, რომელიც ნაყიდი ჰყავდა. კვებავდა და თავის შვილებთან ერთად ზრდიდა, მისი ლუკმიდან ჭამდა, მისი თასიდან სვამდა და მის უბეში ეძინა. საკუთარი ასულივით ჰყავდა.
4 . ერთხელ მგზავრი ეწვია ამ მდიდარ კაცს, მაგრამ მდიდარმა ვერაფერი გაიმეტა თავისი ცხვარ-ძროხიდან დასაკლავად, რომ სტუმარს გამასპინძლებოდა; წამოიყვანა ღარიბი კაცის კრავი და მასთან მოსულ კაცს სადილად მოუმზადა”.
5 . ძლიერი რისხვით აინთო დავითი ამ კაცზე და უთხრა ნათანს: "ცოცხალია უფალი, სიკვდილს იმსახურებს ამის ჩამდენი კაცი!
6 . კრავი კი ოთხმაგად უნდა ზღოს, რადგან ასე შეუბრალებლად მოიქცა”.
7 . მიუგო დავითს ნათანმა: "ის კაცი შენა ხარ! ასე ამბობს უფალი, ისრაელის ღმერთი: მე გცხე ისრაელის მეფედ და მე გიხსენი საულის ხელიდან;
8 . შენი ბატონის სახლი მოგეცი და შენი ბატონის ცოლები მოგიწვინე. ისრაელისა და იუდას სახლები მოგეცი და თუ გეცოტავა, ამდენივეს და კვლავ ამდენივეს დაგიმატებდი!
9 . რატომ მოიძულე უფლის სიტყვა და რად ჩაიდინე ბოროტება მის თვალში! მახვილით მოკალი ურია ხეთელი და ცოლად დაისვი მისი ცოლი; ის კი ყამონის ძეთა მახვილით მოკალი.
10 . ამიერიდან მახვილი აღარ მოშორდება შენს სახლს, რადგან უგულებელმყავი და ურია ხეთელის ცოლი დაისვი ცოლად.
11 . ასე ამბობს უფალი: აჰა, შენივე სახლიდან მოგივლენ უბედურებას, ავიყვან შენს ცოლებს შენს თვალწინ და მივცემ მათ შენს მოძმეს, მზისით დაწვება ის შენს ცოლებთან!
12 . შენ ფარულად გააკეთე, მე კი მზისით გავაკეთებ ამას, მთელი ისრაელის თვალწინ!”
13 . და უთხრა დავითმა ნათანს: "შევცოდე უფალს”. უთხრა ნათანმა: "უფალმაც მოგიტევა ცოდვა, არ მოკვდები!
14 . მაგრამ, რადგან ამ საქმით გმობის საბაბი მიეცი უფლის მტრებს, ძე, რომელიც შეგეძინა, მოკვდება”.
15 . წავიდა ნათანი თავის სახლში და დალახვრა უფალმა ბავშვი, რომელიც ურიას ცოლმა უშვა დავითს და დასნეულდა იგი.
16 . ევედრებოდა დავითი ღმერთს ჩვილისთვის; მარხულობდა, შიგნით განმარტოვდა და მიწაზე წოლით ათევდა ღამეს.
17 . თავზე დაადგნენ სახლის უხუცესნი მიწიდან ასაყენებლად, მაგრამ არ ინება და არც პური ჭამა მათთან.
18 . მეშვიდე დღეს მოკვდა ბავშვი; ეშინოდათ დავითის მსახურებს, რომ ეუწყებინათ მისთვის ბავშვის სიკვდილი; ამბობდნენ: "აჰა, სანამ ცოცხალი იყო ბავშვი, ველაპარაკებოდით და არ გვისმენდა, როგორღა ვაცნობოთ მისი სიკვდილი, თავს ბოროტი არაფერი აუტეხოს!”
19 . დაინახა დავითმა მოჩურჩულე მსახურები, მიხვდა, რომ მოკვდა ბავშვი და ჰკითხა მათ: "მოკვდა ბავშვი?” უპასუხეს: "მოკვდა”.
20 . ადგა მიწიდან დავითი, დაიბანა, ზეთი იცხო, სამოსელი გამოიცვალა, მივიდა უფლის სახლში და თაყვანი სცა. მერე დაბრუნდა თავის სახლში, საჭმელი მოითხოვა და ჭამა.
21 . ჰკითხეს მსახურებმა: "რას ნიშნავს შენი საქციელი: ცოცხალი ბავშვისთვის მარხულობდი და მოსთქვამდი, მოკვდა ბავშვი, შენ კი ადექი და პური ჭამე?!”
22 . მიუგო დავითმა: "ბავშვის სიცოცხლეში ვმარხულობდი და მოვთქვამდი, რადგან ვფიქრობდი: ვინ იცის, იქნებ შემიწყალოს უფალმა და ცოცხალი დამიტოვოს ბავშვი?
23 . ახლა მკვდარია იგი, რაღად ვიმარხულო? განა შევძლებ მის დაბრუნებას? მე წავალ მასთან და ის კი აღარ დამიბრუნდება”.
24 . ნუგეში სცა დავითმა ბათ-შებაყს, თავის ცოლს, მივიდა და დაწვა მასთან; ძე გაუჩინა მან და უწოდა სოლომონი. და შეიყვარა იგი უფალმა.
25 . წარგზავნა ნათან წინასწარმეტყველი და უწოდა მას იედიდია (უფლის საყვარელი).
26 . ებრძოდა იოაბი ყამონის რაბათს და დაიპყრო სამეფო ქალაქი.
27 . გაუგზავნა იოაბმა დავითს მოციქულნი და შეუთვალა: "ვებრძოლე რაბათს და ქალაქის წყაროები ვიგდე ხელთ.
28 . ახლა შემოიკრიბე ხალხი, ალყაში მოაქციე ქალაქი და აიღე, თორემ მე ავიღებ და ჩემი სახელი დაერქმევა”.
29 . შეკრიბა დავითმა მთელი ხალხი, წავიდა რაბათს, შეებრძოლა და აიღო.
30 . გვირგვინი მოჰხადა დავითმა მეფეს, ტალანტ ოქროს იწონიდა, ზედ ძვირფასი ქვა ამშვენებდა. თავზე დაიდგა დავითმა იგი და დიდძალი ნადავლი გამოიტანა იმ ქალაქიდან.
31 . იქ მცხოვრები ხალხი კი წამოიყვანა მხერხავებად, ქვის მჭრელებად და რკინის ბასრი იარაღებითა და ცულებით სამუშაოს შესასრულებლად. ასე მოექცა დავითი ყამონის ძეთა ყველა ქალაქს და დაბრუნდა დავითი თავის ხალხთან ერთად იერუსალიმში